De Bora en andere ongemakken

Vrijdag 7 september 2012


We krijgen nog een andere streekverrassing vandaag. De Bora. De Föhn en de Passat kende ik al. We staan op een soort plateau iets boven de zeespiegel en de Bora doet zijn uiterste best om ons ervan af te blazen. De stoelen en de tafels zijn geen probleem en de portieren van de auto bijna ook. We proberen te gaan slapen maar de bus schudt heen en weer en omdat het een vlagerige wind is en de we er dwars opstaan is dat nog eens extra goed te voelen.Na een paar uur houden we het hier voor gezien en midden in de nacht rijden we tegen de heuvel op het dorp in om achter een appartement enigszins beschutting te hebben. Hier is het beter, maar dat vinden een paar muggen ook die kans hebben gezien om binnen te komen en nu aan een bloederig feestje beginnen. Ik zie kans om er een met gelijke munt terug te betalen, maar toch lukt het om enkele verstekelingen buiten mijn meppende handen te blijven. En dan niet meteen steken hè. Deden ze dat maar en dan rustig ergens uitbuiken. Nee dat irritante zoemen rond je oor is gewoon om te pesten. En dan pas terug komen als je op het punt staat in slaap te vallen. Ik HAAT muggen!

De volgende ochtend blijkt dat de Bora ook zijn goede kanten heeft. Hij is nagenoeg gaan liggen en de wolken van de afgelopen dagen zijn totaal verdwenen. Het is kraak helder en we hebben kilometers zicht. De talloze eilandjes aan de overkant die we de afgelopen dagen maar vaag zagen liggen zijn nu perfect te zien. De lucht is diepblauw en de zee is dan op zijn prachtigst. De route die we rijden is dat ook, dan weer schampen we langs het water om een paar kilometer verder hoog boven de zeespiegel door de rotsformaties te slingeren en ons steeds weer te verrassen op prachtige uitzichten. We stoppen vaak om te vaak weer dezelfde foto's te nemen. Als we een bord DIVING zien is dat het sein om de auto neer te zetten en eens lekker te gaan snorkelen. Ik doe nog eens een poging om het Car te leren maar die lukt het maar niet om dat akelige mondstuk in te houden en geeft er de brui aan.  Ik vermaak me prima en geniet weer van het onderwaterleven.
Laat in de middag gaan we op zoek naar een slaapplaats. We menen op de kaart een aardig gehucht te zien vlak aan zee. Er ligt nog een cache ook. Als we van de hoofdweg willen buigen zien we meteen een verbodsbord voor campers en bord breedte beperking van 2m. Dat belooft dus weer een spannende afdaling van ongeveer 4 km. Op sommige stukken is het super smal en totaal zonder afbakening. Je kijkt dus zo de diepte in. Maar we komen geen tegenliggers tegen dus het wordt niet echt spannend.  In het gehucht worden we wat vreemd aan gekeken. Er is amper plaats om het bussie te parkeren en een oude knotterbaas komt ons ook vertellen dat het hier geen campeerplaats is en dat er bovenaan de weg een bord stond. We bedanken hem vriendelijk voor de informatie en beloven hem er niet de nacht door te brengen, waarna hij mompelend verder sloft. Ze hebben daar wel een openbare waterkraan dus we vullen nog even onze watertank bij. Dan op zoek naar die cache. Dat gaat wat minder goed en ik vind het toegangsweggethe maar niet. Bovendien maak ik de inschattingsfout dat hij ergens boven op een heuvel moet liggen bij een ruïne. Als ik via een niet geheel ongevaarlijke klimpartij boven op de heuvel aan kom ontdek ik mijn fout en zie meteen ook de plek waar ik wel had moeten zijn en een comfortabel pad er naar toe. Ik geniet nog wel nog even van het prachtige uitzicht hier en de ondergaande zon. Dan weer de afdaling via dezelfde weg terug want Car is verstandig genoeg niet aan de klim begonnen en wacht "geduldig" bij de bus. Dan wordt het echt tijd om een slaapplaats te gaan zoeken. We kiezen voor het gehucht Jablanac. Vroeger was dit plaatsje het vertrek en aankomst van het veer naar Rab, maar nu meert de boot buiten het plaatsje aan. Langs de haven vinden we een plekje en we duiken meteen het terras op van het dichtbijgelegen restaurantje. Drank krijgen we meteen, maar naar de kaart moeten we vragen. En dan duurt het eindeloos voordat "mijn collega komt zo" ook daadwerkelijk komt opdraven. Te lang... Car houdt nu eenmaal van "optijdeten". En aangezien het al kwart voor 9 is... We leggen het geld voor de drankjes op tafel en vertrekken. Dat wordt dus een boterham. Mijn stemming wordt er ook niet beter op en we zijn die avond 'wat stil'. Dat kun je van de de plaatselijke jeugd niet zeggen. In de buurt is een feestje en er wordt hartstochtelijk meegezongen op de Kroatische André Hazes. Om half vier brengt de drank zijn definitie slag toe en wordt het verder rustig.... Tot 7 uur.... Dan zijn de ouderen aan zet. Achter ons ligt een kiosk en komt iedereen zijn krantje halen.  Nog voor dat ze het gelezen hebben wordt kennelijk het nieuws al op luide toon besproken dus we zijn weer vroeg wakker . Het is wel een gezellig dorpje. Iedereen bemoeit zicht hier met iedereen en de terrasjes lopen meteen vol en ook op de bootjes in de haven is het meteen een drukte van belang.  De bakker verschijnt met zijn bestelbus en is in mum van tijd uitverkocht. Ook hij schuift dan aan op een terrasje en neemt de tijd voor zichzelf. Dat gaan wij na ons ontbijt ook maar eens doen. Een strakblauwe hemel belooft weer een prachtige dag.

Gereden km: 76
Route: Kerovica - Senji - Starigrad - Jablanac.
Coordinaten: N 44 42.319. E 014 53.844