Epiloog: laatste reisblog! Nou ja, even dan....

Het weer in Duitsland is hetzelfde als toen we 32 dagen geleden vertrokken. We verwachten hierdoor ook weer de nodige files, maar die blijven wonderwel nagenoeg uit. Af en toe wat “stockender Verkehr‘ zoals ze dat in Duitsland zo mooi zeggen. De andere kant op richting zuiden zijn ze wat meer de klos.

Car kan lekker haar 7e boek uitlezen, of is het haar 8e deze vakantie en zoals altijd worden de allerlaatste laatste km’s door haar benut om alles al in te pakken. Als we de bus de binnenplaats in de Kakert oprijden, kan het uitruimen beginnen. Ik sleep wat zware spullen naar binnen maar maak me dan samen met Baloe uit de voeten.
Car heeft pas rust als alles meteen wordt opgeruimd en letterlijk 2 minuten nadat ze voet in huis gezet heeft draait al een eerste wasmachine.
Ik ben niet zo van die actie. Bij mij kan een tas nog rustig een dag in de gang staan. Maar zo heeft ieder zijn eigenaardigheden en omdat we op onszelf wonen hoeven we daar geen woorden over te krijgen en blijven eigenaardigheden gewoon eigen aardigheden.

Samen sluiten de dag weer af met bankhangen, televisie kijken (hebben we al die dagen niet gezien en ook niet gemist) en mijmeren over hoe het was.
En unaniem zijn we dan weer van mening dat het weer een zeer geslaagde reis was. Wel met veel km’s op de teller omdat we juist dát stukje Italië wilden zien wat we nog niet eerder gezien hadden. En dan moet je wel een stukje willen rijden. Het uiterste zuiden dat onze vrienden en familie omschrijven als het échte Italië, nagenoeg gevrijwaard van horden buitenlandse toeristen. En zo hebben wij het ook ervaren. Hier is Italië nog echt van de Italianen. Ze maken hier nog hun eigen leven en helaas ook nog hun eigen rotzooi. We wisten dat de Grieken viespeuken waren maar de Italianen zijn ze hier op dit punt echt nog de baas.
Vooral op het prachtige Sicilië zijn de wegen vaak complete vuilnisbelten. Maar er komt duidelijk verbetering. Op veel plaatsen staan nu vier soorten vuilnisbakken elk met hun eigen felle kleuren waarin men het vuilnis keurig gescheiden naar soort kan afvoeren.
Of men daarna de tonnen vuil langs de wegen ook nog gaat opruimen blijft de vraag. Het lijkt onbegonnen werk. Veel van deze plekken worden al weer overwoekerd door struiken en andere vegetatie.

Maar buiten dit hebben we zeer genoten van dit mooie onderste gedeelte van de laars. En zeker van het gedeelte dat als een bal achteloos lijkt weggeschopt te worden door de punt van die laars. Wat een prachtig eiland is Sicilië! En wat groot ook. We hebben heel veel gezien maar we zouden zeker nog een keer terug willen. Maar dan gaan we vliegen hebben we al besloten en gaan we naar Natasja, Giulia, Luca en Dante in hun prachtige B&B “Dimora di Dante” en als het even meezit voor ze, zal Marcel dan ook volledig deel uitmaken van de “crew”.

Sicilië dat zeker als eiland een aparte status zal blijven houden. Ooit heeft men er over gedacht om het middels een brug met het vaste land te verbinden. Zou een hangbrug moeten worden omdat pijlers in zee vanwege aardbevingen niet kunnen. Dit peperdure project “de Mesina brug” , die dan meteen de langste hangbrug van de wereld zou worden, is al diverse keren aan de orde gekomen, maar kent naast de voordelen ook veel nadelen. En de bevolking van Sicilië schijnt er niet op zitten te wachten en ziet het geld liever geïnvesteerd worden in het wegennet op het eiland. En dát kan ik begrijpen. Want de wegen zijn echt bagger daar.
Dus laat wat mij betreft die hangbrug maar hangen en laat Sicilië maar gewoon een eiland.

Wij gaan weer de honderden foto’s ordenen en Car gaat er weer een schitterend fotoboek van maken. Ondertussen staat onze volgende camperreis al weer in de steigers.
Baloe gaat natuurlijk weer mee. Het is aandoenlijk als hij merkt dat de camper leeggeruimd en schoongemaakt wordt. Als ik dan wil vertrekken spurt hij het huis uit en vliegt de bus in. Gaat demonstratief op zijn plekje liggen en is er met geen goed, en ook geen kwaad woord meer uit te krijgen. Zelfs met beloningsbrokjes , waarvoor hij normaal een moord doet, is hij dan niet te paaien. Bij zijn halsband moet hij letterlijk uit de auto gesleept worden onder luid grommend en bijtend protest.
Als dàt geen bewijs is dat ook hij geniet van onze reisjes....

We gaan nu lekker genieten van de zomer in eigen land, maar voor eind augustus staan de Peloponnesos op het programma.
Tot dan wordt de “blog-pen” even opgeborgen, maar als we weer vertrekken laten we dat hier natuurlijk even weten en kunnen jullie als je er zin in hebt weer meebeleven. Schrijf even je mailadres bij “Pindat” zodat je automatisch een berichtje krijgt als we weer in de startblokken staat, want waarschijnlijk gaan we hier mee verder en gaat “Waarbenjij.nu” waar we alle voorgaande jaren op publiceerden het archief in.

https://www.pindat.com/reisblog/geer.en.car.on.tour

Bedankt voor al jullie leuke reacties en ook tips onderweg. Tot de volgende keer.