Wandeldag

Trish moet vanmorgen werken bij de ambassadeur maar ik heb haar verzekerd dat ik mijn weg wel vind. Het is net half 9 geweest als ik de deur uitloop richting het bos dat een paar kilometer verderop ligt.
Het uitzicht over Greystones en de baai schijnt er schitterend te zijn. Maar het is natuurlijk niet alleen daarvoor : Er liggen een paar caches die ik, nu ik toch in de buurt ben, wel even wil meepikken.
De eerste vind ik tamelijk snel, maar bij de tweede ben ik wel even bezig. Het is anders geen straf om hier te zoeken want er is niets teveel beloofd in de omschrijving. Het uitzicht is schitterend en het dorp Greystones en de zee lijken binnen handbereik te liggen.

Ik denk er nog even over om er te voet naartoe te gaan, maar laat dat idee toch maar snel varen. Uit ervaring weet ik dat wat dichtbij lijkt ook niet echt dichtbij hoeft te zijn. Ik bel Cameron of zij wellicht een fiets hebben, maar daar kun je volgens hem niet veel mee in Ierland. "Too many hills" zegt hij.
Daar kunnen we in Limburg anders ook over meepraten. Dan toch maar te voet? Omdat ik weer langs hun huis kom wip ik even naar binnen om te plassen en dan stelt hij voor om me naar Greystones te brengen. Dan kan ik altijd nog te voet terug. Hij laat zijn werk in de keuken meteen vallen en zet me na een kwartier af in het dorp. Het is verder weg dan ik denk en ook geen echt leuke weg om langs te lopen.

Greystones ligt aan de voet van de Wicklow Mountains aan de Ierse zee. Het is een leuk levendig dorp met kleurrijke winkels waar schilders, schrijvers en andere creatievelingen zich in de loop van de jaren hebben gevestigd. Maarten Toonder heeft lang in Greystones gewoond. Ook Ronnie Drew (ex-The Dubliners), Brian McFadden (ex-Westlife), zijn vrouw Kerry Katona (ex-Atomic Kitten) en de schrijver J.P. Donleavy hebben hier gewoond.

Op het strand wurmen een paar helden zich in badkleding en lopen dan de koude zee in. Ik weet wel wat beters te doen: Trish vertelde dat ik beslist mijn lunch moet gaan gebruiken in de Happy Pear. En dat is een goed idee, want ondertussen begint het te motregenen.

http://thehappypear.ie/

De eigenaars van het cafe zijn tweelingbroers die onafhankelijk van elkaar 14 jaar geleden vegetariër zijn geworden. De populariteit van het restaurantje is te merken,er staat een rij mensen tot buiten. Ik ben toch redelijk snel aan de beurt en met een salade en een avocadotoast zoek ik een van de kleine tafeltjes boven in het restaurantje op.
En niet alleen het eten maar ook de boeken van de tweeling gaan als warme broodjes over de toonbank. Zelfs de beroemde Jamie Oliver is fan van de twee.
Omdat we vanmiddag op het beroemde cliffpath gaan wandelen besluit ik de bus terug naar Delgany te nemen. Maar waar en hoe? Een knulletje dat bij het busstation zit te wachten stuurt me naar de overkant waar de bus richting Dublin komt. En dat weet ik zeker, die kant moet ik niet uit! Gelukkig krijg ik hulp van een jongedame die wel weet waar ik naartoe moet.
De buschauffeur, die me gratis laat meerijden, rijdt er zelfs nog een stukje voor om en dan kom ik tot de conclusie dat ik hier NIET moet zijn. Spraakverwarring: ik moet naar Eaton Road en hij rijdt naar Easton Gate! Maar hij zet me tien minuten later af in Delgany vanwaaruit ik dan nog 1,5 kilometer moet lopen. Bergop!!!
Ik ben net binnen als Trish thuis komt van haar werk bij de ambassadeur. Na een snelle hap rijden we naar Greystones, ja, daar waar ik vanmorgen al geweest ben! In dat dorp begint namelijk het 7 kilometer lange wandelpad over de cliffs hoog boven de Ierse Zee.

http://visitwicklow.ie/activities/cliff-walk-bray-to-greystones/

Het pad dat in Greystones begint en eindigt in Bray heeft een prachtig uitzicht op de Wicklow Mountains, de Ierse Zee, Bray en zelfs in de verte op Dublin. Het weer zit mee, het zonnetje laat zich een beetje zien en de regen die voorspeld is blijft achterwege. Geregeld dendert in de diepte de trein van de Dart Line voorbij, die van Greystones naar Dublin langs de kust rijdt.

Wat het pad voor mij nog aantrekkelijker maakt zijn de vele caches die hier liggen en als bonus "Europa's Eerste ". Maar om die te vinden is nog een hele klus, want de GPS is niet op zijn sterkst hier en stuurt me van hot naar her. Aan de spoilerfoto heb ik niet veel, maar de aanhouder wint en dan opeens zie ik waar de hint me naar toe stuurt. Hebbes: een mooie grote munitiekist verstopt onder een grote witte rots. Trish is onder aan de berg blijven staan en maakt foto's als ik trots mijn naam in het logboek schrijf! Mijn dag kon al niet meer stuk en nu helemaal niet meer!

En dan zijn we in Bray, het eindpunt van het "Cliffpath". Over de mooie boulevard lopen we langs het te koop staande huis van Sinead O'Connor naar The Harbour Bar, waar Trish aan de pint gaat en ik het hou bij een cola. Voetjes omhoog, kijken naar het haardvuur en bedenken wat een prachtige dag het was. Cameron haalt ons op in Bray want terglopen naar Greystones waar de auto van Trish staat: daar hebben we geen puf meer voor!

Ik ben zo "Stiff" als de "Upperlip of the Queen" Maar nu ik dit schrijf voel ik me eerder zo "Stiff als de upperlip en underlip van de Queen" Trish biedt me bij thuiskomst een bad aan maar daar heb ik de rust niet voor. Tenslotte moet dit stukje nog online:)