Woef

Hoi vriendjes van mijn baasjes

Het is weer zo ver, we zijn weer op reis. Ik had het al een paar weken van tevoren in de gaten. De troep die mijn bazinnetje naar beneden sjouwde was niet normaal. En ze had het niet over verhuizen maar ik hoorde steeds het woord "Kroatie" vallen. Wat dat was wist ik natuurlijk niet, maar toen ik mijn pseudo baasje met dat ding op 4 wielen aan zag komen en al die rotzooi daar in verdween wist ik dat het er weer van ging komen.
Gelukkig hoefden we dit keer niet op een boot maar voor de rest was de reis er naar toe net zo belabberd als de vorige keren. Ik kijk maar niet hoe we door die bochten slingeren en op en neer gaan want volgens mij word ik dan een beetje misselijk. Dus staar ik al die duizenden kilometers maar een beetje richting de achterkant .
Omdat ik wel tussen mijn baasjes in zit kijken ze me af en toe medelijdend aan maar ze stoppen niet! En die geluiden van die pannetjes die trillen in de kastjes, ik vind het allemaal doodeng. Pas als we stoppen en ik eruit kan wordt het voor mij leuk.
Dan kan ik een beetje zwemmen en lekker buiten liggen want wandelen: dat moet ik hier in mijn eentje doen. Daar hebben mijn baasjes geen tijd voor. Die staan in de warme zon met zo'n ding in hun handen om te kijken of ze jullie kunnen laten weten hoe leuk het hier is. En dan word ik vergeten. Straathondjes waar ik mee kan ravotten zijn hier ook al niet, heel anders was het in dat andere warme land
Daar liepen er tientallen rond. Maar ja, ik ben een hond en ik moet me maar schikken. Eigenlijk voind ik het ook wel leuker om mee te gaan als wanneer ik bij andere mensen moet blijven, dan mis ik ze toch wel een beetje.
Maar gisteren heb ik toch een beetje kunnen wandelen, maar toen werd ik meteen als speurhond in gezet. Mijn pseudobaasje moest zo nodig bij een kerkje dat vrij hoog lag iets zoeken, ik hoor ze wel eens over "cachen" praten. En hij vond het ding maar niet , en dan kan hij mopperen hoor! Daar lusten honden geen brood van (ik schrik dus ook wel eens!!) Maar goed , ik heb hem wel even gewezen waar het ding lag, heel nonchalant ga ik eens met mijn neus erover heen en met mijn poot haal ik het ding dan tevoorschijn. Soms zijn mensen toch zoooo dom!
Maar wat ik nu toch gehoord heb: morgen ben ik dus toch de pineut: Beautje moet in het bootje, hoorde ik ze zeggen. En dat een hele dag lang. We schijnen te gaan varen, mijn vrouwtje wil zo graag alle eilandjes hier in de buurt zien en ik moet weer mee! Ik hoorde mijn baasje zeggen dat hij me de loopplank op zou schoppen, wat DAT nu weer is?
En wat moet ik dan doen als zij gaan zwemmen, ik durf echt niet van die boot af te duiken! Maar ik schijn een paar van die witte snoepjes te krijgen die me onder zeil moeten houden! Ha ha , ook nog letterlijk!
Nou, jullie horen het wel, of niet, als ik niet meer bij kom!