Het noorden ontdekken

Het is net half negen geweest als we het bed induiken en na bijna 11 uur slaap vind ik het welletjes. Ik moet er uit, Geer draait zich nog even om maar als hij mij ‘zachtjes’ hoort mompelen dat het al zo’n prachtige dag is staat ook hij snel naast zijn bed.
Een half uur later schuiven we in het restaurant aan het ontbijtbuffet aan. Er is meer dan genoeg keus! Zelfs de bonen, worstjes en het spek ontbreken niet. Gelukkig laat Geer dit Engelse ontbijt achterwege, ik moet er niet aan denken om dit op de vroege morgen voor mijn neus te krijgen.
Na het overvloedige ontbijt zetten we nog snel het reisverslag van gisteren online en dan wordt de reisgids geraadpleegd. Niet dat ik nog niet weet wat we vandaag gaan doen, maar meer zodat Geer weet waar hij naartoe moet rijden:)
Ik ben toch degene die altijd ruim van tevoren met reisgidsjes en geeltjes aan de slag gaat om de interessante plekken van het land op te zoeken. En inmiddels weet ik waar ik Geer beslist niet mee naartoe moet slepen. En gelukkig zijn we het vaker eens dan oneens over wat we willen gaan doen en zien.
Las Dunes El Jable liggen ongeveer 20 kilometer ten noorden van ons appartement en daar willen we vandaag als eerste naar toe. Het kilometers brede en lange duin strekt zich vanuit de vulkaankegels tot aan de zee uit.
Het zand komt niet vanaf de Sahara maar heeft een organische oorsprong: het handelt zich overwegend om koralen, mossels, zeeëgels en krabbenhuiden die door de branding zijn verpulverd en door de wind landinwaarts zijn gewaaid.
De duinen zijn soms wel 20 meter hoog en hebben daardoor allerlei vormen aangenomen. Een enkele plant groeit er tussen en wat kleine struiken. En daar doen de vele wilde geiten zich dan weer aan te goed. Brokken lavasteen verbergen voor ons een paar caches en dat is een mooie reden om hier een prachtige wandeling te maken. Terug op het strand vergapen we ons aan tientallen moedige surfers die proberen om die ene mooie golf te vinden.
Wij rijden noordwaarts naar Corralejo, een voormalig vissersdorpje dat inmiddels uitgegroeid is tot een toeristenstad met zoveel winkels, restaurants en hotels dat je er eigenlijk moet wegblijven, veel te druk. Maar de lange promenade aan de buitenrand van de stad is redelijk rustig. Hier is het goed toeven, uitzicht op het kleine eiland Los Lobos en op Lanzarote waar we een aantal jaar geleden zijn geweest. Huizenhoge golven slaan op de kust. Bootjes met toeristen varen af en aan naar de omliggende eilanden en wij genieten op de pier in de warme zon.

Onze rit gaat verder, wat landinwaarts ligt volgens de reisgids, een vulkanische onderwereld: Cueva del Llano. Als we het parkeerterrein oprijden is het er, op een vrijend paartje in een auto na, opvallend rustig. De grotten zijn tot morgen gesloten maar daarvan vermeldt de reisgids niets. De cache die aan de buitenkant van het terrein ligt pikken we natuurlijk wel even mee.

Door een landschap van zwarte lavabergen rijden we naar de westkust, naar Faro de Tostón. In de markante rood-witte vuurtoren is tegenwoordig een visserijmuseum gehuisvest. Huizenhoge golven beuken op de met lavabrokken bedekte stranden. Hier waagt geen surfer zich in het water.

Het is al laat in de middag als we El Cotillo binnenrijden. Het gezellige plaatsje wordt omringd door lange, brede zandstranden. Muziek klinkt op de pleintjes en op de markt staan wat kraampjes waar oude hippies hun spullen trachten te slijten. Wij bewonderen nog even het Castillo del Tostón en doen ons dan te goed aan échte Canarische aardappeltjes en inktvisringen, weggespoeld met een halve liter bier (Geer dan) en een glas cola.
Door het donkere, weidse landschap rijden we laat op de avond Costa Antigua binnen. Beentjes hoog, kopje thee, boekje én dit verslag. Het was een mooie, tweede dag!

Route: Costa Antigua- Puerto del Rosario- Corralejo-Lajares-El Cotillo-La Oliva-Tindaya-Puerto del Rosario- Costa Antigua