The Wall
Door: Carry
Blijf op de hoogte en volg Carry
10 Juni 2017 | Verenigd Koninkrijk, Haltwhistle
Het plan was om vandaag Edinburgh te bezoeken. Maar na rijp beraad hebben we besloten om dat niet te doen. De stad is te groot, we mogen nergens met Baloe naar binnen en het weer houdt volgens de berichten ook niet over.
Wat dan? Ik heb de afgelopen dagen de reisgidsjes al eens nageplozen en we besluiten om naar het zuidwesten te rijden. "Hadrians Wall" schijnt de moeite waard te zijn en daarna richting de Yorkshire Dales.
We laten "Garmin" de route uitzoeken; die komt met 2 opties: of een stuk over de autoweg of helemaal door de heuvels van de Schotse Laaglanden. Geen moeilijke keus, het wordt het laatste.
De rit door het Northumber National Parc is schitterend. De kleine dorpjes, de bergen, die hier niet hoger dan 500 meter zijn en weer de vele schapen en lammeren. Honderden biggetjes die met hun moeders door de weilanden dartelen, dat zie je bij ons niet meer.
De vele riviertjes en beekjes, de ontelbare oude stenen bruggen en het weer dat zich dan eindelijk eens van zijn goede kant begint te laten zien.
En na 4 uur en 195 kilometer slingerwegen, bergop, bergaf zijn we eindelijk in Haltwhistle. Het dorp dat het middelpunt claimt te zijn van Groot-Brittannië. Maar dat het meest bekend staat als het dorp dat langs Hadrians Wall loopt. Deze verdedigingsmuur uit de tijd van de Romeinen was in die tijd 118 kilometer lang en liep van de Noordzee tot de Ierse zee.
Het is al te laat om vandaag nog een deel ervan te gaan bezichtigen want we moeten nog op zoek naar een restaurantje om onze 86ste 10de te vieren. Het restaurantje vinden is in dit dorp niet moeilijk. Het telt er 2, de ene is gesloten en de ander is een pub die op dit tijdstip hartstikke vol zit. Aan de overkant is een soort friture. " Fish and chips?" vraag ik aan Geer. "Eten we die in het busje op!"
Terwijl hij alvast naar het busje loopt wurm ik me in het kleine, warme hokje waar de verkoopster zich het zweet van het gezicht veegt als ze de bestelling opneemt. Na een paar minuten krijg ik een zak in handen geduwd, reken 11 pond 25 af en met een "Enjoy your meal love" wurm ik me weer naar buiten.
Of het lekker was? Kwestie van smaak, maar niet die van ons. De Engelsen houden blijkbaar van slappe friet, slappe broodjes en smakeloze vis. Mijn hamburger was ook niet om over naar huis te schrijven, al doe ik dat in dit geval dus wel. Maar de honger is gestild en de nootjes later op de avond doen de rest.
Route: Blackness-Edinburgh-Penicuik-Peebles-Selkirk-Hawick-Newcastleton-Haltwhistle
Gereden: 195 km
Coordinaten slaapplek: N 54° 59. 620' W 002° 26. 898'
Wat dan? Ik heb de afgelopen dagen de reisgidsjes al eens nageplozen en we besluiten om naar het zuidwesten te rijden. "Hadrians Wall" schijnt de moeite waard te zijn en daarna richting de Yorkshire Dales.
We laten "Garmin" de route uitzoeken; die komt met 2 opties: of een stuk over de autoweg of helemaal door de heuvels van de Schotse Laaglanden. Geen moeilijke keus, het wordt het laatste.
De rit door het Northumber National Parc is schitterend. De kleine dorpjes, de bergen, die hier niet hoger dan 500 meter zijn en weer de vele schapen en lammeren. Honderden biggetjes die met hun moeders door de weilanden dartelen, dat zie je bij ons niet meer.
De vele riviertjes en beekjes, de ontelbare oude stenen bruggen en het weer dat zich dan eindelijk eens van zijn goede kant begint te laten zien.
En na 4 uur en 195 kilometer slingerwegen, bergop, bergaf zijn we eindelijk in Haltwhistle. Het dorp dat het middelpunt claimt te zijn van Groot-Brittannië. Maar dat het meest bekend staat als het dorp dat langs Hadrians Wall loopt. Deze verdedigingsmuur uit de tijd van de Romeinen was in die tijd 118 kilometer lang en liep van de Noordzee tot de Ierse zee.
Het is al te laat om vandaag nog een deel ervan te gaan bezichtigen want we moeten nog op zoek naar een restaurantje om onze 86ste 10de te vieren. Het restaurantje vinden is in dit dorp niet moeilijk. Het telt er 2, de ene is gesloten en de ander is een pub die op dit tijdstip hartstikke vol zit. Aan de overkant is een soort friture. " Fish and chips?" vraag ik aan Geer. "Eten we die in het busje op!"
Terwijl hij alvast naar het busje loopt wurm ik me in het kleine, warme hokje waar de verkoopster zich het zweet van het gezicht veegt als ze de bestelling opneemt. Na een paar minuten krijg ik een zak in handen geduwd, reken 11 pond 25 af en met een "Enjoy your meal love" wurm ik me weer naar buiten.
Of het lekker was? Kwestie van smaak, maar niet die van ons. De Engelsen houden blijkbaar van slappe friet, slappe broodjes en smakeloze vis. Mijn hamburger was ook niet om over naar huis te schrijven, al doe ik dat in dit geval dus wel. Maar de honger is gestild en de nootjes later op de avond doen de rest.
Route: Blackness-Edinburgh-Penicuik-Peebles-Selkirk-Hawick-Newcastleton-Haltwhistle
Gereden: 195 km
Coordinaten slaapplek: N 54° 59. 620' W 002° 26. 898'
-
10 Juni 2017 - 21:22
Jeanny En Kees:
Hoi vanuit een warm en zonnig Marseille hebben we in het hotel wifi en lezen net jullie bericht. Weer een schitterend verhaal en een deel kunnen we beamen. Langs de wall zijn we echter nooit geweest. Jammer dat Baloe niet terecht kan in Edinburg want dat is best leuk.
Een dergelijke rit is ook niet te versmaden want wij lopen misschien wel voor maar dat is ook niiet alles.
Blijf nog op de 86ste genieten. Grt. J&K
-
11 Juni 2017 - 16:57
Katinka:
Ohhh Carry en Gerard! Het is weer schitterend! Genieten met hoofdletter G...! Ik hoop wel maar dat "waarbenjijnu" dit berichtje van mij pakt! Ik heb geen idee waarom het vorige niet geplaatst werd.. Misschien teveel emoticons...? Maar ik heb wel kramp in mijn kaken gelachen!
Ik heb je trouwens net ook een Appje gestuurd... Als je de kans krijgt, lees hem maar even... Wat treurig nieuws in de omgeving Landgraaf Heerlen...
Hele dikke knuffel en rij voorzichtig!
Xxxx -
11 Juni 2017 - 18:16
Yvonne Sormani- Simons:
86e 10e......10 april 2010. Leuk om dat te vieren met fish and chips. Ja de Engelsen staan niet bekend om hun culinaie hoogstandjes, maar je moet het toch een keer gegeten hebben. Dat hoort erbij.
Mooi om al die beesten met hun jong vee buiten in de wei te zien dartelen. Ja varkens zie je bij ons niet meer buiten. Helaas! Die zijn alleen goed voor spekkie te maken. Daar moet je niet te lang bij stil staan, anders word je vegetariër. Maar een klein stukje vlees op zijn tijd blijft toch altijd lekker. We zijn nu een maal zo opgegroeid.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
