Het zuiden komt dichterbij

Woensdag 19 september 2012

Hoe zuidelijker we komen, hoe vroeger we wakker worden. Dat is alleen maar een goed teken voor als we over 2 weken weer aan de slag moeten. De zee ligt rimpelloos voor het busje, het strand is om deze tijd natuurlijk verlaten, op 2 mannen na die de afzetting weghalen waarbinnen het geoorloofd is om te zwemmen in de baai. Het toeristenseizoen loopt duidelijk ten einde. Dat is ook te merken aan het feit dat je op veel plekken bij de strandjes gratis kunt parkeren. In het seizoen wordt hier overal entree geheven. De restaurantjes zijn op veel plaatsen bij de baaien al gesloten.
Na ons vroege zwemuurtje rijden we naar Omis dat is gelegen aan de monding van de Cetina. Het ligt ingeklemd tussen de loodrechte rotswanden van de Cetinakloof, de zee en de rivier. Er werd vroeger door middel van piraterij handel gedreven .Op de rotsen boven het stadje staan de resten van twee Venetiaanse vestingen, en die willen we natuurlijk wel zelf even bekijken, dus klauteren we door de steegjes en smalle paadjes naar boven. Maar hoe hoog en smal het wordt zien we pas als we bij de ingang komen waar we 15 kuna (2 euro) moeten betalen. Beau sjouwt geduldig mee, ook al wordt het steeds smaller en worden de treden gladder. Het uitzicht over de zee, de eilanden en de rivier wordt steeds mooier. Het laatste stuk kan Beau echter niet mee, en terwijl ik langs een trapladder die door een gat waarvan de doorsnee niet meer dan 70 cm. is, naar boven klauter, blijft hij bij Geer achter.
Na de nodig foto's en film gemaakt te hebben glijden we weer naar beneden en dan heeft Beau gelukkig ook weer vaste grond onder zijn voeten.
Door de Cetina Canyon rijden we vervolgens over het karstplateau naar het dorpje Zadvarje waar de waterval zich over de steile rotsen naar beneden stort. In de folder staat het wel iets mooier beschreven als dat het in werkelijkheid is. Wij zijn dan ook de enige toeristen die het pad hiernaartoe gevonden hebben. De weg die we naderhand volgen door het ruwe natuurlandschap is prachtig, tot nu toe hebben we natuurlijk alleen maar de eilanden en de kuststreek gezien. Maar al heel snel zitten we weer aan de kust, de Makarska Riviera ligt voor ons.

Makarska is een mondaine badplaats die aan de voet van het Biokovo gebergte ligt. Ik ben hier 28 jaar geleden geweest maar ik kan me er niets meer van herinneren.
Als we op de boulevard aankomen kan ik mijn geluk niet op: overal waar ik kijk, winkeltjes en nog eens winkeltjes. Ik hoor Geer al zuchten, dus ik kies de wijste weg: Ik pak zijn beurs en poot hem met een biertje en WIFI op een terrasje aan het strand en kan ik heerlijk mijn gang gaan.
Ik weet wat ik wil hebben en vergelijk bij elk winkeltje de prijzen. Ik wil hem tenslotte ook niet TE arm maken. En als ik dan eindelijk vind wat ik wil hebben, besluit ik om toch nog even verder te kijken. Maar omdat alle steegjes en straatjes op elkaar lijken, vind ik naderhand het winkeltje niet meer terug! Maar uiteindelijk kom ik toch tevreden bij het strand terug, met mijn tas gevuld en voor Geer nog geld genoeg over om de avond te beeindigen met een lekker etentje en drankje.

Na een korte wandeling over de boulevard (waar gelukkig voor Geer het geld in zijn zak kan blijven) rijden we naar onze slaapplek die we op de heenweg al gespot hebben. Met de lichtjes van het eiland Brac aan de overkant sukkelen we langzaam in slaap.

Gereden kilometers: 161
Route: Omis-Zadvarje-Baska Voda-Makarska