Allemaal beestjes

Het is net zeven uur als Geer het bed uit gaat: “ Ik ga naar de zonsopkomst kijken”, zegt hij. Ik ben dan ook al wakker en als ik hem buiten hoor rommelen met stoeltjes en tafeltje kan ik ook niet langer blijven liggen. De temperatuur is heerlijk en we genieten van de rust op dit mooie strand. Die rust duurt echter niet lang, in een mum van tijd heeft onze ‘huispup’ gespot dat we wakker zijn en komt hij kwispelend aangerend. Voordat hij ons begroet heeft hij echter al de voerbak van Baloe zien staan. Die heeft eens kieskeurig naar zijn bruine brokjes gekeken en ze daarna genegeerd. De pup is echter uitgehongerd en slikt de brokken zonder te kauwen door. Gadegeslagen door Baloe, het maakt hem allemaal niets uit. Inmiddels zwerven nog een stuk of vier andere vlooienbalen rond het busje. Ook die komen op het lekkers af, maar ze hebben pech en druipen dan snel af.

De stranddouche komt goed van pas. De was kan worden uitgespoeld en mijn haren kunnen ook wel een wasbeurt gebruiken. Maar de douche is om half acht ‘s morgens nog zo koud dat alles wat maar krimpen kan, ook écht krimpt. Geer besluit dan ook maar om niet te douchen. En gelijk heeft hij:) Ik onderga het rillend maar ren daarna snel weer de zee in die op dit tijdstip heel wat graden warmer is. Baloe zwemt heerlijk naast me mee, ook die geniet zichtbaar van dit ochtendbad.

We willen vanavond in de Pinios Delta overnachten, tussen de honderden schildpadden die hier rondlopen. Een jaarlijks terugkerend ritueel voor ons. Voor Baloe wordt dat de eerste keer; we zijn benieuwd hoe hij hier op de dieren reageert.

Om een uur of tien breken we de boel op het strand van Almyros op en de pup krijgt nog een paar stukken vlees die ik nog snel heb laten ontdooien.

Dankzij de nieuwe snelweg en de kilometers lange tunnel die evenwijdig aan de Tempi kloof loopt, rijden we twee uur later al het strand bij Stomio op. De tol die we op deze route hebben moeten betalen (16,50) nemen we voor lief. Het is veel te warm om een, weliswaar mooiere route door de bergen te rijden, maar door de tijdsbesparing liggen we nu wel al vroeg op het strand.

Een heerlijke, luie, zonnige zondagmiddag. Wat lezen, zwemmen en zonnen.
Om een uur of vijf begint het bij mij te kriebelen. De Pinios Delta met zijn vele schildpadden lokt te erg. Een paar minuten later staan we bij het grotendeels verborgen toegangshek. Als ik het zware ijzeren hek open zie ik dat de onverharde weg die door de Delta loopt en waar wij overheen moeten om bij het droge gebied te komen, onder water staat. Ik durf al niet meer verder maar ik zie dat Geer zit te genieten achter het raam van het busje. “ loop er doorheen en kijk hoe diep het is, “ hoor ik hem roepen. Als ik het water inloop zwemt er meteen een grote krab op me af. Ik weet niet hoe snel ik naar de overkant moet komen. Het water staat inmiddels tot net onder mijn knieën. “Gaat niet”, roep ik nog. “ Gaat wel”, roept Geer en hij begint te rijden. En dan moet ik ook nog filmen en foto’s maken terwijl hij het busje door het water jaagt. Met bibberende en natte knieën stap ik aan de overkant het busje weer in. Pffff, wat ben ik blij als we even later op onze slaapplek staan nadat we nog een behoorlijk hobbel rul zand hebben moeten nemen. Hoe we morgen terug moeten is me een raadsel, maar dat is van later zorg.

Baloe en ik lopen nog even door de Delta, maar al wat we zien is een grote dode schildpad, koeien met hun kalfjes, waar ik wijselijk met een boog om heen loop, en een heleboel kikkers.
Voor de schildpadden is het wellicht nog te warm.


Voordat het donker wordt glippen wij ook naar binnen. Want de Delta is prachtig, maar de muggen zijn een crime.

Route: Almyros-Larissa-Stomio
Gereden kilometers: 127
Coördinaten slaapplek: N 39°52.829’ E 0220°43.074’