Corfu of Kerkyra ?

Ons eerste doel is de benzinepomp die onze €20,- inslikte en toen weigerde om benzine te leveren. Helaas is deze ook vandaag gesloten en blijft dit “uitstapje” nog op de To-do lijst staan. Dan door naar het meest noordoostelijke puntje van het eiland.

Als we Kassiopi binnenrijden valt ons meteen de gezelligheid van het stadje op. Veel meer tavernes en restaurantjes zijn geopend en het 1200 inwoners tellende stadje heeft een gezellig haventje. Daar staan wel twee grote kanonnen gericht op Albanië maar dat zal iets met het verleden te maken hebben. Dat geldt ook voor het hoger gelegen fort. Van hieruit is de zee-engte tussen Corfu en de kust van Albanië te overzien en te verdedigen. Daar hebben ze dus goed over nagedacht, die Grieken. Van de Byzantijnse burcht is echter niet meer over dan een ruïne. Wel leuk om hier te wandelen en een mooi uitzicht te hebben over het water en het stadje. Er ligt ook nog een geocache dus dan zijn we helemaal tevreden. En als we na een ruim een uur wandelen weer bij het haventje komen is het tijd voor de lunch. Restaurantje met terras en uitkijk over de haven waar ik een flink bord aangeklede spaghetti naar binnen werk en dat wegspoel met een halve liter ijskoude Mythos. Car is wat bescheidener met fêta uit de oven met tomaat.

We zakken wat zuidelijker en komen aan in Gouvia. Tijd voor een middagdutje op het strand om de lunch te laten verteren en uiteraard te genieten van de zon. Achter ons ligt een overblijfsel uit het verleden. De zogenaamde ‘Venetian Shipyards’ zijn hier te bezoeken. Onze archeologische kennis hierover spijkeren we bij door het artikeltje hierover in ons reisgidsje. Tevens bekijken en bevoelen we de restanten uit dit verre verleden minutieus en lijken we voor de overige bezoekers wel een soort archeologen. Wat zij niet weten is dat onze interesse toch voornamelijk uitgaat naar een cache die hier verstopt is. Ach ja, zo komen verleden en heden toch op een interessante manier bij elkaar. Als de zon langzaam door onze ‘factor 30 crème’ begint te branden en we uitgedoezeld zijn zetten we koers naar Corfu-stad. Ik heb geen idee waar dat moet zijn maar Car zet Kerkyra in de Garmin en als we in het oude gedeelte de auto parkeren beweert ze dat we nu ook in Corfu-stad zijn. Mijn onnozele blik verraadt dat ik dit uitgelegd wil hebben. Kennelijk noemen wij het eiland en zijn hoofdstad steevast Corfu maar de Grieken noemen het Kerkyra. Handig zo’n reisgidsje en slim reismaatje die inmiddels een schat aan informatie over haar geliefde Griekenland heeft vergaard. Helaas zijn we het reisgidsje vandaag ergens verloren. Gelukkig mijn maatje niet. ;)
De stad Kerkyra vinden we geweldig. Gezellig druk ook en het zoeken van een parkeerplaats kost even tijd. Maar we vinden een gaatje en het slenteren kan beginnen. Kleine straatjes, mooie oude gebouwen, heel veel pleinen en pleintjes met terrassen en natuurlijk veel winkeltjes. Dat laatste is voor mij niet zo belangrijk maar op Car werkt het als een magneet. En natuurlijk blijft er weer een mooie ketting om haar hals plakken. Veel te duur vindt Car, maar er valt wat te ritselen. Als we cash willen betalen en geen kassabon verlangen dan gaat er zomaar 30% van af en hebben we een deal. Niet helemaal volgens de Europese gedachte maar wel lekker op zijn Grieks. We lopen nog naar het oude fort dat te bezichtigen is. Maar een volgende terrasje lokt en als we een heerlijke koude frappe naar binnen hebben gewerkt is het inmiddels 16:00 uur en gaat de poort dicht. Shit, dat hadden we anders moeten plannen.

Langzaam slenteren we terug naar de auto. Tijd om terug te gaan naar ons slaapstadje Sidari. De uitbater van ons restaurantje “Salt & Pepper” staat weer met open armen op ons te wachten. We eten weer te veel maar wel erg lekker.