Een dag met foute dingen...

Geroutineerd passeren we de security......Tenminste, zo zou het moeten gaan nadat we al zo vaak gevlogen hebben. Toch kom ik niet door de röntgen. Fijntjes wijst een medewerker mij erop dat ik álle zakken had moeten leeg maken en dat er toch écht iets in mijn linker achterzak zit dat er niet hoort te zitten. Ietwat bedremmeld haal ik een laadstation voor mijn mobieltje tevoorschijn, word ik vervolgens handmatig gefouilleerd en nog eens de röntgen ingestuurd. Ondertussen wordt Car gewezen op mijn rugzak. Daar zit dus nog een flesje water in waarvan ik dacht dat het een leeg flesje was. Foutje nummer twee van diezelfde meneer. Als ik mijn spullen uit de bakken haal en mijn schoenen, broekriem en aanverwante zaken weer op en aan mijn lijf gesp, komt weer een securitymedewerkster aangelopen met een ID-card met een foto die verdacht veel overeenkomt met mijn kop. Die lag op de grond.... foutje 3 van die meneer dus.

De grijns van Car verraadt een onderdrukt: “sukkel”. Verder komen we ongeschonden de kist van RyanAir in en probeer ik tijdens de vier en een half uur durende vlucht mijn tekort aan slaap in te halen. Ook al geen succes.

Het protocol bij het autoverhuurbedrijf verloopt vlotjes, al probeert de dame achter de balie mij te overtuigen dat Fuerteventura vol gevaren zit en dat ik beter een volledige dekking kan nemen. Dat is dan wel € 179,- extra! Dat is wel even andere koek dan de 65 euro die we in eerste instantie hadden afgesproken. Omdat ik niet twijfel en vasthoudt aan de eerste aanbieding doet ze er nog een schepje bovenop. Ik mag ook niet off-road rijden en dien me op de asfaltwegen te houden met dit verzekeringspakket. Kennelijk ziet ze mijn scepsis en voegt eraan toe dat in de auto een tracker zit ingebouwd die al mijn escapades vastlegt. Ik trek mijn onschuldigste gezicht maar ze gelooft me kennelijk niet en moedigt me aan om toch lekker legaal ook de onverharde wegen te nemen. Ze wil me nu zelfs ‘discount’ geven en rekent “slechts” € 150,- extra. We trappen er niet in en gaan voor het goedkope pakket. Of dat verstandig is merken we pas over een week natuurlijk.

Volgens de papieren heeft onze blauwe VW polo maar twee kleine deukjes, maar ik ontdek nog een schram op de achterbumper en laat die voor de zekerheid toch maar even bijschrijven op het formulier.

Eerste halte is de Lidl. Car gaat voor het proviand en ik voor het bier. Bij aankomst in het appartement blijkt dat ik een sixpack alcoholvrij (..) bier heb ingeslagen. Foutje 4 dus, maar gelukkig heb ik wel nog een tray ‘desperado’s’ erbij, dus toch geen alcoholvrije middag en avond.

We zijn nog iets te vroeg voor ons appartement, dus we verkennen de buurt dan maar meteen. We zitten vlakbij het ‘strand’ en ook twee caches, dus dat is mooi te combineren. De flora stelt niet niet veel voor en we wandelen langs de kenmerkende zwarte lavastenen kustlijn. De fauna van het eiland laat zich wel meteen zien. Er buitelen speelse “Berber grond eekhoorntjes” rond die nagenoeg handtam zijn. In een ver verleden zijn ze ooit eens per ongeluk met de bagage van een soldaat van het vreemdelingenlegioen meegereisd en nu zitten er zo’n 30.000 op het eiland, volgens ons reisgidsje.
Dat ze zo tam zijn en zich vermeerderen als konijnen komt vooral doordat de toeristen het niet kunnen laten om ze te voeren. Ik snap dat wel, het zijn koddige beestjes.

Als we rond 14 uur ons appartement kunnen betrekken vallen we meteen in de “ animatie” die voor dit soort resorts kennelijk nu eenmaal onontbeerlijk is. Onder gezellige muziek en aangevoerd door een drukke coach staan tientallen, merendeels dikke lijven in lubberende badpakken en te grote of juist te kleine zwembroekjes danspasjes uit te voeren langs de waterkant.

Op het einde van de middag komt nog een verrassing. Karaoke! De aanwezige Engelsen vinden het prachtig en aangemoedigd door landgenoten en wat grote pinten bier beklimmen ze het podium. Maar gelukkig keert na twee uurtjes de rust terug. De inpandige pizzeria blijkt verdomd lekker pizza’s te hebben die op een traditioneel houtvuur worden bereid. Dat wordt dus ons maaltje voor vanavond.

Laat gaat het vanavond niet worden. We zijn allebei moe na deze lange dag en korte nacht en de gescheiden eenpersoonsbedden nodigen uit om meteen te gaan slapen.