De laatste luxe dag
Door: Gerard
Blijf op de hoogte en volg Carry
09 Januari 2016 | Thailand, Chiang Mai
Hoe snel kun je een land in je armen sluiten. Bij Thailand lijkt dat erg snel te gaan. We hebben weer een heerlijke dag achter de rug.
Maar laten we bij de ochtend beginnen. Car slaapt in één ruk haar "jetlag" weg. Ik heb er wat meer moeite mee. Ben wel kapot moe na ruim 32 uur wakker en reizen, maar na een uurtje slaap schrik ik wakker van niks en dan kom ik niet goed meer in slaap. Car wel, die maakt 12 uur achter elkaar vol en slaapt door alle ringtones door die van beide telefoons regelmatig te horen zijn. Onze familie en vrienden sturen ons 's avonds gezellige berichtjes via FB en What's App maar die komen bij ons dus midden in de nacht binnen. Vannacht gaan dus beide telefoons toch maar op "stil". Met 5 uurtjes slaap moet ik het vandaag dan maar doen. Maar voor een jonge vent is dat eigenlijk wel genoeg. ;)
Het (Thaise) ontbijt in het hotel is prima. Je kunt hier ook kiezen uit meer westerse gerechten zoals toast, gebakken ei en dergelijke, maar ook rijst en gebakken worstjes liggen er zodat we het niet kunnen laten hier ook wat van te nemen. Tenslotte hoort dat ook bij inburgeren en de kans is groot dat we over een paar dagen alleen nog maar dit soort eten krijgen. Ook als ontbijt dus.
De pick-up taxi's zijn geweldig hier. De stad is er bezaaid mee en je kunt eenvoudig door je hand op te steken er een laten stoppen. Je noemt je bestemming, chauffeur noemt de prijs en als je akkoord gaat stap je achterin. Op de achterbak passen zo'n 8 passagiers, dus je zit zelden alleen, maar daar is de pijs dan ook naar. Tussen de 60 cent en 1,25 euro omgerekend rijden ze ons overal naar toe. Tot letterlijk voor de deur. En dan beginnen we onze tweede dag met het slenteren door de stad. Er hier is meer dan genoeg te zien en te bewonderen. Tempels in overvloed dus we zien Boeddah in al zijn pracht en praal verschillende keren. Zijn dienaren, de monniken in hun traditionele oranje gewaden, zijn ook overal te zien. Je wordt uitgenodigd om met hen in gesprek te gaan, maar voor een kleine gift word je ook gezegend en krijg je een spiritueel gevlochten armbandje. Car laat zich zegenen, maar ik als overtuigd atheïst fotografeer het alleen maar. En wat ben ik blij ben met mijn splinternieuwe camera met dito lens !!
Voor de lunch maken we gebruik van een van de superkleine en eenvoudige eetgelegenheden in de buitenlucht. Heerlijke gerechtjes, die je van een soort fotokaart kunt uitkiezen. En voor 40 Bath per gerecht ( 1 euro) kun je genoeg proberen. We hebben weer voor 80 Bath onze buik vol. Het gekoelde water is voor niets overigens. Als ik fooi wil geven wordt dat resoluut met heel veel knikjes en vriendelijkheid afgewezen. Ze zien ons meer als gast dan als klant. Je wordt er gewoon verlegen van.
Natuurlijk lopen we ook een paar geocaches af, want we hebben nog diverse TB's uit Nederland meegenomen en die moeten we hier natuurlijk droppen. De dag vliegt voorbij en we realiseren ons opeens dat we om 18:00 uur de briefing hebben van GVI. Nog even een duik in het zwembad van het hotel en dan worden we ontvangen door 'Pheebie (fonetisch) en Jamie van GVI. Zij zijn de stafleden die ons de komende 14 dagen zullen begeleiden tijdens ons verblijf tussen de olifanten. Langzaam aan druppelen de overige vrijwilligers de ruimte binnen. We zijn met 21 man/vrouw in totaal, al zijn de vrouwen veruit in de meerderheid. We zien een powerpoint presentatie en de twee 'staff-members' vertellen ons de do's en don'ts over de komende twee dagen. De rest volgt als we later zijn aangekomen in het dorp. Morgenvroeg gaan we met diverse minibusjes beginnen aan een 5 uur durende rit de jungle van Thailand in naar het dorpje Huay Pakoot. Wij hebben het op de kaart, en in Google maps niet kunnen vinden, maar wie proberen wil die mag. Alle aanwezigen laten de info gelaten en bescheiden over zich heen komen en er worden amper vragen gesteld. Kennelijk hebben zij dezelfde instelling: "We zien wel".
We hebben onze hotelkamer hier moeten verruilen voor een kamer die door GVI is geboekt. Onze oude kamer kunnen we niet aanhouden omdat deze al weer gereseveerd is voor volgende gasten. Het GVI onderkomen is een soort slaapzaal, wordt ons door de receptioniste duidelijk gemaakt, maar voor een kleine meerprijs kunnen we wel een tweepersoonskamer krijgen. Wel een met gezamenlijke douche en toilet. Lijkt ons toch beter dan een slaapzaal dus we kiezen hiervoor. Het is een super eenvoudige kamer. Betonnen vloer, een bed, een stoel en klein tafeltje en een Spartaans hard bed. Dat is alles. En dan realiseer ik me dat ik ook tussen 19 vrouwen op een slaapzaal had kunnen liggen.....;-)
We eten in het naast het hotel gelegen etablisement. Hier is het even wennen. Je kiest de gerechten uit op een (foto)kaart menu, waarna je het op een soort bestelbon moet aankruisen. Dat is dus niet te doen in het Thais, maar de ober haast zich om die taak van ons over te nemen. Met alle geduld en super vriendelijk. We bestellen er weer volijk op los. Gewoon te veel, maar zo lekker. Cola en halve liter bier erbij en dan in totaal nog geen 10 euro hoeven af te rekenen. Hier nemen ze de fooi wel aan en we worden bedankt met de traditionele "Wai" en een glimlach van oor tot oor. De eerste chacherijnige/botte Thai moeten we nog tegenkomen. Niet dat we er op zitten te wachten overigens.
Maar laten we bij de ochtend beginnen. Car slaapt in één ruk haar "jetlag" weg. Ik heb er wat meer moeite mee. Ben wel kapot moe na ruim 32 uur wakker en reizen, maar na een uurtje slaap schrik ik wakker van niks en dan kom ik niet goed meer in slaap. Car wel, die maakt 12 uur achter elkaar vol en slaapt door alle ringtones door die van beide telefoons regelmatig te horen zijn. Onze familie en vrienden sturen ons 's avonds gezellige berichtjes via FB en What's App maar die komen bij ons dus midden in de nacht binnen. Vannacht gaan dus beide telefoons toch maar op "stil". Met 5 uurtjes slaap moet ik het vandaag dan maar doen. Maar voor een jonge vent is dat eigenlijk wel genoeg. ;)
Het (Thaise) ontbijt in het hotel is prima. Je kunt hier ook kiezen uit meer westerse gerechten zoals toast, gebakken ei en dergelijke, maar ook rijst en gebakken worstjes liggen er zodat we het niet kunnen laten hier ook wat van te nemen. Tenslotte hoort dat ook bij inburgeren en de kans is groot dat we over een paar dagen alleen nog maar dit soort eten krijgen. Ook als ontbijt dus.
De pick-up taxi's zijn geweldig hier. De stad is er bezaaid mee en je kunt eenvoudig door je hand op te steken er een laten stoppen. Je noemt je bestemming, chauffeur noemt de prijs en als je akkoord gaat stap je achterin. Op de achterbak passen zo'n 8 passagiers, dus je zit zelden alleen, maar daar is de pijs dan ook naar. Tussen de 60 cent en 1,25 euro omgerekend rijden ze ons overal naar toe. Tot letterlijk voor de deur. En dan beginnen we onze tweede dag met het slenteren door de stad. Er hier is meer dan genoeg te zien en te bewonderen. Tempels in overvloed dus we zien Boeddah in al zijn pracht en praal verschillende keren. Zijn dienaren, de monniken in hun traditionele oranje gewaden, zijn ook overal te zien. Je wordt uitgenodigd om met hen in gesprek te gaan, maar voor een kleine gift word je ook gezegend en krijg je een spiritueel gevlochten armbandje. Car laat zich zegenen, maar ik als overtuigd atheïst fotografeer het alleen maar. En wat ben ik blij ben met mijn splinternieuwe camera met dito lens !!
Voor de lunch maken we gebruik van een van de superkleine en eenvoudige eetgelegenheden in de buitenlucht. Heerlijke gerechtjes, die je van een soort fotokaart kunt uitkiezen. En voor 40 Bath per gerecht ( 1 euro) kun je genoeg proberen. We hebben weer voor 80 Bath onze buik vol. Het gekoelde water is voor niets overigens. Als ik fooi wil geven wordt dat resoluut met heel veel knikjes en vriendelijkheid afgewezen. Ze zien ons meer als gast dan als klant. Je wordt er gewoon verlegen van.
Natuurlijk lopen we ook een paar geocaches af, want we hebben nog diverse TB's uit Nederland meegenomen en die moeten we hier natuurlijk droppen. De dag vliegt voorbij en we realiseren ons opeens dat we om 18:00 uur de briefing hebben van GVI. Nog even een duik in het zwembad van het hotel en dan worden we ontvangen door 'Pheebie (fonetisch) en Jamie van GVI. Zij zijn de stafleden die ons de komende 14 dagen zullen begeleiden tijdens ons verblijf tussen de olifanten. Langzaam aan druppelen de overige vrijwilligers de ruimte binnen. We zijn met 21 man/vrouw in totaal, al zijn de vrouwen veruit in de meerderheid. We zien een powerpoint presentatie en de twee 'staff-members' vertellen ons de do's en don'ts over de komende twee dagen. De rest volgt als we later zijn aangekomen in het dorp. Morgenvroeg gaan we met diverse minibusjes beginnen aan een 5 uur durende rit de jungle van Thailand in naar het dorpje Huay Pakoot. Wij hebben het op de kaart, en in Google maps niet kunnen vinden, maar wie proberen wil die mag. Alle aanwezigen laten de info gelaten en bescheiden over zich heen komen en er worden amper vragen gesteld. Kennelijk hebben zij dezelfde instelling: "We zien wel".
We hebben onze hotelkamer hier moeten verruilen voor een kamer die door GVI is geboekt. Onze oude kamer kunnen we niet aanhouden omdat deze al weer gereseveerd is voor volgende gasten. Het GVI onderkomen is een soort slaapzaal, wordt ons door de receptioniste duidelijk gemaakt, maar voor een kleine meerprijs kunnen we wel een tweepersoonskamer krijgen. Wel een met gezamenlijke douche en toilet. Lijkt ons toch beter dan een slaapzaal dus we kiezen hiervoor. Het is een super eenvoudige kamer. Betonnen vloer, een bed, een stoel en klein tafeltje en een Spartaans hard bed. Dat is alles. En dan realiseer ik me dat ik ook tussen 19 vrouwen op een slaapzaal had kunnen liggen.....;-)
We eten in het naast het hotel gelegen etablisement. Hier is het even wennen. Je kiest de gerechten uit op een (foto)kaart menu, waarna je het op een soort bestelbon moet aankruisen. Dat is dus niet te doen in het Thais, maar de ober haast zich om die taak van ons over te nemen. Met alle geduld en super vriendelijk. We bestellen er weer volijk op los. Gewoon te veel, maar zo lekker. Cola en halve liter bier erbij en dan in totaal nog geen 10 euro hoeven af te rekenen. Hier nemen ze de fooi wel aan en we worden bedankt met de traditionele "Wai" en een glimlach van oor tot oor. De eerste chacherijnige/botte Thai moeten we nog tegenkomen. Niet dat we er op zitten te wachten overigens.
-
10 Januari 2016 - 07:37
Joke:
Ik neem aan dat je in de jungle geen 2 persoons luxe slaapkamer hebt. Dus dan kan je je schade met die 19 vrouwen ruimschoots inhalen toch? -
10 Januari 2016 - 07:49
Ank:
Geen cache dus in Huay Pakoot, anders wisten we allemaal precíes waar het ligt he? Goede reis straks! -
10 Januari 2016 - 10:53
Riet:
Joh Gerard, kom ik toch door enig Facebooktoeval hier bij je verhaal terecht! Ik had al wel veel te veel (!) bagage zien langskomen op FB, maar de diepere betekenis daarvan was nog niet tot mij doorgedrongen. Thailand....olifanten!? Ik ben bang dat er meer diepere betekenissen spelen. Zoveel natuur, daar gaat een mens niet voor z'n lol tussen zitten. Ben benieuwd waar dit op gaat uitlopen!! Gezien de groep, gaan jullie niet in elk geval niet in een ivoren toren zitten.... -
10 Januari 2016 - 20:26
Katinka:
Schitterend! Ohhh jongens, ik ben echt jaloers! Maar wel op een positieve manier natuurlijk! Het ziet er allemaal zo gaaf uit, het eten, de foto's op deze site... De verhalen... Ik kan niet wachten tot morgen...
Heel veel plezier!!! -
10 Januari 2016 - 23:20
Annet En Henk :
Hallo Gerard en Carry. Wat weer een geweldig avontuur. Geniet ervan is wel even een groot verschil schilpadden en nu olifanten. Wel voorzichtig zijn toch wat meer kilo's die op je voet kunnen gaan zitten. Groetjes van ons.
-
11 Januari 2016 - 13:45
Yvonne Sormani-Simons:
Goh Geer, daar heb je je toch wat langs de neus laten gaan met die tweepersoonskamer !! Maar ik weet dat je met Carry heel happy bent. Ik ben eens benieuwd hoe het bevalt bij de olifanten. Het lijkt me een avontuur en een belevenis. Ik zie je toch, al ben je atheïst, in een oranje gewaad naar huis komen.
Die mensen hebben een andere kijk op het leven en stralen de rust zelve uit. Ik geloof ik ga daar ook eens naar toe haaha. Geniet maar. ik lees het wel. -
13 Januari 2016 - 17:13
Tai:
Super omschreven weer. En tja...dat die T(h)aise mensen erg vriendelijk zijn...dat ligt vast en zeker aan de naam, hahhaha. Grtzzz.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
