Weerzien

Alle slaap die we gisteren hebben gemist is na een lange nachtrust wel ingehaald en dus rijden we om 9 uur al de, op dit vroege tijdstip, verlaten Parkeerplaats van Glendalough op.
Er is nog geen toerist te zien. De donkere Upper en Lower Lake liggen er stil en vlak bij. Dat duurt echter niet lang want Baloe heeft altijd wel zin in een zwempartij. En opdrogen gaat redelijk snel want het is, zelfs zo vroeg in de ochtend, al lekker warm. Op de oude begraafplaats, met graven van rond 1800, moest ik vorig jaar in oktober om de drommen mensen heen fotograferen. Nu loopt er alleen een ouder stel met een gids rond.
Vanaf de begraafplaats loopt een kilometers lange boardwalk die naar het Upper Lake voert. Langs het meer loopt maar een wandelpad, wil je niet over de honderden meters hoge berg terug naar de Carpark zul je dus dezelfde weg terug moeten. Intussen is het flink druk geworden en is het op het wandelpad bijna file lopen.

Om twee uur worden we bij Trish en Cameron verwacht en via de Old Military Road rijden we naar Delgany. De weg voert dwars door het meest verlaten en ruigste gebied van County Wicklow, langs kleine en grotere meren en watervallen. Grimmige rotshellingen verdwijnen in het donkere water van Lough Tay. Na de Sally Gap gaat het door smalle kronkelweggetjes naar Easton, waar Trish en Cameron al op ons staan te wachten. Trish hebben we 2,5 jaar geleden in Thailand leren kennen waar wij bij een olifantenproject vrijwilligerswerk deden. Sinds die tijd hebben we altijd contact gehouden. Ik ben in oktober vorig jaar een week bij hun te gast geweest. Heerlijk om weer even bij te praten, te lachen en herinneringen op te halen. Hun huis is een plaatje, hun tuin is zo groot als een klein park, het is er heerlijk toeven. Baloe houden we voor de zekerheid maar even aan de riem, hun kat lijkt hem te willen villen.
Trish werkt als kok voor de Engelse ambassadeur in Ierland, ze zet in een mum van tijd een maaltijd op tafel die zo in de boekjes kan. En daar staat deze maaltijd ook in want inmiddels heeft ze 8 kleine kookboekjes geschreven! We krijgen de nodige tips over wat we zéker moeten gaan zien en wat beslist niét en dan is het tijd om afscheid te nemen.

Ik weet van vorig jaar dat er een prachtige parkeerplek is bij de Great Sugar Loaf, de berg die ik vorig jaar in mijn eentje heb beklommen. Omdat we morgenvroeg op tijd daar naar boven willen, besluiten we om er te overnachten. Maar wat ik vergeten was, is dat de doorgang naar de parkeerplaat te smal en te laag is voor ons busje.
In de verste omtrek is geen plek te zien waar we kunnen staan maar schuin aan de overkant voert een weg naar een schapenboerderij. “Als we nu eens gaan vragen om daar te mogen staan?” zegt Geer, die me daarmee de woorden uit de mond haalt. Dat was ook mijn idee. Een vriendelijk praatje met de eigenaar en de weg langs hun boerderij is voor vandaag, vannacht en morgenvroeg voor ons! Het geblèr van de schapen moeten we maar voor lief nemen, zegt de man grijnzend. Zijn vrouw komt een uurtje later nog even kennismaken en vragen of we nog iets nodig hebben. We hebben nog geen onvriendelijke Ier ontmoet.

Ook vandaag redden we het niet om het donker te zien worden. En morgen is het weer vroeg dag. De Berg wacht!

Glendalough-Roundwood-Sally Gap Powerscourt- Delgany
Gereden kilometers: 68
Slaapplek coördinaten: N 53.08.498 W 006.09.339