Van de hoed en de rand

Zo rustig als dat het dorp was toen we er gistermiddag binnen reden, zo druk is het als we rond half 9 na het eten weer terug bij het busje komen. Flanerende jongeren, oudjes die in hun auto zittend naar de zee staren en een paar kermiskraampjes die constant dezelfde muziek draaien. Een repertoire van 5 liedjes en dan begint de ellende weer opnieuw. Ons busje wordt van alle kanten ingesloten, naast/voor en achter ons. Geen schijn van kans dus dat we nog weg kunnen. De herrie houdt tot 12 uur aan, dan zwijgt de keiharde muziek en begint het vuurwerk. Maar dan wordt het stil totdat..... om 6 uur een stuk of vijf vissertjes ónze plek uitkiezen om hun hengel uit te slaan en hun maaltje voor die dag te vangen. Dat ze dat niet erg lukt ligt beslist niet aan het feit dat er geen vis zit maar meer dat ze samen nog meer kabaal maken als het hele dorp gisteravond bij elkaar. Dus staan wij ook maar op, gooien de deur open en een vriendelijk “Bon Giorno” klinkt uit hun mond. Ik groet net zo hard terug in de hoop dat er misschien straks wellicht ook bij ons een visje op tafel ligt, maar ja, dan moeten ze wel eerst gevangen worden en met dat geklets zit het er beslist niet in.
Na het ontbijt rijden we naar Cefalù , een uurtje oostwaarts langs de kust. Van verre zien we de bijzonder gevormde rots boven het stadje. Cefalù dankt zijn naam aan het Griekse kefalé dat letterlijk ‘hoofd’ of ‘hoed’ betekent. ‘Miep’ wil ons weer dwars door het stadje naar de ingevoerde parkeerplaats sturen maar die kans krijgt ze dit keer niet. Meteen bij binnenkomst van de stad is voor het station een grote, nog vrij lege parkeerplaats op 5 minuten loopafstand van het centrum. En dat bespaart ons meteen een rit door en langs de hordes toeristen die net door een paar bussen zijn uitgeladen.
In vergelijk met Taormina en Erice, waar we bijna alleen met ons tweetjes wandelden, kun je in Cefalù al over de koppen lopen. Het is net half 11, de terrasjes zitten bomvol, de winkeltjes doen al goede zaken. Wij dwalen een beetje door de smalle straatjes en wringen ons tussen de toeristen door die op elke straathoek foto’s staan te maken. Net als wij natuurlijk ook doen, maar dat telt niet:)
Op de trappen voor de Normandische kathedraal die in 1131 werd gebouwd, zitten honderden mensen. Terwijl binnen in de kathedraal de Zondagsmis wordt gehouden en de priester met veel verve zijn betoog houdt, lopen tientallen mensen achter in de kerk rond en maken foto’s.
Vanaf veel plekken in het stadje kijk je uit op witte zandstranden en een diepblauwe zee. Vlakbij het strand wordt er opeens een vinger in mijn nek gelegd en een Thaise vraagt in gebrekkig Engels of ik misschien een nekmassage wil. Denkend aan de massage die Geer en ik een paar jaar geleden in Thailand hebben gehad, bedank ik vriendelijk maar beslist.
We houden het na twee uur voor gezien. We hebben Baloe in het busje achtergelaten omdat de temperatuur toen toch nog fris was, maar het zonnetje komt nu door en dat het dan te warm wordt kunnen we niet riskeren.

Na de lunch rijden we over een bijna verlaten kustweg naar het oosten, wat een verschil met de rit van gisteren toen we maar meter voor meter vooruit kwamen. De laatste dagen hier op Sicilië gaan we weer de bergen in. Tenslotte hebben we nog steeds een bezoek aan de Etna opstaan. Of dat er nog van komt na de uitbarsting van twee dagen geleden, geen idee.
Het stadje Nicosia dat tussen de bergen ligt is het einddoel voor vandaag. Maar ook dat halen we weer niet. Het is veel te mooi weer om door te rijden. Op 1000 meter hoogte omgeven door de bergen, gaan een half uur voordat we er zijn de stoeltjes naar buiten, Geer gaat dronen, Baloe doet zijn ding en ik ga verder in mijn negende! boek op deze reis.
Tenslotte is het vakantie.....

Route: Santa Flavia-Cefalù-Tusa-Pettineo-Misretta -Nicosia
Gereden kilometers: 129
Coördinaten slaapplek: N 037° 48, 936’. O 014° 24, 944’