In de (rook)wolken

Om zes uur word ik wakker van een brandlucht. Nog half in slaap ga ik naar de wc en kruip dan, zonder ook maar iets te controleren, weer slaperig het bed in.
7 Uur: wakker. “ Geer, ruik jij ook brand?” Als we het rolgordijntje open maken zien we de rookwolken langs ons heen gaan. Zo snel als ik om 6 uur mijn bed in kroop, zo snel ben ik er nu weer uit. “Het brandt, we moeten weg hier”. Geer komt rustig zijn bed uit, kijkt door het raampje en ziet dan dat de achterbuurman ‘gewoon’ wat tuinafval aan het verbranden is. Paniek voor niets dus, maar daarom zijn we wel alweer héél vroeg op.
En dat was toch al het plan, omdat we naar Erice willen.

Het is nog heel erg rustig als we om kwart over 8 in Trapani de parkeerplaats oprijden waar vandaan de kabelbaan naar het op 750 meter hoogte gelegen dorpje vertrekt. Dit keer zijn we te lui om de berg op te lopen en de kabelbaan is een goede optie om de drukte en het zoeken naar een parkeerplaats in een Middeleeuws dorp te vermijden. En daarmee dus ook het vermijden van gemopper van “wat dóen we hier ook eigenlijk ?” (Geer) en een “Doe maar niet “ weggetje van mij.
De kabelbaan gaat pas om half 9 open, en de rij die op dit tijdstip naar boven wil is kort. Zegge en schrijven staan er 5 mensen en 1 hond. Die van ons! Hij mag mee, maar dan moet hij wel een muilkorf om. Die hebben we dus niet (bij ons) maar ook dat is geen probleem. Met een vriendelijk “hij hoeft hem niet om” ( tenminste dat is wat we eruit opmaken)krijgt Geer een muilkorf in zijn handen geduwd en stappen we in het ‘ei’ dat ons in ruim 10 minuten naar boven brengt. Na 3099 meter kabelbaan en 750 meter hoogteverschil stappen we uit in een totaal verlaten, koud en winderig Erice. Parkeerplaatsen in overvloed, stille straatjes en winkeltjes die nog dicht zijn. Het Middeleeuwse Erice is nog in diepe rust en in wolkenflarden gehuld. Beneden in het dal was het een stuk warmer, de wind giert om ons heen en het extra t-shirt dat Geer in zijn tas heeft komt nu goed van pas. Vanaf de top bij het Castello Pepoli hebben we een prachtig uitzicht over de in de diepte liggende wijngaarden en een tapijt van zoutpannen dat zich langs de hele kust uitstrekt. En zelfs tot aan de Egadische eilanden en Cap Bon in Tunesië. Maar het uitzicht wordt af en toe belemmerd door de wolken die er overheen trekken. Steegjes van kasseien, imposante barokbalkons, verborgen binnenplaatsen, tientallen kerkjes en voormalige weeshuizen en kloosters die zijn veranderd in keramiek- en tapijtwinkels. Dát is het oude stadje dat in de zomer doet denken aan de Côte d’Azur, maar dat nu meer doet denken aan een winderig Umbrisch heuvelstadje. (gepikt uit de reisgids:) Na een paar uur slenteren en een kopje cappucino met broodje met authentieke hamsoorten om ons op te warmen in een van de barretjes, denderen we met 5 meter per seconde weer naar beneden. Dit keer mag Baloe zónder muilkorf de kabelbaan in, de man die die dingen uitdeelt is nergens meer te zien.

Door het inmiddels een stuk drukkere Trapani rijden we naar Palermo, de hoofdstad van het eiland. Geer, die een verschrikkelijke hekel heeft aan drukke steden, heeft van Deni gehoord dat we beslist naar de Catacomben van de stad moeten. En na de paar lijken die we in Savoca gezien hebben, smaakt dit voor hem waarschijnlijk naar meer:) Maar Palermo is nu niet de méést fijne stad van het eiland. Druk, drukker, het drukst. Vrijdagmiddag, spitsuur, hoofd-en wereldstad, “Wat dóen we hier eigenlijk?” Normaal een uitspraak van Geer, maar dit keer vraag ik het me ( in stilte) af. Hier mag je geen heer in het verkeer zijn en Geer past zich goed aan. Ik hou mijn hart vast en hoop alleen maar dat áls er iemand tegen ons aan botst, dat dat maar niet aan mijn kant is:)
We hebben de ap ‘Park4Night’ maar weer eens geraadpleegd en aan een van de havens moet een camperplek zijn. En daar staan er inderdaad een paar maar ze lijken al eeuwen niet meer van de plek geweest te zijn en worden waarschijnlijk bewoond door een paar hippe zwervers. We kunnen ons er nog net tussen wringen, uitzicht op de zee, weliswaar door de afrastering heen, maar we stáán. Morgen gaan we de stad verkennen, in de hoop dat we de camper nog net zo terug vinden als dat hij er nu staat.....

Route: Timpone-Trapani-Erice-Palermo
Gereden kilometers: 147
Coördinaten slaapplek: N038° 07, 254’. O 013° 22, 280’