Weer vaste grond onder de voeten

Het is net zeven uur als we van de wekker wakker schrikken. Snel een hapje eten, dan naar het plaatselijke bakkertje en om acht uur rijden we al de haven van Sami in. Niet dat die zo ver van ons slaapplekje af ligt, het is net twee minuten rijden, maar je kunt maar beter te vroeg dan te laat zijn. Het is drukker dan de overtocht van Lefkas naar Kefalonië. Heel veel voetvolk, bussen en vrachtauto’s. Wij zijn de enige met een camper. Net voordat we de boot op willen rijden worden de kaartjes gecontroleerd. “ Not good, not good, is for car, not for camper”, mompelt de controleur gehaast terwijl hij ondertussen de andere auto’s sommeert om snel door te rijden. Wat nu dan? Volgens hem kan ik het kaartje met bijbetaling aan het ticketoffice in de haven omruilen.
De dame aan het loketje krijgt van mij een boze blik, terwijl zij er eigenlijk niets aan kan doen. Ik probeer nog even mijn gelijk te halen door te zeggen dat we gisteravond zeker hebben gemeld dat we een camper hebben en dat haar collega in het kantoor zo onvriendelijk was. Ze zegt begrijpend dat ze die opmerking al vaker heeft gehoord maar dat het haar collega níet is. Terwijl zij een nieuw ticket uitprint komt de kaartjescontroleur met de beurs van Geer aangelopen. Ik ben zonder geld weggerend en Geer moest alvast de boot oprijden. De schade valt mee, met 7 euro bijbetaling mogen we mee.

De Kefalonia ferry is heel wat groter dan die van Lefkas, er zijn zalen waar tv wordt gekeken, winkeltjes en heel veel slaapstoelen.
Wij blijven de drie uur die de overtocht duurt lekker op het bovenste buitendek zitten. Baloe heeft ook hier weer alle aandacht van oud en jong. Laat zich kroelen en knuffelen terwijl wij noodgedwongen het Griekse gebrabbel aan moeten horen. Op gezette tijden zeg ik lachend: “ Ne,Ne” dat Ja betekent. Aan de lachende gezichten te zien vallen de antwoorden goed uit.

Drie uur later meren we in het drukke Patras aan. Nadat we 13,30 euro tol hebben betaald voor het vier kilometer lange ritje over de brug van Patras richting Nafpaktos overvalt ons meteen de rust van dit gedeelte van Griekenland.
De kustweg langs de Korinthiakos Golf die de Peleponessos scheidt van het zuiden van het vasteland is schitterend. De hoge bergen aan de ene kant en de vele stille baaitjes aan de andere kant van de weg, met aan de overkant van de golf de bergen van de Peleponessos.
We hebben deze weg al eens eerder gereden, jaren geleden maar we waren allebei vergeten hoe mooi het is.

Eigenlijk willen we vandaag nog doorrijden tot het kleine plaatsje Almiros, waar Beau twee jaar geleden met hartproblemen bij de dierenarts terecht kwam. Hij weet natuurlijk niet dat we hem een paar weken daarna alsnog hebben moeten laten inslapen. We willen de dierenarts bedanken voor de goede zorgen van toen, door alle emoties toentertijd hebben we dat voor ons gevoel niet genoeg gedaan.

Van dat doorrijden komt echter niet veel terecht. We vermijden allebei steeds naar de mooie baaien en strandjes te kijken, want kijken betekent onherroepelijk: stoppen! We zijn net een uur aan het rijden als we diep beneden ons een prachtige stille baai zien. Er staat één camper, maar er is meer dan genoeg plaats voor die van ons. Veel woorden hebben we niet nodig: we gaan!

Een kalme zee, de zon en een lekker briesje . Wat kun je nog meer verlangen...
Een heerlijke, lange nazomeravond waarin we net als eerder deze week op Kefalonia de BBQ weer aanmaken. Alleen is het hier veel en veel stiller dan op het strand op het eiland. Er komt nog een vissertje die zijn boot de zee op stuurt en voor de rest is het heerlijk stil. Morgen weer een dag...

Route: Sami-Patras—Nafpaktos-Galaxidi
Gereden kilometers: 93
Coördinaten slaapplek: N 38°21.092’. E 022°22.811