Over rust en hectiek

Het is stil, héél stil op de plek waar we vannacht hebben geslapen. Als we wakker worden hangt er een dikke wolk over het meer dat diep beneden ons ligt. De kale bergtoppen steken er hoog boven uit. We hebben vandaag een lange rit voor de boeg, in San Marino wordt morgen een geocache event gehouden. En aangezien dat toch op de route naar de boot ligt willen we daar in de buurt een slaapplekje opzoeken.
Maar eerst wacht ons nog een prachtige rit door het Triglav Nationaal Park, het enige nationale park in Slovenië dat haar naam te danken heeft aan de 2864 meter hoge berg. We rijden langs heldere meren en smaragdgroene rivieren, met aan weerszijde machtige rotsmassieven. Een enkel gehucht met soms niet meer dan vier huizen die bedolven zijn onder vele bloeiende planten. En overal worden kajak-en raftingtochten aangeboden. Het is jammer dat we overmorgen op de boot moeten, maar we zijn het erover eens dat we écht eens naar Slovenië terug moeten.

Na twee en eenhalf uur rijden we Italië binnen. En dan is het meteen raak. We hebben net een tolticket gekocht en willen de oprit richting Venetië oprijden als we kilometers ver een file kunnen zien staan. Het is seconden werk: aan de ene kant de file en aan de andere kant de oprit naar Triëst. Weliswaar gaat die richting Kroatië maar al na drie kilometer komt er een afslag. In een klein dorpje besluiten we even te lunchen en dan maar de SS naar Venetië te nemen. Zo gezegd, zo gedaan, maar als we na een kilometer of twintig toch maar weer de afslag naar de autosnelweg nemen hebben we daar ( en alweer na aankoop van het tolticket) al meteen spijt van. Kilometers en kilometers stilstaande en soms heel even stapvoets rijdende vrachtauto’s, waar het gewone verkeer gelukkig iets sneller dan stapvoets voorbij kan rijden. Later komen we er achter dat het minstens dertig kilometer moet zijn geweest. Je zult maar de boot of het vliegtuig moeten halen.

Inmiddels heeft de regen van gisteren plaatsgemaakt voor de zon en kunnen we de korte broek weer uit de kast halen. En dát hopelijk tot het einde van de vakantie. De files laten we achter maar de drukte op de Italiaanse wegen is net zo een crime als die op de Duitse. Vroeg in de avond komen we aan in San Marino. Koken hoef ik niet meer want Geer verlangt naar een echte Italiaanse pizza. Ik vind het prima, de enige concessie die ik doe is dat we hem dan opeten in de camper. Met de hoofdpijn die ik al de hele dag heb hoef ik niet meer zo nodig opgedoft in een restaurant te gaan zitten.
De pizzeria’s hier in de buurt van Rimini zijn natuurlijk niet op een hand te tellen dus dat is al helemaal makkelijk. Terwijl Geer de bestelling doet dek ik snel de tafel in de camper en genieten we nog geen tien minuten later van de overheerlijke pizza. En dan moeten we snel op zoek naar een plekje voor de nacht. Op internet heb ik gezien dat er in San Marino een stadion ligt van Olympisch formaat. Twintig minuten later rijden we de parkeerplaats op en kunnen we onderuit. De dag was lang genoeg.

Route: Passo del Predil-Bovec-Kanal-Nova Gorica-Cervignano-Venetië-Bologna-Rimini-San Marino
Gereden kilometers: 522
Coördinaten slaapplek: N 43.58.284. O 012.28.503