Aanvaring op het strand

De morgen begint heerlijk, het is net half 8 als we buiten in de zon aan het ontbijt zitten. Op internet lezen we dat het de komende dagen ook in Nederland mooi weer blijft. Buiten ontbijten zal daar dan wellicht niet meer kunnen, maar een temperatuur van ruim 20 graden overdag is al lang niet meer voorgekomen in deze tijd van het jaar.
Voordat we gaan verkassen naar het strand van Plataria, een tiental kilometers zuidelijker, duik ik nog even met Baloe de zee in. We hebben dan wél veel gewandeld de afgelopen dagen, maar met zwemmen doe je hem ook een groot plezier.
Keer op keer gooi ik zijn bal ver weg de zee in en even fanatiek haalt hij hem keer op keer weer terug.

In de verte zie ik dat een oudere man joggend langs het strand onze kant uit komt. Wanneer hij dicht genoeg bij is brult hij ( in het Duits) dat die hond het water uit moet. “Das ist verboten”. Ik storm ook het water uit met Baloe op mijn hielen en wat ik anders nooit doe, is tegen hem schreeuwen dat hij zijn..... moet houden. “ Ich bin es so sat, Es ist immer etwas mit die Deutscher”. Grammaticaal klopt er geen ene moer van maar wat bén ik boos. En dan komt Geer er ook nog eens tussen en krijgt die ook de wind van voren. Maar die laat zich niet zomaar wat zeggen, inmiddels heeft hij gezien dat de vent in zijn rechterhand een spuitbusje met traangas vast heeft . “ und wenn Sie das nutzen, ertrinke ich sie in ihre eigene See,” hoor ik hem zeggen. Baloe staat inmiddels waakzaam voor de man die opeens wat floep krijgt. “Ich bin kein Deutscher und Griechen lieben keine Hunde”. En die straathonden dan die overal schijten op het strand , en het vuil dat jullie Grieken op straat gooien, dat kan wel, gooien we hem nog even voor de voeten. Straathonden zijn volgens de man van een andere soort.
En zo gaat hij nog even door. God wat heb ik zin om die vent te provoceren en loop voor zijn neus weer met Baloe het water in. Hij gaat nog even door tegen Geer “ Ich hou dich in deine fresse” roept hij waarop Geer een paar stappen naar hem toeloopt, maar kennelijk wordt het hem nu te heet onder de voeten en hij loopt al scheldend verder.
En dan is het tijd voor koffie.... opwinding genoeg gehad op de vroege morgen.

Na de boodschappen rijden we naar het strand van Plataria, dat Geer en ik tegenwoordig het ‘Bubble-strand’ noemen, omdat we daar vandaan drie jaar geleden een puppy mee naar huis hebben gesmokkeld.
In het drukke Igoumenitsa zie ik opeens twee bekende gezichten lopen. Geer gaat vol op de rem als ik roep dat het ‘die Nederlanders’ zijn. Het zijn Anneke en Ries uit Paramaribo, die we begin deze week hebben leren kennen op het strand van Igoumenitsa. Zij zijn op weg om de ferry naar Corfu te nemen waar ze een weekje gaan zeilen. Een hartelijke begroeting volgt alsof we elkaar al jaren kennen. Wij hebben hun een paar tips aan de hand gedaan en ze vertellen glunderend dat ze ook op een van ‘onze’ strandjes hebben overnacht.
Ook zij lezen inmiddels onze reisverhalen en dus we hebben er weer een paar volgers bij.
Misschien dat we elkaar ooit weer eens ontmoeten in hun B&B in Paramaribo. Zie www.anneketrips.com.

Op het ‘Bubble-strand’ in Plataria is het rustig. Wij kunnen het busje kwijt op precies dezelfde plek als waar we drie jaar geleden het pupje vonden. Inmiddels is deze plek voor ons heel bekend terrein. De zon schijnt volop, bootjes dobberen op zee, hier houden we het nog wel even uit. Er zijn niet veel toeristen meer, wij zijn nog de enige met een camper. Op de terrasjes die nog open zijn, zitten wat Grieken en drinken frappé. Een paar restaurants hebben hun deuren al gesloten. De zeilboten die trips aanbieden liggen doelloos voor anker. Het toeristenseizoen loopt hier duidelijk op zijn einde. De temperatuur blijft tot laat in de avond aangenaam, op de achtergrond tjirpen de krekels en ver weg klinkt een zacht muziekje uit een van de restaurants. We hebben WIFi van het dorp. Goed toeven hier dus...

Route: Igoumenitsa-Plataria
Gereden kilometers: 27
Coördinaten slaapplek: N. 39.26.908 E 020.16.546