Nog meer vogels en nieuwe ontmoetingen

Het lijkt alsof de honderden flamingo’s vlak voor de deur van het busje staan als we onze ogen openen. En wat is er dan uitdagender om ze van zo dichtbij mogelijk op de foto proberen te zetten. Ook Geer grijpt weer naar zijn drone. Ondanks dat de luchthaven zo dicht achter ons ligt gaat hij toch proberen om vanuit onze slaapplek het ding de lucht in te sturen. Gisteren heeft hij eerst nog een eind moeten lopen omdat de drone weigerde op te stijgen zo dicht bij het vliegveld. Ook nu moet hij weer een eindje lopen en dan lukt het toch om zonder problemen het ding richting de vogels te sturen. Ik ben inmiddels met Baloe en gewapend met fototoestel en verrekijker de zee in gelopen. Het water komt hier niet hoger dan de kuiten, hoe ver je ook loopt.
Ik kan ze tot op een meter of dertig benaderen, onrustig worden ze pas als Geer de drone tot een meter of twee boven hen laat vliegen. Maar wegvliegen doen ze niet, ze gaan wat rechter staan, lopen wat sneller en wapperen met hun vleugels. Een prachtig gezicht. Als ik mijn tientallen foto’s heb gemaakt en Geer zijn filmpje, komen we er pas toe om te gaan ontbijten.

De afspraak voor de excursie vanmorgen in de Evros Delta hebben we afgezegd. We kunnen Baloe niet zo lang in de warme auto laten en we hebben nu wel genoeg vogels gezien.
Na het ontbijt rijden we richting Chalkidiki, in eerste instantie over de autoweg, maar ik ben alweer snel aan het kijken of er onderweg niet nog iets moois te zien is in deze streek. En waar kun je dan buiten de reisgids nog meer info vinden? Op de geocache site. Die heeft ons al veel vaker naar mooie plekjes gebracht die nergens vermeld staan. Na Komotini rijden we de snelweg af naar de Vistonida-meren. Te midden van deze meren liggen twee unieke kloosters die lijken te drijven op het water. We zijn niet de enige hier, er staat een bus met toeristen dus buiten de geocache site zal het toch ook wel ergens anders vermeld staan. Ík ben het in ieder geval nog niet tegen gekomen. Baloe mag er niet naar binnen, dus gaat Geer alleen om wat foto’s te maken. Op het meer dobberen tientallen pelikanen en ook zien we weer flamingo’s en zwanen.
Het kraampje aan de overkant heeft me ondertussen een mierzoet soort oliebolletje laten proeven en als Geer terugkomt laten we ons een bakje aan smeren. Het bakkertje 5 euro rijker en wij 5 kilo dikker. Lijnen hebben we anderhalve dag vol gehouden, dat komt thuis wel weer:)

Een paar kilometer verder vinden we bij Mandra een zandstrandje waar we de overtollige kilo’s weg kunnen zwemmen. Een idyllisch plekje waar we het busje in de schaduw tussen de bomen kwijt kunnen. Er staat wel een klein keetje met wat stoeltjes maar het ligt er verlaten bij. Een paar vissersbootjes dobberen op het water dat ook hier weer tot net aan de enkels rijkt. Als we net in het water liggen komen er twee mannen die bij het keetje hun auto zetten. Baloe rent luid en woedend blaffend op een van hen af alsof hij ‘onze’ plek wil verdedigen. Hij begint nu pas écht te waken. De man staat stijf van schrik en wij kunnen niet anders zeggen dan dat hij écht niets doet!
Maar hij neemt het gelukkig goed op. Het is de Griekse eigenaar van het keetje en een vriend en als we duidelijk maken dat we wel ergens anders gaan staan, begint hij honderduit te vertellen: in het Duits. Ook hij heeft tientallen jaren in Duitsland gewerkt: bij Melita! We komen bijna niet van hem af, maar het is een gezellige oude prater en wij zijn al blij dat we nog een uurtje op dit mooie plekje kunnen blijven staan.
Uiteindelijk duikt hij het water in en wij in ons boek. Ik ben intussen aan mijn zesde bezig. Ter vergelijking: Geer nog steeds, ik geloof al een jaar, aan zijn eerste:)

Na een uurtje nemen we afscheid, als we zin hebben moeten we vanavond maar naar de taverne in het dorp komen, zegt de ‘Duitser’ nog even hartelijk. Maar dat slaan we toch maar over. De salade en het vlees voor de BBQ liggen al klaar.

Hoog boven de rotsen naast een klein kapelletje met uitzicht op het eiland Thassos vinden we een mooie plek voor de nacht. En hoewel inmiddels de wind flink is opgestoken kunnen we toch barbecuen, alleen vergt dat nu wél wat meer moeite. De zon gaat weer net zo mooi onder als gisteren en terwijl ik het reisverslag schrijf is Geer druk aan de praat met een jonge knul uit Engeland die hier ook zijn slaapplekje heeft gevonden. Andy is met zijn volkswagenbusje alleen op reis, heeft een sabbatical genomen en is blij dat hij nu even aanspraak heeft. En daar heeft hij aan Geer een héle goeie aan:)

Route: Apalos-Komotini-Lagos-Mandra-Lefkimos
Gereden kilometers: 116
Coördinaten slaapplek: N 040°56.360’ E 024°59.452