Kris kras door London

Woensdag 10 april 2013,

Om 10 voor 5 loopt mijn wekker af, Geer bromt wat en draait zich nog eens om. Over een half uur is het tijd genoeg om op te staan, vindt hij. Maar als ik er eenmaal uit ben en druk door het huis loop te banjeren om op tijd klaar te zijn komt hij er ook maar uit. Veel zin om dan nog te blijven liggen heeft het ook eigenlijk niet meer want om 10 voor 6 staat Denise al voor de deur om ons naar Maastricht Airport te brengen. (Deni bedankt nog!)

En dan zijn we natuurlijk toch weer veel te vroeg daar, tenslotte is dat ook maar een kwartiertje rijden. Als Geer zijn boardingpass aan de balie laat zien gaat met heel veel lawaai de handscanner af waarmee de medewerkster van het vliegveld het papier controleert. Wat blijkt: ik heb Geer het verkeerde formulier in de handen gedrukt. Het blijkt dat het de boardingpass voor de terugvlucht is. Shit!!! Ik krijg het helemaal benauwd en moet diep in mijn koffer duiken om het juiste papier er uit te vissen. En helemaal zeker dat ik de juiste papieren heb uitgeprint ben ik ook niet helemaal! Maar gelukkig voor Geer heb ik het bij me, anders had ik alleen moeten gaan :)
Als we een maal bij de gate zitten hoor ik opeens iemand achter mij mijn naam roepen. Als ik me omdraai zie ik dat het een vroegere vriendin is die met haar zoon een dagje naar London gaat om de musical Les Miserables te gaan zien. Jaren heb ik haar niet meer gezien en stom toevallig zit ze dan in hetzelfde vliegtuig als wij. Hartstikke leuk om even bij te kletsen en nog snel even wat foto's te maken.

Het vliegtuig zit vol en de stewardessen hebben hun handen meer dan vol om in een uur vliegtijd iedereen van koffie en thee te voorzien.
De weersverwachting in London is ook niet zo best, dichte mist en 1 graad. En we waren net zo blij dat het kwik in Nederland een beetje aan het stijgen was. Gelukkig heb ik mijn warme vesten mee, dus kou zal ik niet lijden.
De bus die we moeten hebben om naar station Stratford te komen rijdt net voor onze neus weg en dus moeten we een half uur wachten. In de wachtruimte is een vrije WIFI dus Geer komt zijn tijd wel door en ik heb mijn (6) reisgidsen om door te spitten.
40 Minuten duurt de rit naar Stratford station, het weer is grauw en grijs. Maar het is natuurlijk nog vroeg, het is net half negen.
In Stratford station kopen we een dagkaart waarmee we de hele dag met de bus, metro en trein kris kras door London kunnen reizen. Handig en in verhouding toch goedkoop, 8 Pond per ticket.
In Stratford moeten we nog 12 minuten met de trein naar ons hotel in Ilford. Per mail heeft de hotelmanager precies laten weten hoe we van daaruit bij het hotel moeten komen. De wijk is gezellig, veel winkeltjes en restaurants en het hotel is 10 minuten lopen en goed te vinden. Maar eenmaal daar aangekomen krijgen we van een heel vriendelijke receptioniste te horen dat er waterschade is en we dus niet in onze kamer kunnen. "No problem", ze heeft een ander hotel voor ons gevonden en ze laat een taxi komen om ons er naar toe te brengen. Binnen een kwartier staan we met onze koffertjes in een heel leuk hotel in een rustige buurt op dezelfde loopafstand van het station . Onze kamer is een gezellige, schone pijpenla. Zo klein dat Geer op het bed moet gaan zitten als ik in het gangetje erdoor wil. Om te gieren!!Echt Engels ingericht, rode pluche op de grond, gouden lampenkapjes en een bloemetjesschilderij aan de muur. Maar wat heel lekker is dat er een waterkoker, kopjes, thee en koffie poeder staan. Dus vanavond als we thuiskomen kunnen we nog gezellig een kopje thee drinken.

Als we alles uitgepakt hebben pakken we de trein in omgekeerde richting naar Liverpool station. We hebben nog geen echt doel voor ogen en we worden door de stad opgeslokt als we uit het immens grote monumentale station stappen. Met de plattegrond in de handen lopen we naar de Towerbridge. Inmiddels is het zonnetje gaan schijnen en ziet alles er veel vriendelijker uit.
Morgen gaan we onze Londonpass gebruiken om de Bridge en de Tower te bezichtigen. Na de wandeling langs de Theems pakken we de metro bij het Towerbridge station om naar De London Eye te gaan. Het grootste reuzenrad ter wereld werd gebouwd ter ere van de millenniumwisseling.
De 32 cabine`s bieden plaats aan elk 28 personen. Per dag genieten er ongeveer 20.000 mensen van het uitzicht dat wel tot 40 kilometer ver kan reiken. De rij is immens lang maar we hebben het er graag voor over. En eigenlijk gaat het nog best snel eer ook wij in zo´n cabine kunnen stappen. Een hele draai duurt ongeveer 30 minuten en gaat zo langzaam dat je er geen erg in hebt dat je überhaupt draait. .Het is de moeite van die 19 pond en de lange wacht rij wel waard.
Aan de overkant laat de Big Ben zich ook horen en ook al hebben we ons voor genomen om niets meer te voet te doen omdat de afstanden toch wel erg groot zijn, de verleiding lokt. En je ziet zo natuurlijk ook wel veel meer. De Houses of Parliament, Whitehall, De Horse Guards, een klein gedeelte St. James Park met zijn pelikanen en tamme eekhoorns, 10 Downing street . We doen het allemaal te voet , mijn voeten branden ondertussen. Als ik bij de Horseguards even naar de paardenstallen wil gluren , krijg ik zelfs een van de wachters zo ver dat hij mij vermanend toespreekt en zich omdraait. En dat terwijl ze altijd zo stoïcijns voor zich uit moeten staren.

Dan wordt het toch echt tijd om wat te eten en pakken we bij Westminster Bridge de metro naar Leicester Square. In Chinatown zoeken we een lekker restaurantje en voor 9 pond mogen we zoveel eten als we op kunnen. Het eten mag dan wel goedkoop zijn maar voor een klein biertje betaal je hier 3,30 pond. Niet echt goedkoop dus. Maar lekker uitgerust kunnen we aan het laatste stukje `dag `beginnen. Nog een wandeling langs de kiosken van West End in de hoop op een leuke aanbieding voor een musical. Maar OF ze zijn uitverkocht OF je betaalt voor een achteraf plaats meer dan 50 pond. En dat is het me niet waard. Er zijn hier genoeg ander leuke, mooie dingen te zien en te beleven.
Ondertussen doen onze voeten zo´n zeer dat het tijd wordt om terug naar het hotel te gaan. Langs het drukke Piccadilly circus lopen we , weer richting het st. James Park en de Horse guards . De metro naar Liverpool station is snel gevonden maar als we in Stratford over moeten stappen om naar Illford te gaan weten we allebei niet meer waar en hoe we er moeten komen. Nog geen 10 uur geleden hebben we ditzelfde traject afgelegd, maar door de vele stations die we vandaag gezien hebben en door vermoeidheid kunnen we schijnbaar niet meer helder denken en klampen we na veel zoeken maar een van de medewerkers aan.
Na 4 haltes zijn we weer in Ilford en het hotel lacht ons toe. We zijn `thuis`