Van de hak naar de teen.

De nacht was pikdonker, geen maan of sterren waren te zien op de slaapplek aan de rand van het kleine Nationale Park aan de kust.
Na het ontbijt rijden we naar Gallípoli, de stad die een paar kilometer ten noorden van onze slaapplek ligt. De ap ‘Park4Night’ , die we al zo vaak hebben geraadpleegd, geeft aan dat er aan de haven een ruime camperparkeerplaats ligt. Maar als we de stad binnen rijden staan er om de 100 meter verbodsborden voor campers. En dat laat dus aan duidelijkheid niets te wensen over. Voor ons rijdt een grote Duitse camper die ook even lijkt te twijfelen: wegwezen of doorrijden? Maar hij rijdt toch door en wij sluipen er achteraan. De parkeerplaats van de Ap is afgesloten maar net buiten de oude stad vinden we een plekje op een andere parkeerplaats. De Duitser kan zijn camper hier niet kwijt, die neemt als hij hem dwars zet, 4 parkeerplaatsen in. Die van ons past mooi recht in 1 vak.
Gallípoli, door de Grieken uit Tarent gesticht, betekent ‘mooie stad’. Alleen gescheiden door een brug van het vasteland ligt het te stralen in de Ionische zee. In het havenbekken weerspiegelt het in 1603 gebouwde machtige Castello Angioino . We struinen wat door de pittoreske steegjes, kleine kerkjes en pleintjes en strijken dan neer op een van de vele terrasjes. Het is, in tegenstelling wat iedereen denkt, Geer die altijd en overal honger, of eigenlijk lekkere trek heeft. In het broodje dat hij besteld zitten volgens de serveerster olijven mèt pitten. Ze heeft er echter niet bij verteld dat het een ‘olijfboom’ is met een broodje er omheen:) Geer spuugt de een na de andere pit uit en hoewel ik gek ben op alles wat Grieks is, kunnen olijven mij gestolen worden. Voor mij wordt het dus gewoon een broodje gezond dat, als ik het zelf maak, nog veel lekkerder is:)
Inmiddels zijn er busladingen toeristen uitgeladen en wordt het voor ons tijd om te verkassen. We verlaten ‘de hak’ en doen nog even wat inkopen in een groot winkelcentrum “Auchan”net buiten Tarento . Mijn zonnebril is kapot gegaan, mijn reservebril valt van mijn neus, er moet een nieuwe paraplu worden gekocht omdat die ene nog in Castelmezzano staat én er blijft nog een cadeautje plakken voor het zoontje van onze Nederlands-Griekse vriendin. Gisteravond laat kregen we een telefoontje dat Noah om 7 uur was geboren. Dus vanuit Italië: Nanda en Vangelis van harte gefeliciteerd en natuurlijk ook alle liefs voor opa Henk en oma José.

Laat in de middag vinden we een plekje voor de nacht in het kustplaatsje ‘Lido di Metaponto’. Het dorp is uitgestorven, het toeristenseizoen begint ook hier pas 1 juni. Winkeltjes en restaurants zijn nog dicht, de luiken zijn gesloten. Maar het is duidelijk dat er wel toeristen worden verwacht; overal wordt geverfd en getimmerd en het strand wordt schoon gemaakt. En van het bordje’ verboden voor Campers’ trekken we ons ook niets aan. We staan nu tóch al bekend als Bonnie en Clyde :)

Route: Pizzo-Gallípoli-Lecce-Brindisi-Tarento-Lido di Metaponto
Gereden kilometers: 211
Coördinaten slaapplek: N 040°21.807’ O 016°50.399’