Tot ziens mooiThailand

Na het ontbijt nemen we hartelijk afscheid van Joachim en "zijn "drie meiden. We beloven hem om zijn resort aan te bevelen aan iedereen die naar Thailand wil komen. We hebben genoten van het verblijf in Huan Chiang Dao Resort. De rust, de ruimte, het huisje, en de prachtige tuinen er om heen. De vriendelijke bediening en vooral de properheid, die je dan ook wel van een Duitse hoteleigenaar kunt verwachten.

We willen nog even naar Chiang Mai, op het laatste moment moeten er nog wat souvenirs gekocht worden, daaraan was in Chiang Dao wel een gebrek. Het dorp was helemaal ingericht op de dorpelingen zelf.
Op de weg ernaartoe liggen heel wat caches die we nog niet gedaan hebben. Bij een van die mooie plekjes aan de rand van de stad zit een oud mannetje te kijken naar wat we aan het doen zijn en we kunnen niet verhinderen dat hij ons de cache ziet pakken. Als hij ons hoort praten horen we hem opeens zeggen: " Ha Nederlanders, kaaskoppen" En dat leidt natuurlijk tot een praatje . Belangstellend vraagt hij in het engels wat we aan het doen zijn en als Geer het hem uitlegt knikt hij verbaasd: Daar heeft hij net als zoveel anderen nog nooit van gehoord. Het blijkt dat hij uit Kreta komt en dat geeft nog weer meer gespreksstof: Over ons geliefde Griekenland. Als ik hem in het Grieks wat wil vragen, weet ik bij God niet meer hoe dat moet na vier weken alleen maar engels en duits te hebben gesproken.

Omdat we de grote stad niet in willen rijden besluiten we om bij de moskee te parkeren die net voor de ingang van Chiang Mai ligt. Maar helaas missen we de afslag en rijden dan alsnog de stad in, waar het krioelt van de scooters, auto's en taxi's. Ik hou mijn hart vast maar Geer rijdt alsof hij nooit anders heeft gedaan. Ik ben dan ook best trots op hem:)
Zo gauw als we een plekje vinden, parkeren we de auto, maar wil je souvenirswinkels vinden op het moment dat je ze nodig hebt, dan vind je er geen. En dat terwijl je er anders over struikelt. Net als we het op willen geven en een restaurantje willen induiken, zien we iets dat er op lijkt. Gelukkig, dan zijn er thuis tenminste geen teleurgestelde gezichten.

Het is ondertussen lunchtijd geworden en we kunnen dus met goed fatsoen van onze laatste echte Thaise maaltijd genieten. Geer is helemaal van de Pad Thai en ik ben van de sweet and sour chicken geworden. De bediening is Thaise maar zoals we wel eerder in de grote stad hebben gezien, kan er hier nog geen glimlach van af. Jammer, maar het gaat om het eten en dat is zoals gewoonlijk weer overheerlijk.

Om half drie moeten we de auto inleveren en we hebben nog wel anderhalf uur om op zoek te gaan naar caches die we een paar weken geleden hebben laten liggen. Maar niet te voet dit keer, we gaan kris kras met de auto door de drukke stad. En we vinden er dan nog zes , maar dan is het toch echt tijd om naar het vliegveld te rijden. Gelukkig is dat maar een kwartiertje van Chiang Mai vandaan en we leveren hem dan ook keurig op tijd in. Zonder krassen of deuken. Goed gedaan Geer!

En dan begint het lange wachten op een druk vliegveld. De vlucht naar Hong Kong waar we moeten overstappen heeft veertig minuten vertraging waardoor we daar wat minder tijd zullen hebben om de aansluiting te halen. Maar de piloot belooft dat we die tijd gaan inhalen want we hebben wind mee:) Het zal mij benieuwen. Wordt vervolgd.