We voelen nattigheid.

Gisterenavond ontdekten we nattigheid op de vloer, voornamelijk achterin, maar in een auto is het moeilijk vast te stellen waar het uiteindelijk vandaan komt. Het is schoon water dus moet de watertank of een van de aansluitingen, dan wel de leidingen de oorzaak zijn. Gelukkig ontdekte ik snel wat het was. De tank bleek te vol en de afsluiting van het ‘mangat’ was niet goed dicht waardoor er water langs de afsluiting lekte. Even dweilen en wat natte zaken buiten te drogen leggen.
Vanmorgen was alles weer droog zodat we konden vertrekken.

En dan hebben we eindelijk na een uur rijden weer nattigheid . Een miezerig buitje van wel 2 minuten! Maar de ruitenwissers moeten wel even hun werk doen in de intervalstand. Maar dat is het dan voor vandaag.

Onderweg naar Slieve League komen we door Killybegs. Het stadje is een van de drukste en grootste vissershavens van Ierland. Grote vissertrawlers liggen in de haven. Echter geen bedrijvigheid omdat het zondag is. Wat wel opvalt zijn de grote hoeveelheden motorrijders die hier stoppen. En nagenoeg allemaal hebben ze knuffels op hun motoren gebonden. Onderweg is ons al kilometers voor Killybegs opgevallen dat langs de weg honderden knuffels op palen en op heggen vastgebonden zijn. En allemaal kijken ze in de richting van Killybegs. Dat moet een reden hebben. Bij een tankstation stoppen we en klampen een oude dame aan.
Een paar jaar geleden is op 16 jarige leeftijd een meisje overleden aan kanker, nadat ze drie jaar gestreden had tegen deze rotziekte. Er was een inzamelingsactie gestart om haar behandeling te bekostigen. Honderden motorrijders hadden hier aan meegedaan en als extra hadden zij knuffels voor haar verzameld. Helaas is de behandeling niet aangeslagen en is het meisje alsnog overleden. Maar de knuffel-aktie blijft doorgaan als traditie en inmiddels hangt het hele dorp en ver daarbuiten vol met pluchen beesten. Sindsdien wordt er ieder jaar een motorrit georganiseerd en hiermee ook een inzamelingsactie voor het kankerfonds.

Een cache brengt ons weer naar een prachtig stil plekje: Muckros Head.
Tijd om te lunchen. En als we de beschrijving van de cache lezen blijkt dat er in de oorlog op de rand van de klif, met grote witte keien het woord ‘ EIRE’ te zijn neergelegd, om zo de bommenwerpers te attenderen dat ze neutraal grondgebied naderden en ze hun bommentuig hier niet moesten laten vallen. Voor mij reden om met de drone van bovenaf deze letters even goed in beeld te brengen. Het is hier zo mooi en rustig dat we moeite hebben om te vertrekken. Dit is Ierland op zijn best. De kraakheldere zee, die met witte schuimkoppen op de rotsen beukt van de hoge kliffen. En verder niets .... alleen die heerlijke rust en de vogels boven je.

Maar gedreven als we zijn, willen we nog meer moois zien. Dus verder gaat de reis. Al geocachend komen we aan bij Slieve League. Een van de hoogste kliffen van Europa. Wel 601 meter volgens onze informatie en aan die ene meter kunnen we afleiden dat we met een serieuze meetmethode van doen hebben. We moeten er wel wat voor over hebben want de auto moeten we ergens onderaan parkeren en dan een flink eind berg op lopen.
Maar inmiddels hebben we weer geregeld zon en lopen we door een schitterende omgeving. De wanden van deze klif hebben buiten hun opschepperige hoogte ook een prachtige kleur, die het beste tot hun recht komt in de late avondzon. De middagzon doet het echter ook prachtig en met de cache die ze daar onder de top verstopt hebben, hebben wij weer een geweldige middag.

Moe maar voldaan, zoals dat zo mooi in verhaaltjes verteld wordt, gaan wij weer op zoek naar een pareltje om de nacht door te brengen. En we vinden er wéér een. Tussen de schapen bij een piepklein haventje. Maar geen bedrijvigheid hier. Hoog boven ons staat een klein tentje van een jong stel. Verder niks. Nou ja, de schapen dan.

Route: Rossnowagh - Killybegs - Slieve League - Malinbeg
Gereden km’s : 104
Coördinaten : N54°39.861 W008°47.201’