De vis wordt (niet) duur betaald.

We waren er gisterenavond al achter gekomen. De Cliffs of Moher moet je bezoeken in de avond. De ondergaande zon zet de steile rotswanden in een prachtig licht en je hebt geen last meer van de duizenden bezoekers.
Maar omdat we hier toch overnacht hebben nemen we de ochtend toch nog even te baat om de zuidelijke helft te bezoeken. Terloops hebben we ook nog gezien dat er een cache ergens op een punt ligt dus die nemen we dan ook ‘even’ mee. Zonder rugzak (met water en andere handige dingen zoals wc papier) beginnen we aan de wandeling om na een half uurtje lopen erachter te komen dat we nog 4,5 km moeten. Hemelsbreed hè, via het kronkelige pad dus nog wat verder. Maar we lopen dapper door. Nagenoeg nog niemand te zien op dit vroege uur, dus weer heerlijk lopen en fotograferen. Het is kraakhelder en we kunnen tientallen km’s ver kijken. Er loopt een veilig officieel smal pad, maar het brede spontane pad langs de rand wordt door de meeste mensen belopen. Car kiest meteen voor het brave pad terwijl Baloe en ik wat meer van de afgrond willen genieten. Vooral Baloe zorgt ervoor dat Car de schijt krijgt door onbekommerd letterlijk het randje op te zoeken en als hij daar jeuk krijgt ook nog eens lekker te gaan dabben.
Maar met ons mannen is het goed gegaan. Maar Car heeft niet alleen figuurlijk maar ook letterlijk de schijt gekregen. En we hebben geen wc-papier. Dus na 2,5uur lopen en met nog 1km te gaan voor de cache krijgt zij sterk de behoefte om aan de terugweg te beginnen. Ik vind het jammer om deze T4 cache te laten schieten en als ik plechtig beloof niet teveel risico’s te nemen mag ik alleen verder en gaat zijn met samengeknepen billen samen met Baloe terug.

De logs zijn wat overdreven van mensen die het te riskant vonden om de laatste meters te lopen. Gewoon niet naar beneden kijken en vooral niet struikelen, dan gaat alles goed. Ik moet wel nog lang zoeken want hij is gemeen verstopt. Maar die combinatie maakt het alleen maar mooier als je hem dan ook vindt. Een uurtje later begin ik aan de terugtocht van 5 km en vlak bij het beginpunt moet ik me al langs de toeristen wurmen die nu met busladingen gedropt worden.

Het bezoekerscentrum met restaurant dat mooi is weggewerkt in de omgeving gaan we niet meer binnen. Daar wemelt het ook van de toeristen. Overigens hebben we een keurige folder bij aankomst gekregen over het ontstaan en de geschiedenis van de Cliffs of Moher. Voor lezers die toch nieuwsgierig zijn en niet zelf willen of kunnen bezoeken: www.cliffsofmoher.ie.
Na een kop koffie gaan we op zoek naar een dorpje voor brood want we hebben knap honger gekregen van deze onverwachte wandeling van ongeveer 12km en het is inmiddels middag geworden.

We steken nu dwars het land over en gaan niet langs de kustweg. We hebben nu wel even genoeg kliffen gezien. Maar ook zonder water om ons heen is het prachtig, want we rijden dwars door de ‘Burren’. Een karstlandschap met een oppervlakte van ongeveer 300 km2. Hoewel het er kaal uitziet schijnt het toch erg vruchtbaar te zijn. Het is weer heerlijk toeren. Er werd ons een regendag voorspeld maar het is prachtig zonnig en niet onbelangrijk ongelooflijk helder.

Tijd voor een late middagpauze. gecocaching.com lokt ons weer naar een klein dorpje met haventje en pier en zoals als eerder gezegd is dat onze favoriet op deze vakantie.

En we worden weer niet teleurgesteld. De GC207E3 wordt vlot gevonden. Car en Baloe zwemmen nog even maar dan komen er bootjes met vissertjes binnen. Car heeft een zwak voor vissertjes (zie onze verslagen in het verleden over Platamonas in Griekenland), maar ook hier zijn de mannen niet veilig voor haar charmes. Binnen de kortste keren heeft zij beet en weet de mannen een vis te ontfutselen. En wat voor een knaap. Verder wordt de man in kwestie alle informatie ontfutselt die niks met vissen te maken heeft. Wife, children, the whole catastrophe...

Zo heeft hij uit een eerdere relatie met een Nederlandse vrouw twee kinderen. Een ervan woont nog een Nederland, zodat hij regelmatig ook in ons landje komt. En dan volgt nog veel meer info, foto’s tips e.d. Hij kan het goed met “Cath” vinden en zij met hem. Alleen op haar vraag hoe ze hem hem moet klaarmaken, ( ik bedoel de gescoorde vis), blijft hij het antwoord schuldig. Vraag maar aan mijn broer die is chef-kok. Broerlief die de boot nog aan het ankeren is komt er later bij en nog meer info volgt over wat we (nog meer) moeten zien, terwijl hij ondertussen de vis vakkundig fileert en tips geeft over de bereiding. Als voorgerecht doet hij er nog een makreel bij.

En dat is goed over gekomen. Het lukt Car prima om er de pan onder te houden en we genieten van een heerlijke vismaaltijd weggespoeld met een flesje witte wijn. Want zoals de Fransen het zo mooi zeggen. Poisson sans boisson est poisoin.

Route: Cliffs of Moher- Lisdoonvarna-Ballyvaughan
Gereden kilometers: 29
Coördinaten slaapplek: N 53.07.285 W 009.08.864