On the road again....

Na twee nachten in Gairloch wordt het tijd om weer 'en route' te gaan om de rest van onze to-do list af te werken. De flappentap van de bank om de hoek wordt bezocht. De diesel en watertank nog even gevuld en de poepdoos geleegd. Belangrijke zaken voor een camperaar want zo houdt hij het altijd een paar dagen in het wild vol.

We volgen zoals gezegd de North Coast 500 trail. Een geweldige route die ook wel het Schotse antwoord is op de beroemde Route 66. Een aanrader voor iedereen die ooit een Schotse rondreis wil maken. Meer weten kijk maar op www.northcoast500.com.

Hoewel de route vandaag uit een normale weg met twee rijstroken bestaat, houden we het tempo bewust laag. De cruisecontrol gaat op 60 km per uur en zo tuf je uren door de licht bochtige en hellende wegen. Links en rechts liggen regelmatig caches, zodat de locals ons weer verrassen met de mooiste plekjes op de route.
Het lijkt wel of de route alleen bereden wordt door motoren en campers. Opvallend weinig vrachtverkeer ook.

Een van de stops die op een spannende manier in de reisgidsen beschreven staat is de Corrieshalloch Gorge. De kloof heeft hier een diepte van 60 meter als gevolg van de ijsmassa's die hier zo'n 2 miljoen jaren geleden huis hielden. Nu wordt de kloof door erosie nog verder uitgesleten door het riviertje dat met zijn diverse watervallen het mooie beeld af maakt. De grootste waterval is de Falls of Meseach. De kloof kan te voet worden overgestoken via een kabelbrug die in een reisgidsje als "griezelig" wordt omschreven. Nah, tikje overdreven dit. Ruime stalen brug die amper wiebelt. Wel staat er nog een waarschuwing dat niet meer dan 6 personen tegelijk op de brug mogen maar ook dit lijkt me schromelijk overdreven.
Helaas is het niet druk genoeg om als zevende persoon de brug op te rennen om zo een ramp uit te lokken, zodat ik het BBC news van vanavond niet haal.

Als ik dit schrijf zien we op internet (jawel, we hebben weer mobiel ontvangst) dat Zuid- Limburg weer belaagd wordt met zware onweersbuien. De buren van Carry zijn weer uiterst gespannen of de pas aangelegde rioolvoorzieningen nu wèl op hun taak berekend zijn. Voor de zekerheid heeft de woningvereniging wel een 18 kuub zware pomp bij de zwaarst getroffen buren laten plaatsen. Maar toch....

Wij hebben gelukkig weer een nagenoeg droge dag, hoewel de zon zich vandaag amper laat zien. In Ullapool gaan we voor anker. We slenteren nog wat door het stadje, slaan proviand in bij de Tesco en gaan dan op zoek naar een restaurantje. Het dorp heeft er wel drie... :(
En die zijn overvol.
Bij de eerste moeten we een half uur wachten en dan aanschuiven bij een tafeltje van een ander. De tweede laat je alleen in het restaurant toe als je vooraf gereserveerd hebt.
Je mag wel een tafeltje zoeken in de naastgelegen pub waar ze dan ook wel willen serveren. Die pub is echter overvol met lawaaierige, flink doorgezopen Schotten en motorrijders. Ook geen optie.
De uitbater adviseert ons eens te proberen bij een hotel een paar straten achter "mainstreet". Daar zou best wel eens plaats kunnen zijn. Als we het hotel-restaurant binnenlopen slaat ons de muffe warme lucht tegemoet. Het ruikt hier naar nog net niet overleden bejaarden en die komen we ook in groten getale tegen. We snijden ons echter door de lucht heen, maar als we het restaurant bereiken zien we meteen een groot eiland staan met buffet. De aanblik van het kleffe eten in de bakken en de etenslucht vermengd met bejaardendampen is echter genoeg om spoorslags te vertrekken.

Wat overblijft is de afhaalchinees. Die is verrassend lekker en zo maken we het weer gezellig in ons eigen busje. Biertje erbij.... helemaal goed.

Een doodlopend steegje eindigt bij het plaatselijke loch. Frisse lucht, mooi uitzicht en verder uitgestorven. Dit wordt ons slaapplekje voor vannacht..

Route: Gairloch - Poolewe Laide - Breamore - Ullapool
Gereden: 97 km
Slaapplek: N 57°54.151'. W005°10.097'.