Beslommeringen vooraf

Als Geer mij maandagmorgen op het werk opbelt om de boekingsbevestiging van de boot aan hem door te geven, krijg ik de schrik van mijn leven als ik deze mail nog eens goed bekijk.
De aankomst en vertrekhaven in Griekenland zijn namelijk niet zoals ik die in januari had geboekt.
Op de voorlopige reservering die ik toen van Greek ferries kreeg stond precies vermeld wanneer en vanaf welke haven wij de oversteek wilden maken. Alles was in orde en wij hoefden alleen nog maar te betalen en te bevestigen wat ik ook per omgaande heb gedaan . Daarop kreeg ik een paar uur later de definitieve bevestiging en die heb ik daarna maar vluchtig bekeken. Ik zag dat de data en de prijs klopten en toen was voor mij de kous af.
Tot afgelopen maandag ik dus de mail open en mijn oog meteen valt op de verkeerde vertrekhaven bij de terugreis.
In plaats van de zuidelijke haven Patras staat er Igoumenitsa vermeld dat ongeveer 400 kilometer noordelijker ligt. En dat is natuurlijk nooit de bedoeling omdat we de hele reis in de Peleponessos willen rondtoeren.
Dus slaat de stress toe want hoewel ik voor deze reis in tegenstelling tot andere jaren, nog steeds alleen maar de beginroute in mijn hoofd heb zitten , hebben we toch geen zin om weer al die honderden kilometers naar het noorden terug te rijden.
En in plaats van mij te verdiepen in mijn klantendossiers, (sorry baas) stuur ik meteen een URGENT mail naar Greekferries. Maar hoewel ze voorgaande jaren heel snel zijn met antwoorden blijft het dit keer wel erg lang stil. Zelfs 's avonds heb ik nog steeds geen antwoord terug en dat terwijl we al over 2 dagen vertrekken.
Dinsdagmorgen nog niets en dan besluit ik maar om naar Griekenland te bellen en daar krijg ik te horen dat diegene met wie ik gemaild heb op vakantie is en dat er geen toegang tot haar pc was.
Maar op de een of andere manier is de mail toch door een collega gelezen en ze verzekeren mij dat het een typefout is en dat we gewoon vanaf Patras terug kunnen reizen.
Wat een opluchting. Al die stress voor niets geweest! Maar van de andere kant ook weer jammer want Geer had al voorgesteld om wanneer we toch vanaf Igoumenitsa terug moesten reizen dat we dan bij Bernd in Platamonas zouden aangaan.
Bij Bernd heb ik, zoals jullie weten, 5 zomers lang vrijwilligerswerk gedaan bij de opvang van gewonde landschildpadden. En dit zal de eerste keer zijn dat we in Griekenland rondreizen zonder dat we Platamonas, dat ongeveer 500 kilometer noordelijker van de Peleponessos aan de oostkust ligt, aandoen.
Spijtig, maar we kunnen niet alles zien en dit jaar willen we toch echt de oostkant van de Peleponessos gaan ontdekken.

Dinsdagavond moet ik nog even met Beau naar de dierenarts voor zijn spuiten en omdat hij al vanaf zondag mank loopt, laat ik daar ook nog even naar kijken. Het blijkt zijn heup te zijn, maar het heeft niet zoveel zin om nu nog foto's te maken. We krijgen wat pijnstillers mee, voor het geval de pijn zou blijven aanhouden. Hij vreet ze trouwens als koekjes zo lekker ;)