Er zit overal een luchtje aan....
Door: Baloe
Blijf op de hoogte en volg Carry
18 Juli 2018 | Ierland, Rosslare Harbour
Het is altijd weer even wennen. De hele dag wordt er op me gelet. Normaal heb ik altijd de ochtend voor mij alleen maar nu word er aardig op me gelet merk ik.
Zelfs ‘s nachts liggen we bij elkaar.
Overdag, als er niet gereden wordt, altijd weer nieuwe ervaringen.
Vooral vrouwen zijn hier opvallend aardig tegen me. Al dwing ik dat ook wel een beetje af hoor. Kwestie van plompverloren naar ze toelopen. Je tegen de benen aanschurken en schuin omhoog kijken zodat er een wit randje onder mijn bruine ogen tevoorschijn komt. Dan smelten ze. Als vanzelf gaan die handen dan door mijn haren en sommige weten de plekjes te vinden hoor. Dan hou ik het niet meer en met mijn achterpoot tap ik dan ritmisch mee op haar beweging. Sommigen begrijpen mijn opwinding volkomen en prevelen dan lieve woordjes. Oh yeah....that’s the spot he fellow, yessss, that the spot.
Mijn naam kennen ze niet eens maar nagenoeg iedereen noemt me “Gorgeous”. Maar ook: “Hello puppy” is een standaard openingszin waarmee ik gepaaid word. Ik vind die aandacht prima maar mijn opwinding beperkt zich tot het schurken en mee tappen.
Het blijven handen en ik heb toch iets meer poten. En daar lopen er hier genoeg van rond ook. Nee ik bedoel niet die overdreven wollige met die rare gekleurde plekken op hun rug, die je zo lekker kunt opjagen. Nee gewoon mijn soort. Al zijn ze meestal een heel stuk kleiner dan dat ik ben. Op die kolos na die ik gisteren zag. Ik hoorde die twee meteen roepen dat het een Ierse Wolfshond was. Dat schijnt de allergrootste te zijn. Ik mocht er niet naar toe van ze. Hij stond statig naast een man in legeruniform en hij had zelf ook een dekje om in dezelfde groene kleur. Mij deed het niks, die statigheid.
Nee, dan die basset van een paar weken geleden. Ik droom er nog wel eens van. Dát was pas een lekker ding. Die rook heerlijk, had van die gespierde rondingen en...... Nou ja, ik laat de details verder maar achterwege. Maar ik verloor alles uit het oog en hoe die lange en die kleine ook riepen, ik had alleen nog oog voor haar. Dat het later een “hem” bleek te zijn had ik even niet in de gaten en het interesseerde me ook niet op dat moment. Mijn hormonen hadden me geheel in hun macht. Jammer dat dat bonkje spieren van die korte pootje had en dus moeilijk ‘te nemen’ was. Mijn ervaring is ook nog nul komma nul op dat gebied dus het was wat puberaal aankloten zeg maar.
Maar toen die lange baas eindelijk hijgend van het rennen me bij mijn lurven pakte werd ik ruw bij de werkelijkheid getrokken. Toen de Basset onder mij vandaan kwam bleek hij een vreemde natte plek op zijn kop te hebben. Kennelijk extra gênant want ik hoorde die lange met een rode kop iets van ‘ sorry ‘ tegen zijn baasje zeggen. Daarna heb ik flink op mijn kop gekregen omdat ik niet luisterde. Normaal doe ik dat keurig hoor en krijg ook regelmatig complimentjes van de lange en die kleine, maar in dit geval had ik het even niet meer . Schijnen mannen wel vaker last van te hebben hoorde ik de lange zeggen, wat hem weer een vuile blik van die kleine opleverde.
Maar buiten deze aanvaring kan ik het prima vinden met die twee. Zij zien een hoop, en door mijn beter ontwikkelde zintuigen, hoor en ruik ik ook nog eens meer. En dan ook nog eens die aandacht waar ik het al eerder over had.
En dan dat zand allemaal. Ik heb wat afgerend hier, volle vaart en dan het het water in. En die twee maar met mijn balletje gooien. Totaal geen stress. Toch snap ik het niet helemaal. Als het water wat lager lag zonder strand ervoor, werd die kleine altijd super nerveus ineens. “Baloe, niet bij die rand!!” was het standaard nieuwe commando dat ik nog nooit op een cursus heb gehoord. Als ik op het randje jeuk kreeg en uitgebreid begon te dabben veranderde het commando in een jammerend: “Ooooohhh Baloetje niet doen”. Geen idee waarom, maar als ik dan naar haar toe liep was het weer goed. Op de een of andere manier hoor ik de beide commando’s nu op de terugweg helemaal niet meer. Zal dus wel niet belangrijk zijn geweest.
We zijn nu op de boot.” Kutboot” hoor die lange steeds zeggen. Ik heb een andere bench gekregen die ik prima vind maar die twee maakten er eerst flink zeik over. Heerlijk rustig hierin het vooronder. Eindelijk een paar uurtjes voor mij alleen zodat ik jullie ook kan vertellen wat ik er van vond. Nou hoe drukt een hond dat nou uit zonder dat ik dat met mijn staart kan doen. Ik heb me prima geamuseerd.
Lange mooie wandelingen, véél strand, véé nieuwe luchtjes, een hoop aandacht en daarmee gepaard gaand gekrioel van honderden handen.
En die basset natuurlijk, dat was ook een hoogtepunt..... :P
Kortom, mijn Ierse ervaring kan nu al niet meer kapot..... en dat hoor ik die twee ook steeds zeggen.
Zelfs ‘s nachts liggen we bij elkaar.
Overdag, als er niet gereden wordt, altijd weer nieuwe ervaringen.
Vooral vrouwen zijn hier opvallend aardig tegen me. Al dwing ik dat ook wel een beetje af hoor. Kwestie van plompverloren naar ze toelopen. Je tegen de benen aanschurken en schuin omhoog kijken zodat er een wit randje onder mijn bruine ogen tevoorschijn komt. Dan smelten ze. Als vanzelf gaan die handen dan door mijn haren en sommige weten de plekjes te vinden hoor. Dan hou ik het niet meer en met mijn achterpoot tap ik dan ritmisch mee op haar beweging. Sommigen begrijpen mijn opwinding volkomen en prevelen dan lieve woordjes. Oh yeah....that’s the spot he fellow, yessss, that the spot.
Mijn naam kennen ze niet eens maar nagenoeg iedereen noemt me “Gorgeous”. Maar ook: “Hello puppy” is een standaard openingszin waarmee ik gepaaid word. Ik vind die aandacht prima maar mijn opwinding beperkt zich tot het schurken en mee tappen.
Het blijven handen en ik heb toch iets meer poten. En daar lopen er hier genoeg van rond ook. Nee ik bedoel niet die overdreven wollige met die rare gekleurde plekken op hun rug, die je zo lekker kunt opjagen. Nee gewoon mijn soort. Al zijn ze meestal een heel stuk kleiner dan dat ik ben. Op die kolos na die ik gisteren zag. Ik hoorde die twee meteen roepen dat het een Ierse Wolfshond was. Dat schijnt de allergrootste te zijn. Ik mocht er niet naar toe van ze. Hij stond statig naast een man in legeruniform en hij had zelf ook een dekje om in dezelfde groene kleur. Mij deed het niks, die statigheid.
Nee, dan die basset van een paar weken geleden. Ik droom er nog wel eens van. Dát was pas een lekker ding. Die rook heerlijk, had van die gespierde rondingen en...... Nou ja, ik laat de details verder maar achterwege. Maar ik verloor alles uit het oog en hoe die lange en die kleine ook riepen, ik had alleen nog oog voor haar. Dat het later een “hem” bleek te zijn had ik even niet in de gaten en het interesseerde me ook niet op dat moment. Mijn hormonen hadden me geheel in hun macht. Jammer dat dat bonkje spieren van die korte pootje had en dus moeilijk ‘te nemen’ was. Mijn ervaring is ook nog nul komma nul op dat gebied dus het was wat puberaal aankloten zeg maar.
Maar toen die lange baas eindelijk hijgend van het rennen me bij mijn lurven pakte werd ik ruw bij de werkelijkheid getrokken. Toen de Basset onder mij vandaan kwam bleek hij een vreemde natte plek op zijn kop te hebben. Kennelijk extra gênant want ik hoorde die lange met een rode kop iets van ‘ sorry ‘ tegen zijn baasje zeggen. Daarna heb ik flink op mijn kop gekregen omdat ik niet luisterde. Normaal doe ik dat keurig hoor en krijg ook regelmatig complimentjes van de lange en die kleine, maar in dit geval had ik het even niet meer . Schijnen mannen wel vaker last van te hebben hoorde ik de lange zeggen, wat hem weer een vuile blik van die kleine opleverde.
Maar buiten deze aanvaring kan ik het prima vinden met die twee. Zij zien een hoop, en door mijn beter ontwikkelde zintuigen, hoor en ruik ik ook nog eens meer. En dan ook nog eens die aandacht waar ik het al eerder over had.
En dan dat zand allemaal. Ik heb wat afgerend hier, volle vaart en dan het het water in. En die twee maar met mijn balletje gooien. Totaal geen stress. Toch snap ik het niet helemaal. Als het water wat lager lag zonder strand ervoor, werd die kleine altijd super nerveus ineens. “Baloe, niet bij die rand!!” was het standaard nieuwe commando dat ik nog nooit op een cursus heb gehoord. Als ik op het randje jeuk kreeg en uitgebreid begon te dabben veranderde het commando in een jammerend: “Ooooohhh Baloetje niet doen”. Geen idee waarom, maar als ik dan naar haar toe liep was het weer goed. Op de een of andere manier hoor ik de beide commando’s nu op de terugweg helemaal niet meer. Zal dus wel niet belangrijk zijn geweest.
We zijn nu op de boot.” Kutboot” hoor die lange steeds zeggen. Ik heb een andere bench gekregen die ik prima vind maar die twee maakten er eerst flink zeik over. Heerlijk rustig hierin het vooronder. Eindelijk een paar uurtjes voor mij alleen zodat ik jullie ook kan vertellen wat ik er van vond. Nou hoe drukt een hond dat nou uit zonder dat ik dat met mijn staart kan doen. Ik heb me prima geamuseerd.
Lange mooie wandelingen, véél strand, véé nieuwe luchtjes, een hoop aandacht en daarmee gepaard gaand gekrioel van honderden handen.
En die basset natuurlijk, dat was ook een hoogtepunt..... :P
Kortom, mijn Ierse ervaring kan nu al niet meer kapot..... en dat hoor ik die twee ook steeds zeggen.
-
19 Juli 2018 - 13:10
Andrea :
-
19 Juli 2018 - 19:59
Henk Jaspers:
Nou Gerard, Carry en Baloe, aan alle dingen komt een einde!!!!!!!!
Ook aan jullie Ierse trip, oneindig veel gezien en meegemaakt, een " koffer " vol eigenlijk.
Een dagtrip sprong er bij mij tussenuit en wel die naar The Gobbins.
Toen ik het verslag las dacht ik aan het spookhuis op de kermis, lang geleden.
Je wist niet wat er ging gebeuren je was wel een beetje bang en durfde eigenlijk niet.
Maar meer dan wat gekrijs en wat haren over je heen was er niet en het was donker.
Nog even over de griekse strandjes -
19 Juli 2018 - 20:32
Jeanny En Kees:
Ik heb dit verhaal met spanning gelezen omdat ik geen echte reiservaringen met honden heb. Blijkbaar heeft hij zich super geamuseerd met die lange en die kleine, die zich trouwens ook fantastisch hebben vermaakt en dat regelmatig prima onder woorden brachten. Baloe en C&G bedankt voor de leuke weken. -
21 Juli 2018 - 12:09
Yvonne Sormani-Simons:
Hahahaha nou Baloetje je hebt me wat meegemaakt deze reis. Wat een hondenleven heb je toch met die lange en die kleine!!!!! jij hebt een heel lief vrouwtje en baasje die jou heel graag hebben en bezorgd om je zijn, daarom reageren ze wel eens een beetje raar. Dat is pure liefde!
Maar het valt ook niet mee om een jonge hond te zijn. Zie jij die leuke Basset, menke of wiefke maakt gaar nieks oet, dan mag je ook nog niet eens je gang gaan?!
Eens komt de dag dan zul je de ware teef of reu ontmoeten en eet jij een bordje spagetti, net als Lady en de Vagebond. Een lange sliert spagetti met zijn tweetjes oppeuzelen......... zwijmel !
Ja Baloe jij bent een mooie hond, een echte spetter, een stuk, zullen we maar zeggen. Wordt maar niet verwaand. Maar jij hebt je heel keurig gedragen deze reis. Die lange en die kleine zij trots op je en ik ook.
Want dat heb je misschien nog niet opgemerkt, maar ik ben eigenlijk een beetje een ' invisible passenger on the back seat' . Ik hoop dat je Engels een beetje verstaat. Het lijkt misschien vreemd en griezelig. Nee ik ben geen spook of geest, alleen een trouwe lezer van de reisverhalen van die lange en kleine. Daardoor beleef ik de reis alsof ik naast jou, achter in de camper zit. Dus wees niet bang voor mij. Ik lees alleen en bemoei me overal mee.
BALOE IK BEN TROTS OP JE, BRAVE HOND! Je hebt goed gewaakt over die lange en die kleine en bedankt voor dit leuke verhaal.
-
23 Juli 2018 - 07:14
:
Baloe, Wat kun jij alles goed verwoorden, recht uit je honden hart. Je hebt het maar goed met die twee en....op het ene hoogtepunt volgt een ander, er staat je beslist nog het een en ander te wachten en hopelijk wordt je geen 'je-weet-wel' hond.
Bedankt voor je samenvatting, ik heb genoten!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
