Met de ferry richting de ferry

Na een regenachtige zondag staat vanmorgen de zon weer hoog aan de hemel. Geer is heel vroeg op, het is net 6 uur geweest. Ik draai me nog even om maar kan niet meer in slaap komen. Maar heerlijk is het wel:)

Na het ontbijt lopen we nog even het klifpad op om een paar caches te zoeken die er zouden moeten liggen. Maar voor de zoveelste keer vergeten we om van tevoren op het mobieltje te kijken of en wanneer ze gevonden zijn. Nadat Geer een tijdje bij de rotsen gezocht heeft hoor ik hem vloeken. “ Het ding is al maanden niet meer gevonden!” Jammer, maar de wandeling alleen is ook mooi en Baloe is zijn energie weer kwijt.

Het is maandagmorgen en de een na de andere vissersboot vaart de haven uit, een groot cruiseschip glijdt met een loodsboot voorbij, op weg naar een van de drukste zeehavens van Ierland: Waterford. De oudste stad van Ierland, die in 914 werd gesticht door de Vikingen staat ook nog op ons lijstje om te bezoeken. We hebben nog wat tijd over en we zijn in de buurt.
Via de ap Park4Night vinden we een parkeerplaats op vijf minuten lopen vanaf het centrum. Wat hebben we al vaak gebruik gemaakt van deze handige ap. Hij geeft beoordelingen van bezoekers aan, de coördinaten , het adres
en welke faciliteiten er te vinden zijn.
De kleurige stad aan de rivier is gezellig druk, er is overal muziek te horen en in het historisch centrum zijn voetgangerszones aangelegd. De restanten van de oude stadsmuren markeren duidelijk welk gebied de Vikingen oorspronkelijk hadden ommuurd. Wij hebben genoeg oude meuk gezien en dwalen door gezellige steegjes en straten. Zoals overal waar we met Baloe wandelen krijgt hij ook hier de nodige aandacht en knuffels. Iedereen rent op hem af, knielt meteen bij hem neer en begint te ‘cuddelen’. Hij heeft waarschijnlijk niet de uitstraling van een waakhond. Maar voor ons is het vaak niet meer leuk. We hebben hem van de week bewust een keer niet meegenomen. Rustig doorlopen is er niet meer bij. De volgende hond wordt een oerlelijke hond die niemands aandacht trekt:)

Het broodje van de heks van Kytteler Inn, gisteren in Kilkenny, is me niet goed bekomen. Lunchen doen we vanmiddag dus maar gewoon in het busje.
We moeten zo langzamerhand richting de ferry in Rosslare. Gisteren heeft Geer gezien dat we vanaf een kleine haven in Passage East, in de buurt van Waterford, het veer kunnen pakken naar Ballyhack op het Hook Peninsula. Dit scheelt een kilometer of 50 en nog meer in tijd. Die hebben we weliswaar nog genoeg, maar volgens mijn bijna versleten reisgids is deze Peninsula ook de moeite waard.
12 € Armer en 500 meter verder brengt het kleine veer ons in 5 minuten naar de overkant. Op de spits toelopende vredige kaap liggen oude ruïnes en stille dorpen aan brede zandstranden. De kust is bekend om zijn fossielen, zeehonden en zeevogels. Van die zeevogels hebben we er al tienduizenden gezien, de rest blijft voor ons onzichtbaar op deze reis. Op de punt van de kaap, Hook Head, ligt de oudste werkende vuurtoren ter wereld met een Visitor Centrum. ( en een cache:) die we dit keer wél vinden:)
De 36 meter hoge vuurtoren, die 800 jaar oud is, is nog helemaal intact. Een storm heeft een tiental jaar geleden weliswaar een flink gat geslagen, maar na herstelwerkzaamheden is daar nu niets meer van te zien.
Met nog een tiental campers verspreid langs de kust in de buurt van de vuurtoren, is dit een prachtige plek om de avond en nacht door te brengen. Geer laat zijn drone nog even de lucht in. Mooie plek weer om ook vanuit de hoogte vast te leggen.

Route: Dunmore - Gast - Waterford - Ballyhack - Churchtown.
Gereden: 61 km
Coördinaten slaapplek N52°07.575’. W006°55.764’