Rondje Huay Pakoot

Vrijdag 15 januari 2016

We hebben vandaag gekozen voor een olifantloze dag. Een van de programma's waar je uit kunt kiezen is om nader kenis te maken met de inwoners van Huay Pakoot. Met Sateesh als begeleider slingeren we door het dorp. Iedereen kent hem natuurlijk en hij kent iedereen. Hij spreekt ook een aardig mondje Pankinao en dat is wel zo handig.
Je zou denken dat ze hier Thais spreken, maar dat is dus niet zo. De meesten ouderen zelfs geen woord Thais. De kinderen krijgen tegenwoordig wel op school les in het Thais dus die worden tweetalig opgevoed. En doordat ze door de vrijwilligers van GVI ook nog één keer per week Engels krijgen helpt dat ook wat mee in de ontwikkeling.

Tijdens ons lesuurtje en kennismaking met de leerkrachten verbaasde het ons dat deze echter nagenoeg ook geen woord Engels spreken. En verder interesseert het hun ook niet zoveel en doen ze niet echt moeite om het te leren. De conversatie tussen de stafleden van GVI en de leerkrachten gaat dan ookhelemaal in Pakinah en ik vind het knap dat ze in relatief korte tijd al zoveel hebben opgestoken en er ook alle moeite voor doen om het nog beter te leren.

Het is hier vrij normaal dat je gewoon een een huis binnen loopt en contact maakt met de bewoners. Je wordt steevast met een grote glimlach ontvangen en het aanbieden van eten is hier net zo normaal als bij ons het aanbieden van een stoel. Misschien wel daarom, want stoelen kom je nergens tegen. Iedereen, ongeacht de leeftijd zit op de grond.
We maken vandaag onder andere kennis met een 103 jarige, die mogelijk nog wat ouder is omdat men pas na zijn geboorte begon met het registreren van de geboortedatum. De familie is trots dat de oude baas nog tussen hen inwoont en ze vertellen diverse verhalen over opa. Deze laat het gelaten over zich heen komen en zakt steeds verder in elkaar, want ook hij zit met zijn oude botten nog gewoon nog gewoon op de planken. Dan wordt plotseling zijn hemd door de kinders omhoog getrokken en laten ze vol trots zijn totaal vol getatoeerde rug zien. Ongegeneerd kan ik alles fotograferen. Ze vinden het allemaal goed en poseren zelfs.
.
Voornamelijk oudere vrouwen, voor zover ze tanden in hun mond hebben, zien we hier regelmatig pruimen. Langs de mondhoeken loopt dan vaak een sliertje rood sap en als ze hun tanden bloot lachen zijn deze ook ietwat griezelig rood gekleurd. Natuurlijk zijn ze bereid om voor ons ook een pruimpje te produceren. We krijgen een groen soort spinazie blad of iets dergelijks. Vanuit een grote pot smeren we daar dan wat witte poederachtige brei op. Dan volgt een klein bruin takje en vervolgens moeten we een stukje van een keiharde noot afbijten. Dat alles draaien we in het groene blaadje en moet we het helemaal achter in onze mond proppen tussen wang en kiezen. En dan is het kauwen geblazen. Maar goor dat dat is! De meesten spuwen het na een paar tellen al over de verranda heen maar Danny en ik proberen het wat langer om te kijken of we ook rode sliertjes sap kunnen produceren. Maar het is TE smerig, dus na een paar minuten pruimen we het ook niet meer en belandt de groenbruine klodder ook op de grond. Echt tijd voor een biertje nu, want de nasmaak blijft walgelijk.

Als we terug komen op de basis heb ik alleen deze ochtend al 355 foto's geschoten. :P Er zitten hele mooie plaatjes bij als zeg ik het zelf en die komen goed van pas bij de fotowedstrijd die vandaag gehouden wordt en als thema heeft: "old and eldery people". Ik selecteer 26 foto's, maar als ik die trots inlever blijkt dat het de bedoeling is dat er maar twee (..) foto's per persoon mogen meedingen. Nah.... Ik vond de keuze van 26 al moeilijk en moet er nu wéér 24 schrappen. De leiding van het kamp had ze wel al allemaal bewonderd en informeert voorzichtig of ze mijn foto's voor hun promotiemateriaal mogen gebruiken.

En dan weer een heerlijke lunch op 'base' . Zoals altijd weer verzorgd door onze gastgezinnen die het trouw in pannetjes komen afleveren. Maar echt honger hebben we niet want, we zijn vanmorgen al volgestopt met van-alles-en-nog-wat. We hebben vaak geen enkel idee wat we allemaal naar binnen werken.

En om twee uur hebben we alweer een uitgebreide BBQ op het programma staan. Er worden heerlijke hamburgers gedraaid en ook spiesen met paprika, ananas, uien en tomaat gemaakt. Ook de gebruikelijke pepertjes, want Thais is natuurlijk "spicy" Als je dat niet wilt is "mai phet" erbij zeggen de manier om heerlijk te eten zonder dat de stoom uit je oren blaast bij de eerste hap. Tussen het houtskool gaan een soort aardappelen in zilverpapier. Kortom, we nemen het er weer goed van.
En dan verschijnen de vrouwen weer ten tonele en serveren weer een uitgebreide avondmaaltijd. We kunnen echter niet meer en er blijft heel veel over. De talrijke honden, katten en varkens zijn er echter blij mee. Hier wordt niets weggegooid.

Een deel van de vrijwillgers vertrekt vandaag naar het dichtsbijzijnde stadje Mae Chaem. Daar nemen ze dan een hotelletje om in het weekend even aan het spartaanse van hier te ontsnappen. Maar verder is in Mae Chaem ook geen drol te beleven en om nou weer twee uur door de bergen te moeten slingeren voor een warme douche en een normaal toilet? We houden het best nog wel een week uit en besteden hier de komende vrije dagen aan lekker luieren en genieten van de rust.