Avontuurlijk Chiang Dao

Een heerlijk rustige nacht in een prachtige omgeving waar je alleen maar de vele vogelgeluiden hoort. Hoewel Gerard zegt dat hij de buren heeft kunnen horen snurken omdat de wandjes zo dun zijn. Maar als wij ze bij het ontbijt treffen laten ze fijntjes weten dat zij ons ook gehoord hebben:) Het toilet doortrekken, we hebben wat harder gepraat en wie weet wat nog meer. Maar ik had mijn oordoppen in en hoor dan dus letterlijk niets meer.

Het ontbijt wordt door drie vriendelijke, maar verlegen Thaise, wat oudere meisjes geserveerd. Ik vermoed dat ze door Joachim zijn "opgeleid", want het gaat allemaal heel keurig en correct. Die Joachim heeft het hier maar getroffen. Als vroegere bedrijfsleider bij de Duitse Obi heeft hij dit resort voor een habbekrats kunnen pachten. Hij zit hier sinds anderhalf jaar en heeft het eerste half jaar geen pacht hoeven betalen aan de stinkend rijke Thai die dit ooit voor zijn vrouw heeft gekocht zodat zij zich met familie en vrienden hier kon terugtrekken. Maar die had het na een jaar wel gezien en betrok haar huizen in Chang Mai en Bangkok liever dan zich hier in de wildernis te begraven.

De acht huisjes met 16 kamers hebben toen zes jaar leeg gestaan en volgens de Duitser was het een grote jungle toen hij het betrok. Hij heeft de tuin opnieuw aangelegd en de huisjes gerenoveerd met echte " Deutsche Gründlichkeit". En dat is te zien, het is schoon, opgeruimd en verzorgd. De pacht voor het complex, a.d. € 750 per maand mag hij overmaken op de bankrekening van de dochter van de rijke Thai. Die hoeft zich dus ook haar hele leven geen zorgen meer te maken.

Wij gaan na het ontbijt de omgeving maar eens verkennen, het is dan nog niet te heet, en dan kunnen we de rest van de dag lekker aan het zwembadje vertoeven.

In de buurt moet een cache liggen, aan het begin van een hiking trail die hoog de bergen in gaat. Via de app op de telefoon zijn we gewaarschuwd voor giftige beestjes en moeten we dus voorzichtig zijn om ergens onze handen in te steken. En een gewaarschuwd mens telt voor twee, dus gaan de lange broeken en de wandelschoenen aan. Het glibberige pad gaat regelrecht de jungle in en wordt versperd door grote rotsblokken, lianen en lage doorgangetjes. De GPS laat ons hier ook nog een beetje in de steek, want hier is natuurlijk geen ontvangst meer door die dichte begroeiing. Met dikke stokken peuren we onder elke rotsblok maar niets. Ook het spoiler fotootje geeft niet echt veel meer info waar we moeten zoeken. Als we het na drie kwartier opgeven en het pad aflopen, ziet Geer opeens iets wat mogelijk het goede rotsblok moet zijn. En ja hoor, we hebben hem. Dan is het geklauter tenminste niet voor niets geweest. En daarmee wordt ook het humeur van Geer weer een stuk beter, want o wee, wat is hij dan fanatiek.

De tempel, die hier in de buurt ligt, met de 500 trappen naar boven laten we even voor wat het is. Maar de Chiang Dao Cave schijnt volgens de reisgids erg mooi te zijn. En hoewel Geer volgens hem al alle grotten die de moeite waard zijn, heeft gezien, krijg ik hem toch zover dat we er samen naar toe gaan.
Bij de ingang staat duidelijk dat het op eigen risico is wanneer je zonder gids naar binnen gaat. Niet dat het mijn bedoeling is om dat te doen, want stel je voor! We moeten bij de ingang 40 Bath neertellen per persoon en de gids vraagt per groepje ook nog eens 100 Bath.
Gelijktijdig met ons lopen nog twee Duitse mensen naar binnen en die sluiten zich bij ons aan.
Maar wat wij wel weten en zij niet is dat je op een paar plekken in de grot, op je buik kruipend door heen moet. Weliswaar maar heel kort, maar nadat de Duitse dit een keer heeft gedaan besluit ze om om te keren en lopen wij verder met haar man. De gids loopt met zijn gaslamp voorop, het nadeel hiervan is dat je dus de grot niet echt in zijn geheel ziet, maar alleen de gedeeltes die hij kan belichten.

De grot heeft zeker zijn charmes maar elke stalactiet en ieder stalacmiet is overal hetzelfde, het enige verschil is dat de ene grot wat meer avontuurlijk is dan de andere. De rondleiding duurt een kleine drie kwartier en dan staan we weer buiten. De gids houdt nog even zijn handje op , want volgens het bord aan de ingang doet hij dit vrijwillig. En die 100 Bath aan de ingang dan? Maar vooruit," het kost toch allemaal geen drol" zoals Geer altijd zegt.
Maar als we hem wat in de handen hebben geduwd blijft hij maar vragen om meer, en kijk: Dat is dan weer niet zo netjes en we draaien resoluut om. Genoeg is genoeg. Wij nemen afscheid van het Duitse stel en wandelen nog even naar een kermisachtig verlicht gedeelte van de grot waar je dan wel weer op eigen gelegenheid mag rondwandelen. Verdwalen zul je hier dan ook niet meer.

Chiang Dao in de avond: Tja wat moet ik daar van vertellen. Het is dat we hier zo'n mooi resort hebben, maar anders wil je in Chiang Dao nog niet begraven worden. Op zoek naar een restaurantje is als zoeken naar een speld in een hooiberg. Maar we vinden er een, een soort Chinees.
De knul die ons bedient is ontzettend vriendelijk. Hij zal wel niet zo heel erg veel mensen hier zien. Er staan niet echt veel gerechten op de kaart en als je dan bedenkt dat die ingrediënten wellicht net van de markt komen die ernaast ligt, word je ook niet echt vrolijk.
Maar daar moet je maar niet teveel over nadenken en het eten smaakt dan ook verrassend goed.

Als we op het resort aankomen zijn de enige geluiden die we horen die van de krekels. We hebben het wel eens slechter getroffen.