Dinsdag, marktdag en nog van alles

De een na laatste volle dag op Fuerteventura en we hebben nog zoveel niet gezien op het eiland. Maar dat lukt ook niet in 1 week. Het reisgidsje is nog lang niet door de geeltjes heen die ik er thuis in heb geplakt.
Vandaag willen we nog even naar de oostkust en dan langs de Costa Calma terug naar ons appartement. We zijn net tien minuten onderweg of ik zie langs de kant van de weg een grote markt. En een markt in een Spaans stadje is altijd gezellig. Tenminste, dat vind ik! Voor Geer hoeft het niet zo en die ziet mijn kooplust al stijgen. Gelukkig kunnen we in de handbagage niet veel extra’s stouwen maar er blijft nog altijd wel ergens een gaatje over. En Geer kan, of hij wil of niet, wel een paar t-shirts gebruiken. Die sufferd heeft er maar 2 bij zich, hij heeft niet op dit weer gerekend. In zijn koffertje zitten 2 hemden met lange mouwen, een trui, een dik vest en een t-shirt met lange mouwen. Pfff, ik krijg het al warm als ik erover schrijf. Met wat onderhandelen, (met Geer dan) krijg ik hem zo ver dat hij 3 shirtjes koopt en ook meteen aan doet. Dus op de foto’s van vandaag: Geer in een nieuw shirt.

En dan ben ik aan de beurt: mijn oog is al lang gevallen op een paar mooie tassen, maar ik kan natuurlijk ook weer niet overdrijven. De Afrikaanse handelaren hebben aan mij geen goeie, ik vind het leuk om te pingelen. Geer ziet het van een afstandje hoofdschuddend aan. Een prachtige tas, 40 euro vraagt de Afrikaan. Ik wil er maar 20 voor geven, beslist niet meer. Hij haalt van alles uit de kast om hem me aan te smeren en is ziedend als ik wegloop en hem niet meer aankijk.
Maar bij de volgende Afrikaan heb ik meer succes: de tas die ik als eerste zag mag ik uiteindelijk meenemen voor 22 euro. En dat zal zeker nog 15 euro te veel zijn , maar uiteindelijk heb ik toch gekregen wat ik wilde!

Dwars over het eiland rijden we naar het kleine nietszeggende gehucht La Pared dat bekend staat om zijn 800 meter lange strand Playa del viejo Rey. Dit is door de steeds sterke branding dé surfspot van het zuiden waar heel veel surfscholen hun bestaan aan te danken hebben. Vanaf de hoge klippen hebben we een prachtig uitzicht over de vele stuntelaars die keer na keer de golven induiken.

Hemelsbreed is het maar 6 kilometer naar de andere kant van het eiland en daar vleien we ons languit op het strand van Risco del Paso . De reusachtig hoge zandduinen reiken hier tot op het strand. Geer wil hier zijn 5000ste cache scoren maar omdat het zo warm is voordat we aan de wandeling beginnen duikt hij heel heldhaftig nog even de zee in. Gelukkig komt hij er ongekrompen uit, het water blijkt niet zo koud als bij ons in het zwembad.
En dan beginnen we samen aan de wandeling naar de cache, bergop in de late
middagzon. Ik hou het na een paar honderd meter voor gezien en laat Geer alleen op zoek gaan. Ik blijf achter op het strand en vergaap me aan al die oude vellen en slap hangende andere dingen die langs flaneren. Je kunt dus wel raden waar Geer mij heeft achter gelaten.
Die komt na een half uur grijnzend en voldaan terug: hij heeft zijn 5000ste cache gevonden! Voor mij de 3775ste.

En daar moet natuurlijk op gedronken worden. Inmiddels is het zes uur en is het nog een uurtje rijden naar Calete del Fuste . Het restaurant waar we gisteren op het terras hebben gezeten is vanavond de plek waar we aan tafel gaan. En omdat ik wel eens wat anders wil dan het geijkte bestel ik penne Napolitane. Die ik halverwege ruil met Geer die frietjes met lendebiefstuk heeft besteld. Een karaf sangria erbij doet de rest.