Heiligdomsvaart
Door: Gerard
Blijf op de hoogte en volg Carry
05 September 2018 | Italië, Senigallia
Terwijl de vrouwen het huishouden doen gaan de mannen op jacht. Oftewel, Car ruimt de bus op en schrijft het verslag en ik ga op jacht naar een cache in de buurt. Resultaat: een keurig opgeruimde bus en ik kom zonder buit terug. 1-0 voor de vrouwen. We breken ons kamp op en rijden naar het oude centrum van San Marino stad. Keurige parkeerplaatsen onder aan de rand van het stadje en met drie liften ben je dan in no time boven in het historische centrum. We herkennen nog veel dingen want in 2013 zijn we hier ook al eens geweest. Toen echter moesten we regelmatig schuilen voor de regen en hagel en nu hebben we prachtig weer. We maken weer veel (dezelfde) foto’s, slenteren langs en door de bezienswaardigheden, eten een hapje en voor je het weet is het 12 uur.
Tijd om naar de plek te gaan waar het geocache-eventje gaat plaats vinden. Een klein pleintje, hartje stad, onder het toeziend oog van Guiseppe Garibaldi. Na een kwartiertje verschijnt een stel dat onderzoekend rondkijkt en een (log)boek in de hand houdt. Het kan niet missen en even later maken we kennis met de organisatoren van het event. Ze komen uit Leipzig en zijn, net als wij, op vakantie. Wel alles met openbaar vervoer. Ze logeren in een hotel in Rimini en zijn met de bus een uur onderweg geweest. Over en weer wisselen we reiservaringen uit en dan valt plotseling een jong stel op dat een beetje bedremmeld op een afstandje staat te kijken. Dan blijkt dat het stel ook beginnende cachers zijn en hun eerste eventje meemaken. Hij komt uit Bologna en zij uit Venetië. Het gesprek gaat verder in het Engels en voor je het weet zijn er 45 minuten voorbij. Hoog tijd voor de organisatoren om te vertrekken want ze moeten weer met de bus een uur reizen naar Rimini, vervolgens met de trein naar Ancona en om 8 uur de boot nemen naar Split. Waarom ze in hemelsnaam dan een event houden in San Marino en niet in Rimini is een raadsel gebleven. We nemen hartelijk afscheid en moeten beloven als we naar Leipzig gaan dat we hun dan bezoeken. Doen we natuurlijk ;)
Wij verlaten ook de drukte van de stad en bezoeken een waterval (cache). Als we er heen wandelen verwachten we een donderend geraas van duizenden liters water, maar het natuurgeweld bestaat uit een gezapig stroompje water langs een rotspartij. De cache is wel van het beloofde formaat dus dat maakt veel goed.
Dan hebben we nog een hele klim steil langs een rotsformatie omhoog. Boven aangekomen een monumentje van een heilige waarvan ik de naam ben vergeten, maar die gezien de bloemen en overige versierselen van groot belang is voor de San Marino’s. Uiteraard komen we niet om te bidden maar ook hier zou weer zo’n doosje moeten liggen. En dan blijkt dat we die hele klim naar boven niet hadden hoeven maken. Gewoon simpel op je GPS kijken, dan hadden we kunnen zien dan hij op slechts 20 meter van de parkeerplaats ligt. God straft onmiddellijk als je zijn heiligen niet serieus neemt. Dat zie je maar weer.
Volgende bestemming is het plaatsje San Leo. We houden het vandaag bij de heiligen. Hemelsbreed een kattensprong maar het is hier nogal heuvelachtig en om er te komen moeten er heel wat haarspeldbochten genomen worden. 18° Helling is hier eerder regel dan uitzondering dus we sleuren de bus de hoogte in. San Leo staat er om bekend dat hier het meest ontoegankelijke fort van Italië is gebouwd. Het stadje ligt hier omheen en wordt begrenst door loodrechte rotsen. Een stuk minder toeristen dan in San Marino, want hier zijn geen liften maar gewoon de auto beneden parkeren en lopend naar boven. Of de plaatselijke lijnbus (minibus) nemen. In het stadje buiten het fort staan twee kerken aan een mooi pleintje en er zijn een paar etablissementen om de honger en dorst te stillen. Maar bovenal is de middeleeuwse sfeer goed bewaard gebleven. Goed toeven hier en door de hoge ligging een prachtig uitzicht op de omgeving. Als de voeten echt gaan branden van het vele wandelen en klimmen is het mooi geweest en sturen we richting Ancona. Nog ruim een uur rijden en dan stoppen we vlak voor Ancona in het stadje Senigallia. Niks bijzonders over te melden. Gewoon een rustig plekje achter het plaatselijk voetbalstadion. We zijn goed moe, dus willen alleen nog slapen. Morgen gaan we de boot op.
Route : San Marino - San Leo - Rimini - Senigallia
Tijd om naar de plek te gaan waar het geocache-eventje gaat plaats vinden. Een klein pleintje, hartje stad, onder het toeziend oog van Guiseppe Garibaldi. Na een kwartiertje verschijnt een stel dat onderzoekend rondkijkt en een (log)boek in de hand houdt. Het kan niet missen en even later maken we kennis met de organisatoren van het event. Ze komen uit Leipzig en zijn, net als wij, op vakantie. Wel alles met openbaar vervoer. Ze logeren in een hotel in Rimini en zijn met de bus een uur onderweg geweest. Over en weer wisselen we reiservaringen uit en dan valt plotseling een jong stel op dat een beetje bedremmeld op een afstandje staat te kijken. Dan blijkt dat het stel ook beginnende cachers zijn en hun eerste eventje meemaken. Hij komt uit Bologna en zij uit Venetië. Het gesprek gaat verder in het Engels en voor je het weet zijn er 45 minuten voorbij. Hoog tijd voor de organisatoren om te vertrekken want ze moeten weer met de bus een uur reizen naar Rimini, vervolgens met de trein naar Ancona en om 8 uur de boot nemen naar Split. Waarom ze in hemelsnaam dan een event houden in San Marino en niet in Rimini is een raadsel gebleven. We nemen hartelijk afscheid en moeten beloven als we naar Leipzig gaan dat we hun dan bezoeken. Doen we natuurlijk ;)
Wij verlaten ook de drukte van de stad en bezoeken een waterval (cache). Als we er heen wandelen verwachten we een donderend geraas van duizenden liters water, maar het natuurgeweld bestaat uit een gezapig stroompje water langs een rotspartij. De cache is wel van het beloofde formaat dus dat maakt veel goed.
Dan hebben we nog een hele klim steil langs een rotsformatie omhoog. Boven aangekomen een monumentje van een heilige waarvan ik de naam ben vergeten, maar die gezien de bloemen en overige versierselen van groot belang is voor de San Marino’s. Uiteraard komen we niet om te bidden maar ook hier zou weer zo’n doosje moeten liggen. En dan blijkt dat we die hele klim naar boven niet hadden hoeven maken. Gewoon simpel op je GPS kijken, dan hadden we kunnen zien dan hij op slechts 20 meter van de parkeerplaats ligt. God straft onmiddellijk als je zijn heiligen niet serieus neemt. Dat zie je maar weer.
Volgende bestemming is het plaatsje San Leo. We houden het vandaag bij de heiligen. Hemelsbreed een kattensprong maar het is hier nogal heuvelachtig en om er te komen moeten er heel wat haarspeldbochten genomen worden. 18° Helling is hier eerder regel dan uitzondering dus we sleuren de bus de hoogte in. San Leo staat er om bekend dat hier het meest ontoegankelijke fort van Italië is gebouwd. Het stadje ligt hier omheen en wordt begrenst door loodrechte rotsen. Een stuk minder toeristen dan in San Marino, want hier zijn geen liften maar gewoon de auto beneden parkeren en lopend naar boven. Of de plaatselijke lijnbus (minibus) nemen. In het stadje buiten het fort staan twee kerken aan een mooi pleintje en er zijn een paar etablissementen om de honger en dorst te stillen. Maar bovenal is de middeleeuwse sfeer goed bewaard gebleven. Goed toeven hier en door de hoge ligging een prachtig uitzicht op de omgeving. Als de voeten echt gaan branden van het vele wandelen en klimmen is het mooi geweest en sturen we richting Ancona. Nog ruim een uur rijden en dan stoppen we vlak voor Ancona in het stadje Senigallia. Niks bijzonders over te melden. Gewoon een rustig plekje achter het plaatselijk voetbalstadion. We zijn goed moe, dus willen alleen nog slapen. Morgen gaan we de boot op.
Route : San Marino - San Leo - Rimini - Senigallia
-
06 September 2018 - 05:13
Riet:
Duidelijk geval van heilige met pleinvrees? Of gezien de krapte van de verblijfplaats misschien een heilig boontje? :) Mooie plaatsen en gebouwen. Dat San Leo is echt een plaat! -
06 September 2018 - 07:43
Joke:
Tja, met heiligen valt niet te spotten -
06 September 2018 - 07:57
Henk Jaspers:
Goeie morgen,
Tot nu toe al een geweldige reis, allemaal leuke ervaringen.
Op die aanvaring met die duitse herder dan, maar ja, daarom is hij wellicht ook een herder.
Nu op naar greece!
Nou Car, ik heb je vaak in je dikke jas en stola om gezien, nou die heb je niet meer nodig.
Egoumenitsa varen jullie binnen met 30 graden en meer, het kan wel broeierig heet zijn.
Nog even over " geheime " plekjes. Ik ben net in Ammoudia geweest waar de delta van de Acheron doorheen loopt. Beroemd uit de mytologie.
Erg leuk, heel rustig, geen verkeer, leuk om even bij te komen-------of zijn jullie er al geweest!
Trouwens, op veel plekken kun je nu boten huren, waar je geen rijbewijs voor nodig hebt.
Kunnen jullie zelf de " geheime " plekjes gaan ontdekken.
Jamas. -
06 September 2018 - 09:42
Yvonne Sormani-Simons:
Wow is het mooi daar!!! En aan caches en heiligen geen gebrek!
Leuk dat je overal mensen tegen komt waar je mee aan de praat komt en die je wellicht nog een keer tegenkomt, zoals het stel uit Leipzig. Iemand die veel reist maakt overal vrienden en je houdt er nog toekomstige reisjes aan over.
Wij hebben alleen vrienden in het Zillertal, hahaha maar daar kent ons dan ook iedereen. Zelfs de huisdieren schrikken nog niet meer van ons. De katten van de huisbaas komt ons vaker een dode muis voor de deur leggen. Dat wil toch wel wat zeggen dat wij voor die kadootjes in aanmerking komen. Wij horen bij de inboedel. Maar dat heeft ook wat!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
