Stenen tijdperk

We staan weer in de buurt bij een van de keurig verzorgde openbare toiletten die het land rijk is. Schoon, voorzien van roestvrijstalen wasbakken met koud èn warm stromend water. Speciaal voor campers aan de buitenzijde op een goed bereikbare plaats een kraan om op eenvoudige manier de watertank te vullen. Buiten dat ook een prima plaats om 'de was' te doen. Mijn taak omdat ik beter kan wringen volgens Car. Dat punt heeft ze en ik kan er niks beters tegenin brengen dus ik doe de was onderweg. Bovendien is de ingenieuze uitvinding (vind ik zelf) van een roterende wastrommel onderweg ook mijn idee, dus dan ben je al snel het waswijf.

Na het ontbijt beginnen we aan een wandeling langs Hadrian's Wall. Over de gehele lengte van deze 118 km strekkende muur ligt een lange afstandswandelpad. Wij beperken ons tot een paar kilometer, al begint het bij mij altijd te kriebelen om dit soort uitdagingen aan te gaan. We krijgen echter een goed beeld van wat de Romeinen onder gezag van keizer Hadrianus in 122 na Chr. wisten te bouwen. De verdedigingsmuur moest aanvallen vanuit het noorden tegengaan. Die verrekte Schotten dus weer. Het mislukte dus om verschillende stammen uit het huidige Schotland onder Romeins gezag te brengen.
Nooit geweten dat de Romeinen tot in Engeland waren doorgedrongen. Altijd gedacht dat hun opmars in noordwestelijke richting abrupt tot stoppen werd gedwongen door de dappere strijders van een klein Gallisch dorpje in het noordwesten van Frankrijk. ;)

Het wordt een lekkere wandeling. De zon schijnt en er staat een harde wind die er voor zorgt dat we een weids uitzicht hebben. We hebben even het idee dat wij de enigen zijn die na de Romeinen dit pad betreden en wanen ons in totale vergetelheid. Maar op de terugweg wordt dit plaatje weer ruw verstoord als er een bus bejaarden op de parkeerplaats wordt uitgeladen, die dapper aan de beklimming van het licht stijgende pad beginnen. Het lint van steunende oudjes in de straffe wind wordt snel uit elkaar getrokken. Slechts de kraste knarren bereiken ook de muur, maar dan geeft de buschauffeur een stoot op zijn claxon ten teken dat ze weer ingeblikt moeten worden. Dan moet er ook nog massaal geplast worden en voor sommige duurt dit langer dan de wandeltocht. Die klote prostaat ook.

Wij hebben wat meer tijd te besteden en genieten nog van de mooie weg die grotendeels parallel met de muur loopt. In de verte zien we diverse wandelaars, die door de weilanden lopen bepakt met rugzakken. Het echte werk dus.

Mijn reisleidster gaat echter hier even de mist in. Haar planning was het Yorkshire Dales National Parc. Ervan uitgaande dat dit hetzelfde was als het North York National Parc dat aan de oostkust ligt. Maar al rijdende komen we erachter dat we in zuid-westelijke richting gaan in plaats van zuid-oostelijk. En omdat we nog maar 6 dagen hebben wordt opnieuw westelijk rijden net iets teveel van het goede. Yorkshire Dales wordt dus geschrapt uit de route en we wijzigen koers naar de oostkust van Engeland. Engeland ja, want sinds gisteren hebben we Schotland helaas weer achter ons moeten laten. Aan de drukte onderweg is dat meteen te merken. Jajaja, ik weet het, het klinkt ook bejaard ja, maar ik ben nou eenmaal verknocht aan dit soort stille desolate landschappen die we de laatste weken doorkruist hebben.

Begin van de middag menen we het rustige kustdorp Seaham binnen te rijden. Seaham klopt, maar rustig? Het weggetje naar de kust staat vol met auto's die allemaal onze kant uit willen. File? Gelukkig blijkt het mee te vallen. In een van de weilanden boven op de kliffen langs het strand wordt een heuse rommelmarkt gehouden en daar komt de omgeving massaal op af. Een naburig gelegen parkeerterrein biedt gelukkig buiten de drukte plaats voor ons.
De straffe wind komt vanaf het land en daardoor is het op het strand, dat schuil gaat achter de hoge kliffen heerlijk toeven. Onze tweede stranddag dus deze vakantie. De zwembroeken blijven echter ook nu in de kast en we beperken ons tot een lekkere strandwandeling. Het strand is een wisseling van zand en keien die hier massaal aanspoelen. En wat geweldig veel soorten! Diverse mensen lopen hier prachtige exemplaren te zoeken en ook wij kunnen de verleiding weer niet weerstaan om met handen en broekzakken vol terug te keren.

Nog een klein stukje rijden en dan zoeken we een plek voor de nacht aan de rand van het plaatsje Guisborough, dat deel uit maakt van het North York Moors National Parc. Parkeerplaats bij een van de vele plekken waar wandelaars hun tochten beginnen. Niet zo mooi als de plek waarmee we gisteren eindigden, maar we zijn ook wel weer heel erg verwend met (slaap)plekjes deze reis.

De meereizende kok verzorgt een lekkere maaltijd, en ik waag me weer aan de 'Windsor Castle London dry Gin' met tonic. We willen het toch een beetje Brits houden.

Route: Haltwistle - Corbridge - Newcastle - Seaham - Guisborough.
Gereden: 163 km
Slaapplek : N54°31.773'. W001°05.916'.