Mongibello

We liggen net in bed, de vulkaan houdt zich koest. En dan zegt Geer: “ Stel! Stel dat er nu een uitbarsting komt of een aardbeving!” Een heerlijke geruststellende gedachte als je alleen maar slapen wilt. Maar niet heus dus. Ik draai en draai en luister of ik iets hoor en moet dan toch in slaap zijn gevallen. En dan begint de bus te rammelen, ik schrik wakker, denk meteen het ergste maar zie dan dat Baloetje zich aan het krabben is en dan weer met een plof neer valt om heerlijk verder te pitten. Bij mij is de slaap dan weer over. Gelukkig is het om half 7 licht en er is geen wolkje aan de lucht. Na een snel ontbijt blinderen we de ramen, zetten de ventilatie aan, de ramen open en draaien we het busje zo dat er zo min mogelijk zon in komt. Baloe kan namelijk niet mee de berg op, de scherpe stenen van de lavabrokken zijn niet geschikt voor hondenvoetjes.
Om negen uur staan we aan de kassa bij de kabelbaan, tellen 102 euro neer voor het 12 minuten durend ritje naar boven én voor de bijbehorende jeeprit én rondleiding van een gids. Ondanks het vroege uur zijn we niet de enigen. Als we 1000 meter hoger uit de kabelbaan stappen, staan er nog zo’n 100 mensen die met de 4 wheeldrive jeeps mee willen naar 2970 meter. Door het ruige lava landschap waar op sommige plekken zelfs nog wat sneeuw ligt, en langs de resten van een skilift en het oorspronkelijke basiskamp dat in 1971 door de lava werd bedolven, hobbelen we naar boven en daar staat onze gids klaar die in drie talen zijn verhaal uitspuugt.
Hoger dan dit punt mogen we niet, omdat er drie dagen geleden een uitbarsting is geweest aan de Oostkant van de vulkaan. Een kleine lavastroom die de onderliggende diepe krater in stroomt is nog steeds te zien. Het aangrenzende in de diepte liggende dorp Nicolosi is al een paar keer verwoest door een grotere eruptie. Gelukkig zijn ze deze keer de dans ontsprongen. Op 24 december j.l heeft de Etna echter weer grote verwoestingen aangericht door een eruptie gevolgd door een zware aardbeving met meer dan 300 schokken. Twee uur en heel veel foto’s later hobbelen we weer naar beneden, de kabelbaan en de parkeerplaatsen zijn nu bomvol. Op de steile hellingen van de vulkaan wagen wat wandelaars zich een weg naar boven. Sommigen op gympies en met een korte broek en t-shirt aan. Ze lijken niet te beseffen dat de weg naar de top ongeveer 4 uur lopen is en de temperatuur daar boven ongeveer twee graden is. De kraters rondom zijn nu net mierenhopen, tientallen bussen hebben hun lading toeristen uitgespuugd. De souvenirwinkels doen goede zaken. Hier is alles en overal lava wat er blinkt, of niet blinkt natuurlijk. Big business, die Etna.
Het is zwart genoeg geweest, het wordt weer tijd voor wat blauw om ons heen. Door het bergplaatsje Zafferana Etnea, dat in 1992 een maand lang in het nieuws was omdat de Etna het dreigde te overspoelen, rijden we naar de kust. Maar met dit mooie weer denken daar meer mensen over. Op de weg langs de kust richting het noorden is het een drukte van belang. Leuke plekjes en het ene leuke dorpje na het andere. In Sant Aléssio vinden we een rustig plekje langs een boulevard aan het aangrenzende strand. Baloe mag er nog even de zee in, maar wij vinden het goed genoeg om naar de zee te kíjken.

Route: Mont Etna-Zafferana-Giarre-Giardini Naxos-Taormina-Sant’Aléssio Siculo
Gereden kilometers: 64
Coördinaten slaapplek: N 037° 55.046’. O015° 20.714’