Kefalonisch fenomeen

Geer slaapt heerlijk met de ‘herrie’ van de branding. Ik hoor niks omdat ik altijd doppen in de oren heb. Dus geen geluid van de branding, noch van eventueel gesnurk. En als ik op mijn rechteroor lig hoor ik zo wie zo niks, omdat ik links doof ben, dus dat scheelt weer.
Die branding én het gemis aan zon aan deze kant van het eiland op dit vroege tijdstip, zorgen er ook voor dat het vanmorgen geen ochtendduik wordt op dit prachtige strand. De plek tussen de rotsen die we gisteravond nog op het oog hadden om vanmorgen een paar uur te genieten van zon, zee en strand, blijkt nu door de opkomende vloed te zijn verdwenen. Reden te meer om het schiereiland achter ons te laten en te verkassen naar het échte eiland. We hebben trouwens ook boodschappen nodig en in de kleine dorpjes die we onderweg tegenkomen staan niet meer dan een kerk en een ‘kafeneon’ waar stokoude mennekes aan de frappé zitten.

In de hoofdstad van het eiland, Argostoli, dat op een langgerekte landtong ligt, zijn een paar grote supermarkten en vullen we de voorraad weer aan.
Een van de bezienswaardigheden van de stad is de ‘Drapano-bridge’ die de Koutavos lagoon scheidt van de open zee. De houten brug die in 1813 werd gebouwd en bedoeld was om de kleine dorpjes aan de overkant van de baai te verbinden met de grote stad, is inmiddels een prachtig kilometer lang, stenen voetpad geworden. Maar de grootste attractie is, volgens mijn alom geprezen reisgids, toch wel de vele Caretta Carretas die hier dagelijks foerageren.
Terwijl we over de brug lopen speur ik over de kalme zee aan de ene kant, omdat daar het meest kans is om de schildpadden te ontdekken. De lagoon aan de andere kant staat weliswaar met verschillende openingen onder de brug in verbinding met de zee, maar er staat té veel wind en er zijn té veel golven op dit gedeelte om ook maar iets te ontdekken.
Maar dan zie ik opeens in de verte iets glinsteren, denk nog even dat ik het me verbeeld heb, maar tot drie keer toe komt een kopje boven water. Weliswaar te ver om te fotograferen, maar er zwemt zeer zeker een Caretta. Jammer genoeg kunnen we hem daarna niet meer volgen, hoe lang we ook nog blijven staren. Geer heeft hem helemaal niet kunnen ontdekken, maar mijn reisgids heeft dit keer wél gelijk gehad!

Net buiten Argostoli vinden we bij de Katavóthres, een prachtig plekje voor de nacht aan de baai. Uitzicht op voorbijvarende ferry’s van Argostoli naar Lexouri op het schiereiland en de vele zeiljachten en excursieboten. Wat zwemmen, lezen en zomaar genieten van al het moois dat Kefalonia tot nu toe al heeft laten zien.
De Katavóthres is een van de populairste en tot 100 jaar geleden onverklaarbare natuur fenomenen van het eiland. Het zeewater verdwijnt hier in diepe gaten in de bodem ( sinkholes) en doorsnijdt ondergronds het eiland om 16 kilometer verder bij de grot van Melissani, dat hoger dan de zeespiegel ligt, weer tevoorschijn te komen. Hoe het kan dat het water bergop stroomt? De reisgids weet het en wij inmiddels ook:)

Route: Petani Beach-Livadi-Argostoli
Gereden kilometers: 45
Coördinaten slaapplek: N 38°11.643’. E020°28.493’