Een wereld van verschil

Donderdag 7 en vrijdag 8 januarie 2015

We zijn vertrokken. Om half acht zet Rick ons op het station van Sittard af van waaruit we de trein naar Schiphol nemen. De laatste dagen zijn hectisch geweest, het is ook nogal een heel andere reis als wanneer we met het busje op vakantie gaan. De koffer staat al twee weken vante voren gepakt maar word ook net zo hard weer uitgepakt. Zou ik dit meenemen? Of toch maar dat? Of nee, dit hoeft echt niet mee, maar dit WEL!
Gistermiddag heb ik Beau weggebracht naar Ietje waar Bika hem al vrolijk blaffend staat op te wachten. Daar hoef ik me niet ongerust over te maken, dat zal best goed gaan. De schildpadjes die nog wakker zijn hebben bij Mia een mooie plek gekregen en de rest is nog in winterslaap.
Als ik bij woensdagavond Gerard binnenstap lijkt het wel alsof daar een atoombom is ontploft. Overal liggen spullen, stapels waaruit ik geen wijs kan komen. Op bed liggen zijn kleren: Ik mag uitzoeken wat hij mee moet nemen. Hij leert het wel:) Nu ik nog, want voor mij kan het nooit genoeg zijn. Dus wordt de stapel t-shirts steeds hoger en zijn rugzak dus steeds voller. Maar uiteindelijk zit alles er in en zoeken we ons bed op.
De treinreis naar Schiphol verloopt gladjes, we zijn er ruim op tijd en omdat we thuis al online hebben ingecheckd hoeven we de koffers alleen maar aan de balie af te geven. De vriendelijke hostess heeft nog een verrassing voor ons: Ze ziet dat we bij het inchecken twee stoelen achter elkaar hebben hebben gekregen en belooft ons dat we alsnog een plaats naast elkaar krijgen. Wat een service van Cathay Pacific.
Het vliegtuig is groooot!! Een Boeing 777-300. Het staat trots te pronken naast het kleine vliegtuig van Easy Jet . Wij zitten op rij 66 , bijna achteraan, er zijn negen stoelen naast elkaar en dat betekent dus 630 passagiers aan boord. Want het vliegtuig is vol , er is geen plekje meer over. Wat een verschil met Ryan Air of een van die andere budget airlines die we de laatste jaren hebben gehad. Ruime stoelen, het kussentje en dekentje liggen al klaar. We kunnen kiezen uit een stuk of twintig films, spelletjes, b of muziek luisteren. De camera op de stoel voor ons laat zien waar, hoe lang en hoe hoog we vliegen. Onder de buik van het toestel hangt een buitencamera zodat we ook vanuit deze positie kunnen zien. waar we vliegen. Op het moment van typen vliegen we over Rusland. Pfff even niet aan die MH17 vlucht van 2014 denken.
Als we een uurtje in de lucht zijn komen de alsmaar glimlachende stewardessen het diner rondbrengen. We kunnen kiezen uit drie verschillende hoofdgerechten. Het voorgerecht en nagerecht is voor iedereen hetzelfde. Na het eten probeer ik een beetje te slapen, de nacht was kort en erg onrustig. Maar ondanks de goede voorzorg van mijn huisarts lukt het niet om ook maar een oog dicht te doen. Nog zes uur te gaan voordat we in Hong Kong een tussenlanding maken en we moeten overstappen op het vliegtuig dat ons naar Chiang Mai brengt. Ondertussenn lopen de stewardessen af en aan met hapjes en drankjes. We hebben het wel eens met minder moeten doen. Pff Ik ga het toch maar weer eens proberen. Trusten. Helaas, een half uurtje later, nadat ik me in allerlei bochten heb gewrongen, sta ik weer naast mijn stoel. Gelukkig kun je in dit vliegtuig honderden meters lopen en het gadeslaan van het hard werkende personeel in de pantry is ook een leuke afleiding. En van dat gadeslaan krijg je honger, dus maar meteen weer wat te snacken besteld. Is er tenminste weer een half uur voorbij. Om elf uur 's nachts krijgen we nog even een ontbijt geserveerd: Gebakken aardappelen, worstjes en champignons in bolognaisesaus. Brrr. Maar tenslotte moeten we wel met de tijd meegaan:) Na een vlucht van iets meer dan elf uur arriveren we net voor middernacht in Hong Kong waar een stralend zonnetje schijnt. Het is hier zeven uur in de ochtend. Raar, ik ben doodmoe, voor mijn gevoel loop ik hier nu midden in de nacht op dat inmens grote vliegveld. Zo groot dat we een bus moeten nemen die ons naar de volgende gate brengt. We hebben niet echt veel tijd tussen de vluchten door, maar net genoeg om me snel uit de spijkerbroek te murwen en wat zomerkleren aan te doen.
Het vliegtuig van Dragonair staat al klaar en na een half uurtje taxieën kunnen we de lucht in. De etensluchtjes laten niet lang op zich wachten. En binnen no time zitten we (alweer) aan het ontbijt. Ditmaal de Thaise variatie van worstjes, gebakken eieren en gebakken aardappelen. Oh ja, er zit ook nog een doodgewoon broodje bij.
We vliegen van de ene tijdzone naar de andere, want hoe raar het ook klinkt: Chiang Mai ligt drie uur vliegen naar het westen waar het weer een uur vroeger is dan in Hong Kong. Houden jullie het nog bij? Naar de tweede grote stad van Thailand is het nog eens drie uur vliegen. We zijn allebei doodmoe, maar van slapen komt niks terecht. Teveel indrukken en adrenaline.
Chiang Mai is een iets groter vliegveld dan Maastricht-Aken airport en de koffers laten dan ook niet zo lang op zich wachten. Als we de hal inlopen zien we dat Sjir, onze gezamenlijk Landgraafse tandarts, die hier ook zijn vakanties doorbrengt, al op ons staat te wachten. Omdat wij twintig minuten te laat arriveren is nu hij eens diegene die moet wachten:) Een allerhartelijkse begroeting volgt en omdat wij nog niet hebben kunnen pinnen en toch onze Thaise telefoonkaartjes hier moeten kopen dleent hij Geer meteen 2000 Bath (50 euro). Na wat gesmeek bij de beambte mag Geer nog even terug door de douane om de simkaartjes op te halen.
"willen we meteen naar het hotel, of zullen we even wat rondtoeren" Bij ons is de slaap inmiddels helemaal verdwenen en we storten ons in het gewoel van scootertjes, tuk-tuk en auto's. Eerst maar eens naar de "Wat Umong" Een van de mooie tempels die Chiang Mai rijk is om op zoek te gaan naar de grote waterschildpadden die hier leven. Van een eerdere foto die Sjir mij al eens heeft toegestuurd weet ik inmiddels dat het "kraakbeendrieklauwschildpadden" zijn. Jammer genoeg laten de hele groten het afweten maar er zwemmen tientallen kleinere. Nadat we het park hebben rondgewandeld zoeken we een klein restaurantje op voor onze eerste echte Thaise maaltijd. We laten de keus aan Sjir over, die is hier tenslotte thuis. En dus komt er van alles s op tafel: rijst, noedels, vlees, groenten en nasi. We schrikken van de rekening: Met ons drietjes plus wat drankjes telt Geer 145 Bath neer!!! ( Google maar even hoeveel dit is:)
En dan wordt het toch tijd om het hotel op te zoeken. Sjir heeft het vantevoren al opgezocht en met een beetje hulp van de NAVI draaien we een kwartier later de oprit van het ECO Resort Hotel op. Het resort ligt er prachtig bij in een mooi verzorgd park. Onze kamer kijkt uit op het grote zwembad en nadat we onze tandarts nog even als "koffer-sjouw-hulp" hebben gebruikt, nemen we afscheid en liggen vijf minuten later al in het koele nat.
En hoewel we moe zijn sjouwen we daarna nog even naar de stad. Om half vier even gaan liggen betekent dat we er niet meer uitkomen. En we zullen toch aan het nieuwe ritme moeten wennen. We laten ons afzetten bij het Wat Pra Singh, waar alles ook echt goud is wat er blinkt , en dat een van de mooiste tempels in de stad is. Nog een snelle hap bij een van de vele restaurantjes die deze buurt rijk is, en waar Geer voor ons tweetjes nog meer moet neertellen als vanmiddag met ons drieën. Maar daarom ligt het ook in een iets sjiekere omgeving!
De moed om naar het hotel te lopen hebben we niet meer en daarom laten we ons afzetten door een van de vele tuk-tuks die hier rijden. En afzetten betekent in dit geval ook echt afzetten:) Maar daar zijn we toeristen voor en we waren gewaarschuwd.
Sjir, Nog hardstikke bedankt voor de leuke ontvangst. Thailand had voor ons niet beter en gezelliger kunnen beginnen!
En nu echt naar bed! Welterusten allemaal