Nu echt op weg naar huis

Vrijdag 28 september 2012

We worden gewekt door het geluid van koeiebellen op de weilanden om ons heen. Voor de rest is het stil in het dorp waar in de zomer de baby's en peuters alles bij elkaar schreeuwen.
Vandaag moeten we echt wat kilometers gaan maken willen we zaterdag thuis zijn. Maandag moeten we allebei weer aan het werk en hoewel we het liefst nog weken hadden rond getoerd zit er niets anders op, willen we onze bazen te vriend houden.
Na het ontbijt vertrekken we dan ook vol goede voornemens die al na 5 km. teniet worden gedaan. In het dorp waar we doorheen rijden zien we dat er een paardenmarkt gehouden wordt en als 2 paardenliefhebbers, ik iets meer dan Geer, moeten we hier natuurlijk even een kijkje nemen. Er worden veulens en merries verkocht in alle kleuren en leeftijden. Het blijken paarden van een Oostenrijks ras te zijn, Nörika's genaamd. Ik heb er nog nooit van gehoord en ook Geer denkt in eerste instantie dat er een paar Haflingers bij zitten. Een van de handelaren vraagt of ik interesse heb, maar ja, we kunnen het dier moeilijk achter het busje spannen!

Na een half uurtje rond struinen rijden we weer verder. En niet veel later moeten we (noodgedwongen) weer stoppen want vlak bij een van de vele skipistes in de Hohe Tauern waar we nu doorheen rijden, vinden we een vrije WIFI. En omdat we weten dat jullie snakken (ha,ha) naar een berichtje van ons zetten we het busje weer aan de kant om het verhaal en de foto's online te zetten.
En dan ziet Geer dat er 950 meter verderop,( later blijkt het hogerop te zijn) een cache moet liggen. Dus we kijken elkaar even aan en hebben in no time de bergschoenen aan. Beau staat al te springen om ons heen, die weet wat er gaat gebeuren als we de schoenen tevoorschijn halen. Rugzak inpakken, fototoestellen mee, en dan gaan we op pad. Maar wat valt het tegen, het pad gaat stijl omhoog, we zien dat het in de winter een skipiste is. En dus staan we om de 50 meter stil en bewonderen zogenaamd het uitzicht, maar in werkelijkheid is het uitpuffen. Die benen, die kuiten en hamstrings! Ik wist uberhaupt niet dat ik die had! Maar eenmaal op 1840 meter hoogte is het de moeite van het doorzetten waard. Geer vindt de cache en het uitzicht op de vele bergen om ons heen is overweldigend.
Na even in het zonnetje te hebben gelegen wandelen we weer naar beneden. Het busje dat op de parkeerplaats op ons staat te wachten, lijkt tussen die hoge bergen dan opeens zo verschrikkelijk klein en nietig.

De honger drijft ons na een uurtje van de "grote" weg af en we rijden een van de dorpjes , Speiereck, binnen om bij de bakker en de slager wat lekkers te kopen. We zien er schijnbaar, ondanks de fototoestellen om onze nek, niet uit als toeristen want we worden van alle kanten omringd door een stel schoolkinderen uit Salzburg die aan een speurtocht meedoen. We worden overstelpt met vragen over het dorp en de omgeving, maar helaas kunnen we op geen van die vragen een antwoord verzinnen. Ik probeer het nog wel even maar dat levert me een ietwat verwijtende blik van Geer op en aangezien ik nog 800 kilometer van huis verwijderd ben, moet ik hem wel te vriend houden. Dus de kinderen krijgen een eerlijk antwoord dat we echt, maar dan ook echt niets weten!

En dan wordt het echt pezen, we laten ons, behalve door de prachtige omgeving van de meren, de bergen en hun dorpjes, door niets en niemand meer tegen houden en parkeren we het busje naast de kerk van het kleine dorpje Langenbruck om de laatste avond van onze vakantie lekker te relaxen. Morgen de laatste kilometers. ECHT!


Gereden kilometers: 368
Route: Trebesing-Gmund-Katschberg-Speiereck-Radstatt-Werfen-Golling-Hallein-Salzburg-Bernau am Chiemsee-Munchen-Langenbruck
Coordinaten: N 48 38.317 E 011.30.488