De laatste volle Thaise dag

Aan alles komt een eind, dus ook aan deze prachtige (rond) reis. Maar vandaag gaan we nog even heerlijk ervan genieten. Het is koud als we vanmorgen opstaan. Ons plaatsje aan de ontbijttafel, het enige waar nog een sprankje zonlicht komt, is al bezet. We zijn net een kwartier later dan andere morgens en moeten genoegen nemen met een tafeltje iets verderop.
Het restaurant is, net zoals bijna alle Thaise restaurants, aan alle kanten open. Het is hier natuurlijk ook bijna altijd prachtig weer. De twee dagen kou en regen die we vorige week hebben gehad waren de ergste in twintig jaar tijd, hebben we van de bevolking gehoord.

Het zonnetje zet echter al heel vlug door en na het ontbijt kan Geer dan ook lui liggend in een strandstoel het reisverslag van gisteren schrijven. We hebben vandaag niet heel erg veel meer voorgenomen. Het enige dat we beslist nog moeten gaan zien, volgens de hoteleigenaar, is de tempel die hoog boven op een heuvel ligt. Als we een beetje geluk hebben en er rond twaalf uur zijn, is de kans groot dat de monniken die er leven, je uitnodigen om mee te komen eten. En ja, dat laat ik (wij) ons niet nog een keer zeggen, ha ha!

De tempel ligt niet ver buiten Chiang Dao, aan de 107. Net voorbij de Cave die we eerder deze week hebben bezocht en op de route waar we de "junglecache" hebben gedaan. Toen wilde Geer geen tempel meer zien, maar nu moet hij er aan geloven. (En nee, er is geen dwang aan te pas gekomen, hoor!) Ik heb maar weer een sjaal meegenomen, want volgens het bord moet je "descend" gekleed gaan. Net zoals in Huay Pakoot mag je ook hier niet in een rok en /of met ontblote schouders rondlopen.

De weg naar de tempel slingert door een dicht begroeid bos, 510 treden naar boven. Het is er prachtig en er zijn (alweer) bijna geen toeristen te zien. Langs de weg hangen allemaal bordjes waarop fylosofische teksten te lezen zijn. Heel erg boeddhistisch, maar ook heel erg waar!
De tempel ligt verscholen in een grot, en zoals in alle tempels is het kermisgehalte hier ook weer erg hoog. En toch blijft het indrukwekkend om te zien. Als het twaalf uur wordt is er geen monnik te zien die aan tafel gaat, het enige dat we zien zijn de oranje gewaden die buiten aan de waslijnen te drogen hangen. Misschien moeten we eerst helpen met strijken voordat we uitgenodigd worden? :)

Omdat het lunchtijd is en we nog iets van souvenirs moeten scoren ( op verzoek een witte Boeddha, en laat ik die nu net in de tempel hebben gezien tussen alle andere Boeddha's) moeten we op zoek naar een plek waar misschien nog iets toeristisch te beleven is. Maar helaas, zelfs bij de Chiang Dao Cave zijn alleen maar vreettentjes. De Thai zelf doen blijkbaar niet aan souvenirs. Bij het restaurantje ploffen we neer en bestellen fruitshakes en wat te eten. Helaas is er net een bus met toeristen aangekomen die allemaal voorrang hebben en zit er niets anders op dan te wachten. Het eerste gerechtje komt na een half uur, en omdat dat van Geer op zich laat wachten, moeten we dit maar delen . Met veel sorry's komt het volgende pas weer een kwartier erna en de fruitshakes die nog veel later volgen smaken naar water. Dus niet echt een plek waar je met liefde een fooi achterlaat. En dat doen we dus ook niet.

De rest van de laatste middag brengen we relaxed en lezend door aan het zwembad, het is te heet geworden om nog wat te doen; het is goed geweest.

Vanavond eten we nog een keer in het hotel: lekker dichtbij en het eten is er heerlijk, zoals we afgelopen zondag hebben geproefd. Joachim heeft net drie nieuwe meisjes aangenomen. De vorige zijn zonder opgaaf van redenen weg gebleven. Als ze genoeg verdiend hebben wordt dat blijkbaar vaker gedaan. De meisjes stralen ons tegemoet, hebben nog heel wat te leren. maar zijn van heel goede wil. Het duurt daarom wel wat langer dan normaal voordat de drie gerechten op tafel staan, maar het resultaat mag er zijn.

En dan komt praatgrage Joachim erbij staan: Als ik zin heb mag ik in de keuken gaan kijken hoe het gemaakt wordt of misschien wil ik wel meehelpen? Maar dan wil ik natuurlijk ook mijn eigen gerechtje maken: Sweet and Sour chicken met rijst. "Heb je nog honger/zin in wat lekkers Geer?" vraag ik. En als hij knikt krijg ik meteen een schort omgehangen en duik ik met de kokkin en de drie meisjes de keuken in. Snijden, bakken, opschrijven hoe het moet en wat er in gaat, de meiden hebben er duidelijk lol in. En ik ook. En dan moet ik ook nog eens proeven, iets wat ik thuis nooit doe en waar ik een hekel aan heb. En het is me toch spicey!! Geen probleem,volgens de kokkin en ze gooit er wat suiker, water en ketchup bij. Weer proeven dus en dan is het meteen een stuk zoeter. Ik ben er trots op, het is echt lekker geworden en iets wat ik beslist thuis vaker ga maken.

En dan is het echt tijd om naar ons huisje terug te gaan. De koffers moeten nog worden ingepakt en we moeten jullie nog op de hoogte brengen van deze laatste dag. Morgen op tijd eruit. We vliegen wel pas om half zeven 's avonds ( bij jullie half een 's middags) maar willen nog even Chiang Mai in om wat souvenirs te kopen.