Dublin sightseeing
Door: Carry
Blijf op de hoogte en volg Carry
10 Oktober 2017 | Ierland, Delgany
Om 11 uur zet Trish me in het centrum van Dublin af. Zij heeft vandaag een meeting op de ambassade en ik ga als een echte toerist de hoofdstad verkennen.
Mijn telefoon is vol opgeladen, een extra batterij mee en het verlengsnoer met de stekker die hier in Ierland natuurlijk anders is als bij ons. Dat was ook nog een probleem toen ik hier 4 dagen geleden aankwam. Aan andere stekkers en contactdozen heb ik helemaal niet gedacht. Maar gelukkig is Cameron van alle markten thuis en die kwam meteen met een andere stekker aanzetten.
Na de betrekkelijke rust rond Delgany is de drukte in Dublin overweldigend. Ik heb nog even overwogen om een fiets te huren maar er is hier geen fietspad te zien. En om nu maar kris kras door een vreemde stad en ook nog eens links van de weg te moeten fietsen lijkt me geen goede optie.
Om toch flink wat van de stad te zien pak ik bij de eerste beste halte die ik tegenkom de "rode bus". Hop on, Hop of, hoe makkelijk kun je het hebben. Het "seniorenkaartje" kost me 17 euro. Voor die prijs ben ik vandaag iets ouder dan gisteren:)
Het weer is redelijk en ik wring me boven tussen de Japanners en andere Aziaten die al klaar zitten met hun fototoestellen. Ik ben niet anders, boven in de bus (buiten dus) is het net wat mooier fotograferen dan achter de smerige ramen beneden.
De bus maakt 35 stops en waar je maar wilt kun je er uit stappen en later met het zelfde kaartje ook weer er in. Makkelijk, wanneer je iets leuks ziet, of even ergens wat wilt eten of zomaar wat rondwandelen.
De alcoholisten herken je meteen, die stappen uit bij de beroemde distilleerderij van Guinness, een van de topattracties van Dublin. Ik rij lekker verder en stap uit bij de Subway:)
Ik moet nodig plassen en honger heb ik inmiddels ook. Het meisje achter de toonbank kijkt me hoogst verbaasd aan als ik vraag waar het toilet is en moet haar collega erbij halen om het te vertalen. Een Subway met drie Aziatische werknemers die geen Engels verstaan!! Mijn broodje krijg ik, maar plassen moet ik ergens anders.
Bij de Burger King loop ik zonder blikken of blozen langs het bordje "Toilet, only fo customers". De rode bus staat te wachten, maar de leuke chauffeur die de meest grappige anecdotes vertelt is door iemand anders vervangen. Een cd dreunt
eentonig de bezienswaardigheden op, niemand lijkt meer te luisteren.
Na anderhalf uur heb ik de hele route uitgezeten en wordt het tijd om de batterij van het mobje op te laden. Dublin staat vol met leuke kroegjes en restaurantjes en een stuk appeltaart gaat er ook wel in. Een vriendelijke serveerster leent me haar adapter en een half uur later kan ik weer opgeladen verder.
Een van de meest gezellige wijkjes in Dublin is de Temple Bar. Kleine steegjes, kleurrijke winkeltjes, restaurantjes waar je alleen al van de geuren honger krijgt (jammer van het Subway-broodje) en kroegjes waar de livemuziek naar buiten schalt.
Naar binnen gluren durf ik wel maar om nu in mijn eentje zo'n donkere kroeg in te gaan vergt wat meer moed! (die ik hier voor niet heb) En het wordt ook tijd om weer richting Delgany te gaan. Op weg naar de trein pik ik nog een paar caches mee en een uur later zet de Dart-line me in Greystones af.
Cameron heeft aangeboden om me op te pikken, maar ondertussen weet ik welke bus naar het dorp gaat . De vrouwelijke buschauffeur ratelt in vlot Engels -Iers wat ik moet betalen: 2,70 en zegt met een nors gezicht, als ik het tientje in het daarvoor bestemde bakje gooi, dat ik geen wisselgeld krijg!!!
Als ik protesteer beweert ze dat ze gezegd heeft dat ze geen wisselgeld geven! Ze grijpt het ticket terug en zegt dat ik in de bus maar aan iemand moet vragen of ze klein geld hebben.
Een jonge man in de bus pakt meteen zijn beurs en wil me het geld zomaar geven, hij kan het tientje namelijk niet wisselen. Maar dat vind ik te ver gaan, bedank hem en stap uit de bus.
Nádat ik de chauffeur van alles in het Nederlands heb toegewenst. Als de bus vertrekt kijkt ze me met een lelijk gezicht na, maar dát kan ík ook! En dan moet ik nóg Cameron bellen, die belooft er binnen een kwartier te zijn. En dan kan ik mijn verhaal, boos, gefrustreerd en ook nog eens in het Engels , aan hem kwijt.
Nu ik het schrijf word ik weer boos, dus voor vandaag is het genoeg geweest. Morgen meer!
Mijn telefoon is vol opgeladen, een extra batterij mee en het verlengsnoer met de stekker die hier in Ierland natuurlijk anders is als bij ons. Dat was ook nog een probleem toen ik hier 4 dagen geleden aankwam. Aan andere stekkers en contactdozen heb ik helemaal niet gedacht. Maar gelukkig is Cameron van alle markten thuis en die kwam meteen met een andere stekker aanzetten.
Na de betrekkelijke rust rond Delgany is de drukte in Dublin overweldigend. Ik heb nog even overwogen om een fiets te huren maar er is hier geen fietspad te zien. En om nu maar kris kras door een vreemde stad en ook nog eens links van de weg te moeten fietsen lijkt me geen goede optie.
Om toch flink wat van de stad te zien pak ik bij de eerste beste halte die ik tegenkom de "rode bus". Hop on, Hop of, hoe makkelijk kun je het hebben. Het "seniorenkaartje" kost me 17 euro. Voor die prijs ben ik vandaag iets ouder dan gisteren:)
Het weer is redelijk en ik wring me boven tussen de Japanners en andere Aziaten die al klaar zitten met hun fototoestellen. Ik ben niet anders, boven in de bus (buiten dus) is het net wat mooier fotograferen dan achter de smerige ramen beneden.
De bus maakt 35 stops en waar je maar wilt kun je er uit stappen en later met het zelfde kaartje ook weer er in. Makkelijk, wanneer je iets leuks ziet, of even ergens wat wilt eten of zomaar wat rondwandelen.
De alcoholisten herken je meteen, die stappen uit bij de beroemde distilleerderij van Guinness, een van de topattracties van Dublin. Ik rij lekker verder en stap uit bij de Subway:)
Ik moet nodig plassen en honger heb ik inmiddels ook. Het meisje achter de toonbank kijkt me hoogst verbaasd aan als ik vraag waar het toilet is en moet haar collega erbij halen om het te vertalen. Een Subway met drie Aziatische werknemers die geen Engels verstaan!! Mijn broodje krijg ik, maar plassen moet ik ergens anders.
Bij de Burger King loop ik zonder blikken of blozen langs het bordje "Toilet, only fo customers". De rode bus staat te wachten, maar de leuke chauffeur die de meest grappige anecdotes vertelt is door iemand anders vervangen. Een cd dreunt
eentonig de bezienswaardigheden op, niemand lijkt meer te luisteren.
Na anderhalf uur heb ik de hele route uitgezeten en wordt het tijd om de batterij van het mobje op te laden. Dublin staat vol met leuke kroegjes en restaurantjes en een stuk appeltaart gaat er ook wel in. Een vriendelijke serveerster leent me haar adapter en een half uur later kan ik weer opgeladen verder.
Een van de meest gezellige wijkjes in Dublin is de Temple Bar. Kleine steegjes, kleurrijke winkeltjes, restaurantjes waar je alleen al van de geuren honger krijgt (jammer van het Subway-broodje) en kroegjes waar de livemuziek naar buiten schalt.
Naar binnen gluren durf ik wel maar om nu in mijn eentje zo'n donkere kroeg in te gaan vergt wat meer moed! (die ik hier voor niet heb) En het wordt ook tijd om weer richting Delgany te gaan. Op weg naar de trein pik ik nog een paar caches mee en een uur later zet de Dart-line me in Greystones af.
Cameron heeft aangeboden om me op te pikken, maar ondertussen weet ik welke bus naar het dorp gaat . De vrouwelijke buschauffeur ratelt in vlot Engels -Iers wat ik moet betalen: 2,70 en zegt met een nors gezicht, als ik het tientje in het daarvoor bestemde bakje gooi, dat ik geen wisselgeld krijg!!!
Als ik protesteer beweert ze dat ze gezegd heeft dat ze geen wisselgeld geven! Ze grijpt het ticket terug en zegt dat ik in de bus maar aan iemand moet vragen of ze klein geld hebben.
Een jonge man in de bus pakt meteen zijn beurs en wil me het geld zomaar geven, hij kan het tientje namelijk niet wisselen. Maar dat vind ik te ver gaan, bedank hem en stap uit de bus.
Nádat ik de chauffeur van alles in het Nederlands heb toegewenst. Als de bus vertrekt kijkt ze me met een lelijk gezicht na, maar dát kan ík ook! En dan moet ik nóg Cameron bellen, die belooft er binnen een kwartier te zijn. En dan kan ik mijn verhaal, boos, gefrustreerd en ook nog eens in het Engels , aan hem kwijt.
Nu ik het schrijf word ik weer boos, dus voor vandaag is het genoeg geweest. Morgen meer!
-
10 Oktober 2017 - 21:39
Riet En Gerda:
Jeee...wat een sfeer zeg! We vinden het er heel fraai uitzien. Jammer dat je niet zo’n kroeg bent binnengegaan Carry. Beetje oefenen voor een volgende keer! En die buschauffeur ..... wat een kolerewijf! Goed dat je bent uitgestapt. Het weer lijkt wel aardig? -
10 Oktober 2017 - 22:02
Jeanny En Kees:
Ja zo leuk als het was doet zo'n chauffeuse de das om. Toch weer een mooi verhaal met de belevenissen. Je hebt toch troost gezocht met een slok Ierse whisky? Grt -
11 Oktober 2017 - 06:43
Jeanny:
Hoi Carry Wederom mooie foto s. En vervelende mensen heb je schijnbaar ook in Ierland. Nog veel plezier. Wij vertrekken zometeen naar Eindhoven airport en dan naar Mallorca. Gr Jeanny. -
11 Oktober 2017 - 17:33
Bertine:
Wat een kleurrijke stad.Mooie foto's en wat een kreng van chauffeuse maar gelukkig had je nog een particuliere chauffeur achter de hand!Grt. -
17 Oktober 2017 - 06:57
Yvonne Sormani-Simons:
Beatiful pictures, but a bitch on the bus!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
