Een klein rondje Plitvice

Dinsdag 25 september 2012

Geen beer gehoord vannacht, laat staan gezien. Wat ik gedaan ZOU hebben als ik hem wel gezien had laat zich snel raden. Het busje in vluchten, de deuren op slot en snel wegwezen. Wat ik wel gezien heb toen we vanmorgen hier weg reden, is dat ik gisteren 3 km. in de verkeerde richting gelopen ben, terwijl ik maar 50 meter van het busje verwijderd was! Zo zie je maar hoe je kunt verdwalen en dat terwijl ik altijd zo'n goed richtingsgevoel heb!

Om 8 uur rijden we het park in en zien dat er al tientallen bussen en auto's staan die net als wij denken: Zo vroeg mogelijk naar binnen.
In tegenstelling tot bij de Krka watervallen moeten we hier voor het parkeren betalen: 7 Kuna per uur ,ongeveer 1 euro. De entree is niet zo veel duurder als Krka: 110 Kuna (15 euro)
En dat is het zo erg waard: al bij de ingang worden we overweldigd door het uitzicht op de "Big Waterfall". Helaas staan hier al 2 bussen toeristen, dus lopen we snel verder. Eer zij alles gefotografeerd hebben, staan wij al aan de voet van deze waterval. Omdat het nog zo vroeg is en de bergen er omheen vrij hoog zijn, is het hier erg fris. Het water komt van tientallen meters omlaag gevallen en spat alle kanten uit. Het is alsof je in het oerwoud loopt, overal kleine en grotere watervallen, meertjes en meren die in elkaar overlopen. Kristalhelder water waar tienduizenden vissen zwemmen , menig aquariumhouder zou hier jaloers op zijn .
We kiezen de route die 4 - 6 uur lopen is en beginnen aan de tocht langs de 16 meren die in elkaar overlopen. Via talloze loopbruggen kun je van de ene naar de andere kant en om de meren heen lopen. Na ongeveer 3 kwartier lopen staan we bij de boot die ons over het grote meer naar de overkant brengt. Beau moet weer met geweld op de boot worden getrokken en dat levert zoals altijd weer de nodige oh's en ah's op. Sinds een paar honderd meter hebben we een volgelingetje, een klein blond, vies klitterig hondje dat waarschijnlijk door iemand achtergelaten is, of die zijn baasjes kwijt is. "Een kleine Fozzie" zegt Geer. Het hondje doet hem denken aan een vondelingetje dat jaren in hun gezin geleefd heeft.

Hij volgt ons zelfs de boot op, maar wordt door de kapitein er zonder pardon vanaf gegooid. Jammer, ik had hem graag meegenomen.

Het park is 300 vierkante kilometer groot en staat op de werelderfgoed lijst van UNESCO. We kunnen natuurlijk lang niet alles zien maar omdat we de lange route gekozen hebben, wandelen we toch gestaag omhoog en zo staan we 4 uur later bij de bovenste waterval. En wandelen maakt hongerig, dus pakken we bij het restaurantje een grote, vette hamburger met een heleboel "sup"! (mayo en ketchup)

En dan begint de lange wandeling naar beneden, we kiezen een andere route zodat Beau heerlijk los kan lopen en ook het water in kan. En hij geniet!
Halverwege pakken we de boot om een groot stuk niet te hoeven lopen. Helaas pakken we de verkeerde boot, deze brengt ons alleen naar de overkant van het meer en dus moeten we daar alsnog te voet verder. Gelukkig komen hier niet veel wandelaars, want als er een hond los loopt, die van ons dus, krijg je steevast commentaar. En ALTIJD van Duitsers. "Das Gesetz!!" of "Hunde mussen an die Leine " Beau kijkt nooit op of om, die loopt straal langs iedereen heen, let alleen op of wij er nog wel zijn.

Helaas moet hij de laatste kilometers toch aan de lijn, het wordt steeds drukker en de loopplanken moeten we delen met mensen die het park in en uit willen. Als we achter een grote groep lopen die wel een begrafenisstoet lijkt, maakt Geer korte metten en duwt ze nog net niet opzij. Met een "Excuse me" lopen we langs en door de groep heen en zijn we in een mum van tijd boven.
Het "kleine rondje Plitvice" is 17 kilometer geworden, na 7,5 uur staan we weer bij het busje. Moe maar verschrikkelijk voldaan. Volgens Geer is het een van de mooiste plekken die hij ooit heeft gezien.

En dan gaat het weer richting kust. Morgen willen we toch nog even van het strand en de zee genieten.
Ik weet dat we op de heenweg ergens gesnorkeld hebben en waar we ook nog eens leuk kunnen staan om te overnachten. Maar voordat we daar terecht komen zie ik in de diepte een klein gehuchtje en rijden we daar naartoe.
Zodoende staan we nu weer aan het strand in Novi Vinodolski, en met een prachtige ondergaande zon eindigt deze dag die van ons een paar extra gouden sterretjes krijgt.

Gereden kilometers: 124
Route: Plitvica Jezera-Ococak-Senj-Novi Vinodolski
Coordinaten: N 45 05.175 E 014.50.988