Bij de dokter

We hebben gisteravond nog tot laat buiten gezeten, het is om 22.30 nog steeds niet donker. Om 4 uur in de ochtend beginnen de vogeltjes al te fluiten, een teken dat het alweer lichter wordt. Ik heb heel slecht geslapen, ik krijg mijn linkeroog niet echt dicht, het is alsof er een kras overheen zit en het doet flink pijn . Ik heb gisteren in de trein wat roet in mijn ogen gekregen toen ik mijn hoofd uit het raam stak om foto's te maken. Niet best dus. Pas na 4 uur dommel ik in en word wakker van de wekker die om 6.20 afloopt.
We hebben de overtocht naar Skye gisteren al geboekt en de boot vertrekt om 7.40. Het dorpje Mallaig waar de ferry is ligt niet echt ver van onze slaapplek en dus rijden we als eerste de haven in. Baloe mag, in tegenstelling tot de overtocht naar Dover, wel mee het dek op en loopt rustig de trappen op. Wat een verschil met Beau, die ook voor dit toch weer altijd wat bangig was. De overtocht duurt maar 40 minuten en de kustlijn van Skye is al vanuit Mallaig duidelijk te herkennen.
Als we het eiland op rijden krijg ik het even te kwaad door de herinneringen. Het is inmiddels 3 jaar geleden dat we een telefoontje kregen dat mam heel plotseling was overleden. De rit naar huis vanuit dit eiland duurde 2 ellenlange dagen. En dan ben je plots alle mooie dingen die je gezien hebt alweer vergeten en wil ik daardoor het eiland ook eigenlijk niet meer zien.
We "gebruiken" Skye dan nu ook alleen maar om de grote omweg naar het noorden te vermijden. Dus is het " Hello Skye" en een paar kilometer voorbij de brug naar het vasteland alweer " Goodbye Skye".

Het prachtige kasteel Eilean Donan kennen we ook nog van de vorige keer, alleen schittert het dit keer in een stralende zon. De vorige keer viel de regen met bakken uit de hemel en dat terwijl er net een heel bruidsgezelschap in hun sjieke kledij de trappen op liep.
Dit keer kunnen we buiten lunchen, het weer laat zich van zijn beste kant zien. Met mijn oog gaat het echter slechter en het doet steeds meer pijn en dus besluiten we in het eerste beste grotere dorp dat we tegenkomen een dokter op te zoeken.
Vanaf de overkant van het Loch zie ik een flink dorp liggen, Lochcarron, en omdat onze route toch al daar langs loopt komt dat heel goed uit.
"Garmin" wordt in geprogrammeerd en hij zet ons keurig voor de praktijk van de dokter af. Ik kan er vrijwel direct terecht, blijkbaar ziet de assistente al meteen wat er aan de hand is en gaat kijken of er een dokter beschikbaar is. Ik word in een kamertje gezet ( met uitzicht op het prachtige meer, dat ik alleen maar met 1 oog kan bekijken ) en ze begint meteen met een badje mijn oog uit te spoelen. Na 5 keer zo'n badje ben ik kleddernat en is mijn oog nog steeds niet in orde. Na een klein half uur komt de dokter en neemt me mee naar zijn eigen behandelkamer. Na wat medische vragen spuit hij een oranje goedje in mijn beide ogen om te kijken of er beschadigingen zijn. Alleen op het linkeroog zit een krasje en als hij mijn ooglid optilt ziet hij iets zitten. Met hulp van de assistente haalt hij diep onder het bovenste ooglid wat weg. Een klein zwart roetkorreltje dat ik met behulp van zijn leesbril pas echt goed kan zien.
Met een recept voor antibiotica en wat goede raadgevingen zwaait hij mij heel vriendelijk gedag. De antibiotica kan ik meteen bij de assistente krijgen en als ik naar de rekening vraag zegt ze, alsof dat normaal is " That is not necessary ". Na een uurtje loop ik de praktijk uit; Geer zit heerlijk in de zon aan het meer, Baloe ligt op zijn gemakje ernaast en ik kan wel dansen van opluchting dat het zo goed is afgelopen.

En dan kan ik ook weer genieten van al het moois om ons heen. Volgens onze reisgids is de weg naar Applecross dat op een van de schiereilanden ligt, een van de spectaculairste van het Noorden. En dat is niet teveel gezegd, de weg gaat via haarspeldbochten de bergen in en komt door een indrukwekkende kloof, de 315 meter hoge Bealach-nam-Bo: de pas van de koe. Niet dat er daar zoveel van te zien zijn, maar het is er prachtig. Ruig, kaal en verlaten. Dat vinden blijkbaar nog meer mensen want we moeten regelmatig de berm in om de tegenliggers langs te laten.
Bij het dorpje Applecross komt de weg uit op de oever van de Inner-Sound met aan de overkant het eiland Raasay en Skye. Op het terras aan een van de oevers eet Geer zijn eerste fish-and chips, terwijl ik nog vol zit van onze zeer late lunch een uur van tevoren.
En dan wordt het tijd om een slaapplekje op te zoeken. Niet moeilijk hier, ruimte in overvloed hier aan de Inner Sound. Mijn inner sound begin ik zo langzamerhand ook te voelen na een slapeloze nacht en een hectische dag.

Route: Morar-Mallaig - Armandale Skye-Conchra-Stromeferry-Lochcarron-Applecross
Gereden kilometers: 136
Slaapplek N 57°26.651'. W 005°48.924'