Eimai sto spiti

Diegene die willen weten wat het betekent, gebruiken de Google translate maar. Maar voor mij geldt dat in ieder geval dubbel op!!

Wat een pracht dag vandaag, de zon schijnt volop, de surfers op het strand van Amoudia zijn al aanwezig als wij om half 8 ons bed uitkruipen.
Het vriendinnetje van Beau staat ook al snel voor de deur in de hoop nog een paar van die lekkere LIDL hondebrokjes te krijgen. Voor Beau heeft ze nu geen interesse meer en ze vleit zich heerlijk voor mijn stoel nadat ze ook nog eens ons kostbare water heeft opgedronken. Beter dan het brakke water van de Acheronriver die achter het busje stroomt.

Als we net lekker ontbeten hebben staat er een oude Griek met een gammele fiets voor onze neus en begint een praatje dat altijd gaat over het Nederlandse voetbal en dat de Nederlanders toch ZO aardig zijn.
En al heel snel komt hij met de vraag of we zin hebben in een `porto kali`.
Ik moet even nadenken maar dan weet ik dat het om een sinaasappel gaat.
Als Geer gretig knikt springt hij op zijn fiets zonder remmen en komt even later terug met een zak van wel 3 kilo Porto Kali´s. Met de opmerking dat ze 3 euro kosten. Is niet veel maar ik voel me toch bedonderd. Denk je van een vriendelijk oud mannetje een sinaasappel te krijgen moet je er ook nog geld voor neertellen!! Crisis in Griekenland. Geer geeft hem uiteindelijk 2,50 want meer kleingeld zit er niet in zijn beurs. Hij neemt er genoegen mee en fiets meteen weg nadat we nee hebben geschud op de vraag of we ook nog wat brood moeten hebben. De smiecht!

Na een uurtje breken we de boel op en gaan op zoek naar de Springs of Acheron. De naam zegt het al, de bron waar de rivier ontspringt. Twee jaar geleden hebben we een paar dames uit Nederland ontmoet en die vertelden dat het zo mooi was. Helaas hadden wij toen geen tijd meer om er naar toe te gaan. Op internet thuis heb ik foto´s bekeken en dus weten we ongeveer hoe het er uitziet. De weg er naar toe is niet zo eenvoudig te vinden maar met behulp van wat vriendelijke Grieken, handen en voetenwerk en de paar woordjes Grieks die ik ken vinden we na anderhalf uur rijden toch de plek waar we moeten zijn. En alsof het zo moet zijn zie ik meteen bij aankomst een paar paarden staan en het bordje `raften en paardrijden in de Acheronrivier`. Gisteren heb ik dit inderdaad ook zien staan in mijn reisgids maar de plaats is zo klein dat die niet op de kaart staat.

Er komt meteen al iemand naar ons toe die info wil geven maar die heb ik niet meer nodig. Oke, raften dan wel niet, maar met die paarden de rivier in, meteen!
Maar eerst maken we de wandeling langs de mooie rivier naar de bron, want daarvoor zijn we uiteindelijk gekomen. De oude grillige bomen doen me denken aan het bos in Platamonas, de rivier met zijn blauwgroene kleur aan de rivier in het Zagoriagebied waar we 2 jaar geleden waren.
Als we uiteindelijk bij de bron aankomen moeten we een stuk door het water waden om foto´s te maken. Maar wat is het koud!! Langer dan een minuut houden we het niet uit want het water komt EN rechtreeks uit de bergen en op dit punt ook nog eens uit de bron onder de grond. Maar alles went en uiteindelijk kan ik het in tegenstelling tot Geer wat langer uithouden en dat terwijl ik normaal altijd de koukleum ben.
Terug bij het bussie besluiten we eerst even iets te eten voordat we te paard gaan. Geer gaat ook mee en dat terwijl hij vorig jaar in Drenthe zei dat hij NOOIT meer op een knol zou gaan.
Gewapend met de fototoestellen gaan we op pad, in eerste instantie nog met de gedachte dat onze gids ook te paard zou gaan, maar die kleedt zich tot op zijn zwembroek uit en begint dan te lopen! Niet van harte want hij moet tenslotte dat hele stuk door de koude rivier. Met mijn fototoestel in de hand verdwijnt hij de kolkende rivier in en wij er achteraan op de paarden. Die van mij, Kozjack, heeft er wel zin en maakt af en toe een gekke sprong. Die van Geer loopt liever met zijn mond in het water als of hij nooit iets krijgt.
Het water wordt steeds dieper en ik zie de knol van Geer, die een stuk kleiner is dan die van mij, tot in zijn neus het water in gaan.
De broek van Geer is tot net onder zijn knieen nat. De paarden weten precies waar ze moeten lopen, de gids trouwens ook, want mijn fototoestel blijft veilig. Na een half uur lopen we weer het terrein op waar de paarden overdag staan te wachten tot er nog een paar van die gekken komen die hen het water in willen hebben. Maar wat een geweldige ervaring was dat. De gids wil ons nog verleiden om over de rivier te tokkelen, maar aangezien we dat twee weken geleden in de Ardennen hebben gedaan laten we dat maar achterwege. In plaats daarvan wandelen we een eind langs de rivier waar het halverwege steil omhoog gaat naar een punt waar je een prachtig uitzicht hebt over de bergen er om heen en over de blauwe rivier in de diepte.

Ons eindpunt vandaag is Lefkas, morgen hebben we afgesproken om Nanda, de dochter van een vriend van mij, te ontmoeten die met haar man op Lefkas woont en werkt.
Miep leidt ons door de bergen er naar toe. Een prachtige rit die in Preveza eindigt waar we door de tunnel moeten die onder de zee door loopt. De aankomst op Lefkas is spectaculair mooi, een groot kasteel staat trots te pronken aan het begin van de brug die naar het eiland leidt. De stad Lefkas die meteen achter de brug ligt is niet zo groot. De vele schepen, jachten en vissersboten schitteren in de zon, het blauwe water van de zee glimt je tegemoet. Lefkas, ik vind je nu al mooi!
Nadat we een aantal keer met Nanda heen en weer gesmst hebben om af te spreken waar en wanneer we elkaar morgen zullen ontmoeten, krijg ik rond half 9 een telefoontje dat ze nu de berg afkomen waar ze wonen en op zoek gaan naar ons. Wij staan natuurlijk weer aan het strand op de landtong , meteen rechts van de stad. Achter ons een groot meer en voor ons de ruwe zee. Ze hebben ons snel gevonden aangezien Nanda een aantal jaren als reisinformatrice op Lefkas heeft gewerkt en de omgeving dus op haar duimpje kent. . Ondanks dat we elkaar niet kennen is de begroeting allerhartelijkst. Ze brengen wijn, olijven en feta, koeken en kruiden mee en een landkaart van Lefkas waarop ze me allerlei mooie plekjes wijst die we beslist moeten gaan zien. Haar Griekse man spreekt heel goed Nederlands en de wijn maakt alle tongen los.
Met de belofte om donderdag, wanneer de zee niet te ruw is een boottochtje te gaan maken nemen we afscheid.
Morgen een drukke dag als we alles willen gaan zien wat Lefkas te bieden heeft.

Ammoudia - Souli - Kassopi - Preveza - Lefkada
gereden km: 126
Gps N 38° 51.094' E 020° 41.642'