24 graden verschil.... afzien

En terwijl Geer in Sittard het vorige reisverslag schrijft is hij onwetend dat zijn vriendinnetje in Landgraaf door het huis wankelt alsof ze een grote zuipschuit is . Laat in de avond overvalt me een zware aanval van Meniëre. De derde in heel korte tijd. Zomaar uit het niets komt het opzetten, en kan ik na een half uur waarin de kamer om me heen lijkt te tollen, nog net de badkamer bereiken . Als ik met mijn wankele lijf de boel heb opgeruimd en het bed in duik komt de volgende aanval, die me uiteindelijk de hele nacht wakker houdt en de rest van de dag op de bank laat liggen. Gaat de reis nog wel door? Vanavond willen we tenslotte al naar het vliegveld rijden om daar te overnachten voordat we woensdag om zeven uur vliegen.
Maar gelukkig is het enige dat ervan overblijft een heel zwaar hoofd en ik ben doodmoe. Dus Beau wordt netjes op tijd afgeleverd bij zijn logeeradres en ik rij met mijn spulletjes richting Sittard waar we nog snel een hapje eten. Geer moet natuurlijk nog zijn koffer inpakken maar de tijd heeft me geleerd dat hij daar heel snel in is. Een paar sokken en onderbroeken, wat t-shirts en de rest van de koffer wordt weer gevuld met al het nodige en onnodige technisch mannengedoe!
Zo vlug kan ik het niet maar bij vrouwen moeten natuurlijk ook hele andere dingen mee die WEL nodig zijn.
Mijn koffertje wordt overgeheveld naar de auto van Geer en dan kunnen we de camper ophalen waar het hele ritueel weer wordt herhaald . Al onze spullen moeten in de camper en dan kunnen we eindelijk vertrekken naar Weeze. De parkeerplaats bij het vliegveld is bomvol maar er is nog genoeg plaats voor het busje. Omdat we al om vijf uur op moeten liggen we er heerlijk vroeg in. Wat een weelde, want anders hadden we vannacht om drie uur moeten opstaan en dan nog de hele rit maken. Nu kunnen we op ons gemak doen en hoeven we pas om half zes de weg over te steken naar de vertrekhal. Daar gaat alles roeki tsoeki en binnen no time zitten we in het vliegtuig dat ons na vier en een half uur vliegen op Canarische bodem zet oftewel op Lanzarote. En dan moeten we op zoek naar de autoverhuurder. De meeste dure bekende autoverhuurders staan natuurlijk in de aankomsthal zelf. Maar omdat wij een wat minder bekende hebben, lees goedkopere, is het niet meteen duidelijk waar we moeten zijn. Maar met de hulp van een AVISmannetje komen we toch uiteindelijk op de plek waar onze auto , een Seat Ibiza, al klaar staat. Nog snel effe tanken , de benzine kost hier 98 cent, en dan kunnen we op weg naar het hotel. Maar niet voordat we boodschappen hebben gedaan bij de enige Lidl die op het eiland voorkomt. Tja hij ligt op de weg naar het hotel, niet dat ik dat nog niet wist, want al thuis opgezocht :)
Boodschappen inslaan, natuurlijk met de nodige bier en wijn voor Geer, en dan kunnen we op zoek naar het hotel. Miep stuurt ons weer de verkeerde kant uit want het nodige gevloek bij Geer oplevert, maar omdat ik thuis al flink gegoogeld heb komen we na een kwartier rijden bij ons appartementencomplex aan.
De kamer is nog niet klaar en dus kunnen we op ons gemak het dorp verkennen. Vervelen doen we ons hier niet in Costa Teguise, genoeg te doen en te zien. (en te kopen)
Als we eindelijk naar binnen kunnen, blijkt dat we geen zeezicht hebben terwijl dat wel onze voorkeur was. klagen bij de receptie helpt niet dus pakken we de koffers maar uit en lopen dan naar het strand.
Nog snel even een paar Lanzarote strand handdoeken kopen en dan kunnen we heerlijk van de zon genieten op het onverwacht witte strand dat voor de deur ligt; wat dan wel weer meevalt.
Vanavond maken we het niet te laat, want de laatste nachten waren, zeker voor mij, niet echt denderend. Restaurantjes zijn hier genoeg. Pleintjes, steegjes, kleine marktjes, volop vertier in dit Canarische stadje dus. Om de vijftig meter is wel een Chinees restaurant waarvan de prijzen voor een buffet variëren tussen de vijf en zes euro. Na een paar rondjes te hebben gelopen strijken we neer op een Mexicaans aandoend pleintje. De donkere lucht die in de verte aan komt negeren we maar even in de hoop dat het over trekt. Voor vanavond houden we het nog droog. Maar of dat de komende dagen zo blijft? De vooruitzichten zijn niet echt denderend. Afwachten maar dus.