Tolo en Nafplio

Vrijdag 31 mei 2013

Die rust van gisteravond heeft niet lang geduurd. Rond middernacht steekt er een flinke storm op en moeten we het bed uit om de stoeltjes en het tafeltje binnen te zetten.
De golven slaan tegen de kust aan en we kunnen blij zijn dat het eb en vloed verschil hier zo minimaal is anders waren onze stoeltjes al lang aan de andere kant van de Peleponessos aangespoeld.
De storm houdt de hele nacht aan, het busje houdt zich dapper staand.
Vroeg in de morgen vertrekken we richting Tolo, een klein dorpje van slechts 1000 inwoners dat in de loop der jaren een waar toeristenoord is geworden met tientallen hotels, evenzoveel restaurants en een twee kilometer lange winkelstraat.

Maar het heeft ook een heel lang zandstrand, dus zetten we het busje boven aan de weg en slepen we onze spulletjes, inclusief hond, richting het witte zand. De wind giert nog steeds en ondanks dat we van tijd tot tijd flink gezandstraald worden houden we het hier wel een paar uur vol.
Het zand is zo heet dat we er zonder schoenen niet kunnen rondlopen. Beau heeft een plekje gevonden in de schaduw van een palmboom en af en toe mag hij even mee de zee in. Hoewel hij er nog steeds niet verder dan een meter in durft is hij toch altijd de eerste die er in ligt zodra er ook maar iets van water in het zicht komt.

Tegen een uur of vijf houden we het voor gezien en lopen we het dorp in.
Er is, net zoals in veel andere dorpen en stadjes, heel veel leegstand. Is het nog te vroeg in het seizoen of is het toch de crisis die Griekenland parten speelt? In elk geval is de gezelligheid er ver te zoeken.
De terrasjes zijn vrijwel leeg en ook in de restaurantjes is nog niet veel te doen.
Toch vinden we een leuk uitziend restaurantje vlak aan het strand, maar omdat we vanwege de storm die nog steeds aanhoudt, niet buiten kunnen zitten, zoeken we een plekje achter het raam. Met uitzicht op de vissersbootjes toosten we op mijn veel te vroeg overleden collega Theo Verkoyen, die Tolo vaak noemde als een van zijn meest favoriete vakantiebestemmingen.
Dus Theo, als je soms meekijkt: "Proost!"

Omdat in Tolo geen plekje voor de nacht te vinden is rijden we acht kilometer verder naar de haven van Nafplio.
"No camping" staat er , maar van dat bordje hebben we ons nog nooit iets aangetrokken.
De harde wind woedt nog steeds en de golven slaan over de kade heen, maar het uitzicht op de verlichte burcht en het romantische stadje is schitterend mooi.

Nafplio in de avond bruist van leven, gezellige luidruchtigheid, de terrasjes zijn boordevol en muziek schalt je van alle kanten tegemoet.
In de steegjes waar de meeste restaurantjes te vinden wordt live muziek gespeeld.
We zijn nu een aantal keren hier geweest maar Nafplio blijft toch het mooiste stadje in de hele Peleponessos.
Zelfs Geer, die helemaal niet zo van die drukke stadjes houdt, is om.
En dat wil wat zeggen.

Het is al laat als we terugkomen in het busje, de lichtjes in de cruiseschepen zijn al uit.
Morgen weer een nieuwe dag.

Route: Iria beach-Vivari-Tolo-Nafplio
Gereden kilometers: 31
GPS : N 37.34.181 E 022.48.037