Een heuse cultuurshock (2)

We hoeven er vanmorgen niet echt vroeg uit, maar onze innerlijke wekker staat toch nog steeds op zes uur. Geer haalt zijn laatste kop koffie bij Rooth en ik begin alvast met de koffer inpakken. Onze pickup komt ons om twaalf uur ophalen, maar de helft van de mensen die ook vandaag vertrekken, gaan nog mee met de ochtendhike. Wij doen het rustig aan: Kopje koffie, nog even naar het schooltje wandelen, een beetje facebooken en wat opruimen rond het hutje.
En dan is het echt tijd om afscheid te nemen en komen de tranen. De meiden onderling hebben een echte vriendschap gesloten en ook ik hou het niet droog.

De pickup heeft een paar ongemakkelijke plaatsen achterin maar Geer heeft geregeld dat ik voorin kan zitten. Achter mij kunnen nog twee meiden een beetje opgekropt zitten en Geer en de andere drie zitten in de laadbak. Als we drie kwartier onderweg zijn realiseer ik me pas hoe afgelegen we hebben geleefd. Op de heenweg is me datdoor de vermoeidheid blijkbaar niet zo opgevallen. Het eerste kleine dorpje dat we tegenkomen is een uur verder dan de nederzetting waar wij verbleven.
Even een korte tussenstop in Mae Chaem en dan het laatste stuk naar Chiang Mai, waar we om vijf uur aankomen. Wat een gekrioel op straat en wat een wereld van verschil met Huay Pakoot, waar we in deze weken misschien drie autos per dag zagen.

Omdat we morgenvroeg nog met GVI naar het olifantenziekenhuis gaan hebben we vandaag een overnachting in Chiang Mai. Niet wetende dat GVI het hotel zou regelen hebben wij begin deze week al een ander hotel geboekt voor ons twee. Onze chauffeur zet de rest van de ploeg bij het Panda Hostel af en dan moet hij ons nog afzetten. Maar erg snugger is hij niet. Ik zit voorin naast hem en moet hem met mijn mobje via Google Maps loodsen waar hij naartoe moet rijden.Een Tom Tom heeft hij niet . En dat In Chiang Mai!!! Ik heb de straat ingetikt en op nummer 5 moet het zijn. Maar al wat we vinden, geen nummer een! Hij gaat eens vragen, stapt nog eens uit en gaat nog maar eens vragen. Maar niemand weet waar het is. Mijn mobje is bijna leeg en ik zie de bui al hangen! Ikhoor hem mompelen en zuchten en wanneer hij nog eens is uitgestapt roep ik Geer om hulp die nog steeds achter in de bak zit. Ik verhuis naar achter en Geer gaat naast de ongeduldige Thai zitten die inmiddels met het hotel heeft gebeld. Als Geer het adres van het hotel op zijn mobje heeft gevonden geeft hij de chauffeur aanwijzingen hoe hij moet rijden en wat blijkt: De straat is verdeeld in nummers. En wij hebben de hele tijd in het eerste gedeelte van de straat gezocht , terwijl we heel ergens anders moeten zijn. Ondertussen loopt het zweet me over de rug. Het is hier stukken warmer dan in de bergen in het noorden. We checken snel in bij de vriendelijke Thaise receptioniste van hotel Smile House Boutique, dat in een heel erg mooie tuin ligt.
De kamer is prachtig, schoon, en ruim. Maar het eerste wat we doen is naar de douche rennen. Wat heb ik daar naar verlangd, na twee weken koude emmertjes water over me heen te hebben gegooid en nooit echt schoon te zijn geweest in die stof.

En dan snel wat te eten scoren. Dat is niet moeilijk hier. Overl waar je kijkt staan wel eetstalletjes, maar we zitten dicht bij de Night Bazar en een rode pickup taxi is snel aangehouden. Voor 20 bath brengt hij ons naar de markt een paar kilometer verderop.
Wat een drukte, wat een lawaai, je kunt er over de koppen lopen. Scooters, auto's, bussen, tuk tuks en allerlei soorten taxi's waar je je een weg doorheen moet zien te banen. En wie m we daar tegen: De hele groep van GVI die we een paar uur eerder aan de andere kant van de stad hebben afgezet. Hoe is het mogelijk in zo'n grote stad.
Een eettentje is snel gevonden, daar waar de meeste mensen zitten moet je naar binnen.

We laten een paar gerechtjes komen maar hebben er niet op gerekend dat het zo spicy is. In ons dorp hielden ze er wel altijd rekening mee om niet zo pittig te koken. Maar bier en cola is een goede manier om het weg te blussen. En bij de apotheek verkopen ze gelukkig lippenbalsem,want die heb ik nu wel nodig:)

Na een paar uur houden we het voor gezien. De dag was lang en vermoeiend en de reisverslagen van afgelopen dagen moeten ook nog online. Pfff.