Er is er een jarig, hoera hoera....

In hut 8026 brengen we de nacht met ons drieën door. Wij legaal en Beautje, zoals de dat al vaker hebben gedaan, als verstekeling. We liggen er op tijd in. Op het schip valt voor ons niks nieuws meer te ontdekken, want we zijn al voor de vijfde keer aan boord. Bovendien varen we een andere tijdzone in en moeten we de klok een uur vooruit zetten. Om 7 uur loopt de wekker af en ben ik de eerste die Car mag feliciteren met haar verjaardag. Na nog even uitgebreid gedoucht te hebben, pakken we onze bullen en verhuizen we van dek 8 naar dek 11 om daar in een mager zonnetje de haven van Igoumenitsa dichterbij te zien komen. Om half negen commandeert de kapitein ons naar dek 5, waar we het bussie weer bestijgen en een half uurtje later rijden we de haven uit en de bergen in. Het Italiaanse stof wordt in een flinke bui even afgespoeld maar al snel breekt de zon door en als we een vervallen bordje 'paralia' zien draaien we een smal weggetje in en dalen snel af naar een verlaten strandje. Hier ontbijten we lekker rustig en komt het Griekenlandgevoel weer helemaal terug. Geen jachtig verkeer meer, geen langs daverende treinen, maar alleen het geluid van de brekende golven op het strand en even later de fluitketel. Achter een kopje koffie/thee genieten we al bij voorbaat van de komende weken.

Na een uurtje rijden we verder en het eerstvolgende stadje is dan Parga. Ook bekend terrein, maar daardoor niet minder leuk. Van haar verjaardagsgeld kan Car lekker de shops afstruinen. Op een terrasje in de zon laten we onze eerste Souvlakischotel goed smaken. We kennen de open wifi's nog van twee jaar geleden en dus kunnen we ons dagboek ook online zetten. Voor de nacht hebben we ook al een bekend plekje in gedachte. Het wordt Ammoudhia. Dit dorpje ligt aan de monding van de rivier de Acheron die in de hoefijzervormige baai uitmondt. Twee jaar geleden hebben we hier ook al eens gestaan en vooral Beau had hier toen een topdag toen hij met een meute straathonden het hele dorpje doorkruist heeft. Het plekje is nog steeds hetzelfde maar van de tientallen straathonden van toen zien we er nog maar een. Een wit teefje brengt Beau zichtbaar het hoofd op hol, maar door een drastisch ingrijpen jaren geleden door Car, i.s.m. de dierenarts zit er voor hem helaas geen "happy ending" meer in. Wij vermaken ons aan het strand en vergapen ons aan tientallen surfers die hier de branding te lijf gaan. Tegen de avond kuieren ook de oudere Grieken langs en een corpulente baas, zoekt ons op. Met zijn drie tanden, die overigens keurig verdeeld zijn over zijn kaak, nodigt hij ons uit om bij zijn restaurant te komen plassen. Als ik aanvul, dat hij het vast niet erg zou vinden als we dan ook zouden blijven eten, komt er een grote grijns en zijn zijn stompjes tanden in volle glorie zichtbaar. De rust die wij hier zo prettig vinden is hem een doorn in het oog. De zaken gaan een stuk slechter hier. Hij beaamt dat de crisis hem ook getroffen heeft en na dat we hem beloofd hebben we in zijn zaak nog eens zwaardvis komen eten, sjokt hij weer terug het dorpje in naar zijn vermoedelijk (te) leeg restaurantje. Wij genieten nog van de rust en zoals gewoonlijk zakt de zon weer op een prachtige manier in de Ionische zee.
Greece 2013 is begonnen.

Route: Igoumenitsa - Parga - Ammoudia. Gereden km: 62
N 39° 14.185' E 020° 28.779'