Nog maar 1250 km vakantie....

Donderdag 27 september 2012


Al heel vroeg vanmorgen vertrekken we richting Nederland, hoewel dit nog wel heel ver weg klinkt. En het is ook nog ver, we moeten nog 1250 kilometer maar vertikken het om de autosnelweg te nemen. We hebben van een stel Duitsers gehoord dat de prijs van de tolweg van Kroatie tot Munchen ongeveer 350 euro kost en dat is toch echt een beetje teveel van het goede. De route die naast de autoweg loopt is net zo goed , al voert deze de eerste 50 kilometer van dorpje naar dorpje. Maar zo kunnen we wel checken of er een vrije WIFI is en die vinden we inderdaad in een klein gehuchtje naast een boerderij. Voor Lublijana kunnen we de autoweg op, zegt de Tom Tom, alleen is deze afslag zo onduidelijk dat Geer even , letterlijk, de weg kwijt is en de verkeerde neemt. En laat dit stuk nu ook nog eens onder de vignetplicht vallen. Als we bij de tolpoorten komen worden vrachtauto's en bussen naar aparte doorgangen met slagbomen gedirigeerd. Geen idee wat daar gebeurt maar er zijn ook twee doorgangen met groene kruisen zonder slagboom waar je (met vignet) zo door kunt rijden. Na een korte aarzeling kiest Geer voor het groene kruis en we passeren het poortje. Er staan wel grote camera's aan beide kanten van de doorgang die hoogst waarschijnlijk de kentekens opnemen. We zien wel wat er verder van gaat komen.
We hebben ook nog eens 30 km moeten omrijden en we komen weer door dezelfde dorpjes, waarvan Geer mopperig zegt dat hij die een uur eerder ook al eens gezien heeft.
Ondertussen regent het dat het giet, de ruitenwissers houden het niet bij dus rijden we met hongerige magen door. Het noorden van Slovenie is onverwacht mooi, een beetje Oostenrijks en toch weer anders. In elk geval vind ik het mooier dan het binnenland van Kroatie.
Maar hoe noordelijker we komen, hoe beter het weer wordt. We nemen de Wurzenpass die ruim 1000 meter hoog is. De weg naar beneden doet onze oren dichtklappen vanwege een dalingspercentage van 18%. En dan komen we in het mooie Karinthie dat erom bekend staat dat het de warmste streek van Oostenrijk is. De route die we nemen is dit keer heel anders als de vorige jaren . Ik hou verschrikkelijk veel van de zee en de kust maar van Oostenrijk ben ik elk jaar weer onder de indruk.
Om een uur of 4 gaan we rond het Millstattermeer op zoek naar een plekje voor de nacht, maar helaas zijn alle plekjes hier "Privat"en "Verboten" en dus rijden we door naar een bergdorpje dat een half uurtje verderop ligt. Zo komen we in Trebesing terecht, volgens de borden die langs de kant van de weg staan, het eerste Europesche "Babydorf". En dat blijkt wel als we nog een wandelingetje maken door het dorp, overal worden uitstapjes en attracties voor kleuters en jonge kinderen aangeboden. Zelfs appartementen en pensionnetjes zijn op kinderen ingericht. Maar wij hebben het busje geparkeerd op een rustige "volwassen" plek, met een prachtig uitzicht over de bergen.

Gereden kilometers: 290
Route: Velica Bukovica-Postonja-Logatec-Ljubljana-Trzic-Jesenice-Kranska Gora-Wurzenpass-Villach-Mittelstatt-Trebesing
Coordinaten: N 46 53.195 E 013.30.793