Uitgevogeld

Als we de dames van het infocentrum om 8 uur aan zien komen rijden, pakken wij ook onze spullen. We hebben het vooruitzicht op weer 30°C, maar willen ook graag die wandeling maken naar de roofvogel observatiehut in het ‘National park of Dadia-Lefkimi-Soufli Forest.’ Dan moet je gaan voordat het te warm wordt.
We kiezen voor de oranje route naar boven en de gele terug, krijgen e.e.a keurig uitgelegd en worden voorzien van documentatie wat we allemaal kunnen verwachten. Omdat we geen fatsoenlijke verrekijker bij ons hebben huren we er een hier voor 2 euro. I.v.m. de veiligheid moeten we wel naam, nummer van id en telefoonnummer achterlaten. Voor het geval er een reddingsactie gestart moet worden....
De route is inderdaad avontuurlijk te noemen. Geen echt gebaande paden en veel omhoog en omlaag. Dan weer door naaldbos, dan weer over rotsen. Maar alles is hier via kleuren en reflectoren zo goed aangeven dat zelf een blinde niet zou kunnen verdwalen. Na ongeveer anderhalf uur lopen komen we boven bij een keurige vogelspot hut. Zitplaatsen, ruime vensters en er staan zelfs twee statieven voor camera’s en/of vogelkijkers. Langs de muren uitleg over de vogels die hier te spotten vallen en ook de overige flora en fauna wordt hier nog eens uiteengezet.
In de documentatie die we meekregen stond dat overigens ook nog eens. Alles netjes verzorgd hier.
En dan wordt het (roof)vogels spotten. De kijker is absoluut een must want ze zitten niet bepaald op de vensterbank. Maar we hebben geluk om een Steenarend in beeld te krijgen en een zootje zwarte raven die in de takken van een dode boom zitten en wat rondscharrelen tussen vermoedelijk karkassen van dieren.
De roofvogels hier worden soms bijgevoerd. De boeren in de omgeving kunnen de kadavers van hun vroegtijdig gestorven vee naar een soort roofvogelrestaurant brengen. De rangers van het park zorgen dan dat ze op de juiste plek komen.
We doen wat pogingen om fatsoenlijke foto’s te nemen maar dat valt vies tegen zonder statief. Mijn camera past helaas niet op de huisstatieven die hier staan.
Na een uurtje hebben we het gezien en via de gele route bereiken we na ongeveer 50 minuten weer het basisstation. Op het terras nemen we nog een frappe en maken dankbaar gebruik van de WiFi. Niet bijster snel deze keer, maar we hebben de tijd.

Als we even later bij de camper op de parkeerplaats nog zitten te lunchen, worden we aangesproken in het Nederlands. We vermoeden een toerist maar de vrouw in kwestie blijkt in ‘Apalos’ te wonen en heeft net met vrienden hier ook een wandelroute achter de rug. Ze vertelt dat bij haar woonplaats nu honderden flamingo’s vlak bij de kust foerageren. De plek is eenvoudig te vinden en met de camper tot bij het strand te bereiken.
Kijk... dàt is nou informatie waar we op zitten te wachten.
Dat wordt onze volgende bestemming. Ongeveer een half uurtje rijden en we vinden meteen de goede (onverharde) weg naar de plek. Maar helemaal super. Genoeg plekken om zonder al te veel risico vast te rijden in het zand en de auto strategisch neer te zetten. Oftewel, uitzicht op zee met de flamingo,s en ook kunnen we nog twee pelikanen ontwaren.
De luifel gaat uit voor de hoognodige schaduw en dan wordt het weer een paar uur genieten.

Het zou natuurlijk mooi zijn als ik met mijn drone over zwerm heen kon vliegen. Maar dan blijkt dat ik binnen de ‘no fly zone’ van het naburige vliegveld zit, en tegenwoordig is de software van drones zo ontworpen dat je hem dan ook absoluut niet de lucht in krijgt.
Maar de kaart laat zien dat ik net op het randje sta en dat net boven het water wel gevlogen kan worden. Dat wordt een stukje lopen en als ik het vlak bij de waterkant nog eens probeer lukt het. Eerst heel voorzichtig naderen. Het is niet de bedoeling dat ik het hele spul verstoor. Maar als snel merk ik dat ze er amper op reageren. Zelfs als ik op 3 meter hoogte vlieg lopen ze er wel vandaan maar van paniek wegvliegen is geen sprake. Pas als ik op het laatst vanwege een lege batterij terug moet vliegen en ik wat vaart moet maken, vliegen er een paar op, wat natuurlijk ook weer een leuk plaatje oplevert.
Als we aan de avondmaaltijd beginnen gaat de zon ook nog eens bloedrood onder. Daarna hebben we volle maan en zitten heerlijk nog lang buiten te luisteren naar de geluiden van krekels, kikkers en tientallen watervogels.
Ik sprokkel wat hout bij elkaar, maak een kampvuurtje, trek een flesje wijn open en geniet totdat mijn ogen dichtvallen.

De voorgenomen geplande tocht met begeleiding door deze delta gaan we afbellen. Baloe kan dan niet mee en met de voorspelde hoge temperaturen laten we hem niet alleen achter in de bus. We hebben meer dan genoeg gevogeld. Morgen richting Chalkidiki.

Route: Dadia - Soufli - Apalos
Gereden 67 km
Coördinaten slaapplek: N40°50.573’. E025°56.952