Stekeligheden

Maandag 10 september 2012

Het gat waar we sliepen was zo stil dat de krekels de boventoon voerden als het gaat om herrie. Omdat we niks meer te eten hebben en in dit gehucht niks te krijgen is gaan we op zoek naar proviand. Dat duurt even want de eerste kilometers gaan over een onverhard weggetje met zoveel kuilen dat we niet boven de 20 km/u uitkomen. Als we bij een volgend dorp aankomen wordt trots op een bord bij de ingang aangegeven dat ze een een 'market' hebben wat zoveel is als een dorpskruidenier. Als we die vinden lijkt die gesloten. Geen hond te zien, deur dicht en alles donker binnen. Voor de deur zit wel een glazig kijkende man op een bankje met een halve liter bier in de hand. Als we weer willen wegrijden informeert Car toch nog even bij de ouwe of de tent echt dicht is. Wankelend komt hij overeind en mompelt iets in de trant van dat het winkeltje echt wel open is. Mooi, dus toch nog een (verlaat) ontbijt. Car is echter binnen een mum van tijd weer buiten met een heel brood...Ze hebben daar niks zegt ze, we kijken wel in Zadar morgen.... Uh...Car het bier is ook op hè... "Ja maar weet je wat dat daar kost"is het antwoord, "we kijken morgen wel of er een Lidl in Zadar is".
Als achter haar een andere vent de winkel uitsloft met een halve liter bier en op het bankje neerploft overweeg ik even om uit protest me bij hen aan te sluiten en als chauffeur voor vandaag in staking te gaan. Je kunt een vent veel ontzeggen Car, maar droog leggen bij een temperatuur van boven de 25 graden zijn onvergeeflijke fouten. Later die dag zal het toch nog goed komen met een sixpack en twee halve liters op een terrasje. ;)

Na de brunch volgt een koele duik in zee en beginnen we aan een korte siesta. Als ik net indommel word ik weer wakker door een vrouwenstem vlak naast me die mijn aandacht vraagt. Het is even schrikken als ik mijn ogen opsla want naast me hurkt een broodmager scharminkel met theezakjes en iets meer dan anderhalve tand in haar mond zo blijkt het. Een tweede schrikmoment vandaag, eerst geen bier en nu dit weer. Ze heeft een stapeltje folders onder haar arm en wil ons iets aansmeren. De eerste aanblik heeft me echter al niet enthousiast gemaakt en ik laat de conversatie dan ook aan Car over die kennelijk minder geschrokken is.

Ze stelt ons voor om een boottocht te gaan maken van een dag tussen de talloze eilandjes die hier het Nationaal Park of Kornatie vormen. Aan boord krijgen we bovendien een ontbijt en lunch en gaan we ook twee keer aan land. bovendien kunnen we onderweg zwemmen en zien we clifs van 160 meter hoog. Beau mag ook mee voor niks. Ik zie aan de ogen van Car dat ze dit heel leuk gaat vinden en de prijs van € 36,- all in pp is ook redelijk. Nog even overweeg ik wraak te nemen op het bierincident van een paar uur terug door: "Veel te duur te roepen", maar ik toon me weer eens van mijn slappe kant en overhandig de heks een biljet van 100 Kuna als inschrijfgeld. Met een 'tot woensdag' dan neemt het gratenpak afscheid en sloft weer verder over het strand naar nog meer opvarenden voor die dag.

Dan heeft mevrouw het plaatsje "Nin" op het programma staan. Volgens de het reisgidsje ligt dit charmant plaatsje midden in een lagune en is alleen te voet te bereiken over een sierlijk bruggetje. Een wandeling leidt dan naar het midden van het dorp waar tussen de boerenhuisjes een opgravingsterrein Romeinse resten onthult. Het lijkt idyllisch, maar het klopt van geen meter. De overblijfselen van de ommuring zijn foeilelijk gerestaureerd net zoals dat bruggetje en er zijn wel drie plekken waar je gewoon met auto naar binnen kunt. Maar goed, er ligt een cache en Car scoort een leuke zomerhoed en ring. Het duiveltje komt weer even in me boven en ik kan het niet laten weer even over het bier te zeiken. Maar als we daarna weer in de auto zitten en Car gillend opspringt omdat er een wesp tussen haar kruis op de zitting zit, mep ik 'stoer mannelijk' met mijn blote hand op het ondier. Zo'n stoelzitting geeft echter mee en ik moet nog twee keer meppen voordat het beest stil ligt. Het resultaat is weer een vieze prik en ik zit sukkelig naar de palm van mijn rechter hand te staren. Het doosje van de Action met "spulletjes tegen steken en teken" komt goed van pas en even later zit ik weer met een zuignapje op mijn hand.
De avond sluiten we af met een lekker etentje in een restaurantje met zeezicht in het dorpje 'Zaton'. Ze hebben hier wifi, maar de serveerster weet het wachtwoord niet. Maar als ik met mijn charmantste lach aandring of ze toch moeite wil doen om het te achterhalen, komt ze even later terug met een briefje met daarop de code. Eindelijk kunnen we ons dagboekje na vier dagen weer eens aanvullen.

Gereden kilometers: 88
Route: Kosjlun-Vlasici-Vrsi-Nin-Zaton
Coordinaten: N 44 13.320 E 015 09.855