Een event, een stadje, de finale en een haai.

De ochtend begint met het geocachevent. Voor de ingang van het hotel staat een slaperige gast met een(log)boek in zijn hand. Dat moet de organisator wel zijn.
Het event is georganiseerd door een groepje geocachevrienden uit Duitsland die hier met zijn allen op vakantie zijn. Mettertijd komen nog meer slaperige koppen naar buiten en het blijkt de rest van de groep te zijn. Met 13 man/vrouw rijden ze met drie huurauto’s door Ierland. En op nagenoeg elke overnachtingsplaats hebben ze wel een eventje georganiseerd. Buiten ons komt er verder geen hond opdagen, maar dat mag de pret voor hen niet drukken, voor ons trouwens ook niet.
Ze laten ons nog foto’s zien van een fikse heidebrand die gisteren gewoed heeft op het cliffpath tussen Bray en Greystone. Daar hebben wij een paar weken geleden gelopen, maar het pad is nu helemaal afgesloten. Mazzel voor ons want nu is de weg naar de oudste geocache van Europa ook onbereikbaar. Tenminste officieel. De fanatieke Duitsers hebben zich door de rook en brandlucht, en het verbod het gebied te betreden, niet laten weerhouden. En de “ouwe” is onbeschadigd uit het inferno gekomen. Na een gezellige babbel van een half uurtje gaan we allemaal weer onze gang nadat we elkaar een fijne reis hebben gewenst.

‘Kilkenny’ is ons volgende doel.
Laten we met het belangrijkste item beginnen. Het is een walhalla voor de bierliefhebber met zijn 60 pubs. Maar ik heb het met één pub heel beschaafd gehouden. Wel een van de bekendste van het stadje namelijk, de ‘Kytelers Inn’. Dat ik Car gezellig mee naar binnen krijg ligt in het feit dat het als bezienswaardigheid in haar reisgidsje is vermeld èn dat we trek krijgen omdat het inmiddels lunchtijd is. Dat de tent populair is, is te merken aan de klandizie. Twee flinke verdiepingen en alle tafeltjes bezet.
Het legendarische spook dat ook in het pand huist laat zich niet zien, hoewel het nog niet zolang geleden met een mobieltje door een klant werd vastgelegd. Een wazige foto van het fenomeen met daarna een ‘wazige’ tekst, staat groot afgebeeld op een van de muren. Maar het verkoopt, want Ieren zijn nu eenmaal verzot op dit soort verhalen en sagen.

Wij slenteren verder door de gezellige, maar helaas druilerige, straatjes van het stadje. Er is genoeg te doen want er wordt ook een triatlon gehouden. En met veel (militair) vertoon zijn we ook getuige van de onthulling van een imposante gedenksteen waarmee 800 uit Kilkenny gesneuvelde soldaten worden geëerd die meevochten in de Eerste Wereldoorlog.
Nadat we nog een kaarsje hebben aangestoken in de ‘St Mary’s Cathedral’ slenteren we door de straatjes en steegjes waaronder de bekende ‘Butter Slip’. Kilkenny Castle met zijn kenmerkende Victoriaanse kantelen bekijken we alleen van de buitenkant.

Als einddoel voor vandaag kiezen we ‘Dunmore East’, een gezellig vissersdorp vlakbij ‘Waterford’ . We zitten dan weer aan de zuidelijke kust van Ierland. Al slenterend langs de haven komen we er wat laat achter dat de finale Kroatië - Frankrijk is begonnen. Meestal heeft een beetje zichzelf respecterende haven wel een kroeg, maar hier dus niet. Als ik in het dorpje zelf een kroeg heb gevonden met wel 5 grote schermen en nog meer soorten bier is de eerste helft net voorbij. Car en Baloe slenteren terug naar de haven en ik zie gelukkig in de pauze alle hoogtepunten en doelpunten nog eens terug.
De tweede helft laat een mooie pot voetbal zien en achter een pint, zie ik dat Frankrijk de beker wint. (Dat rijmt ook nog) Het laat de aanwezige Ieren kennelijk koud wie er gaat winnen. Niemand juicht bij de doelpunten, op een jochie na die hartstochtelijk juicht bij elk doelpunt van de Fransen. Ik vermoed een Franse toerist, maar zijn leuke moeder die naast me zit legt me uit dat ze Iers zijn maar dat zijn oma en opa ‘Frans’ zijn en hem € 10,- hebben beloofd als Frankrijk de beker wint.
Mamma tettert me nog gezellig een hele hoop familie informatie door, maar na een poosje laat ik haar en een leeg glas in de steek en zoek de haven weer op waar Car en Baloe op me wachten.

Op het uiteinde van de havenpier waar we het bord “verboden te overnachten’ wéér niet zien, hebben we een mooi uitzicht over zee. Links en rechts staan twee hengelaars, waarvan de linker slechts zijn lijn verspeelt maar de rechter een heuse haai aan de haak slaat. Weliswaar een ‘Lesser Dogfisch’ maar haai is haai. Hij verstaat ons zelfs (de visser dus), omdat hij afkomstig is uit Zuid Afrika. Hoewel geen Ier, houdt hij ook van een praatje en ook van hem komen we te weten dat hij sinds 3 jaar hier in Ierland woont en werkt en dat hij 3 kinderen heeft van evenzoveel vrouwen.... “maybe more”, lacht hij besmuikt.... “marriage, it’s just a paper”....En ook de gevangen haai geeft hij zijn vrijheid weer terug.

Route: Carlow-Kilkenny-Waterford-Dunmore East
Gereden kilometers: 112
Coördinaten slaapplek: N 52°08.947’ W 006°59.352’