Dubbel genaaid

Zondag 16 september 2012


Niemand die ons vannacht weggejaagd heeft, dus om 8 uur staan we als eerste voor de kassa van het park. We willen voordat de hordes toeristen komen al een eind op weg zijn zodat we de rust hebben om alles goed te bekijken en te fotograferen . De entreeprijs is 95 Kuna per persoon, ongeveer 14 euro. Maar daarvoor worden we dan wel met de pendelbus het park ingebracht. Van daaruit moeten we dan de wandelpaden volgen.
Maar als we met de bus willen moet Beau een muilkorf om en hoe we ook ons best doen om de chauffeur ervan te overtuigen dat we de liefste hond van de wereld hebben: Niets mee te maken, regels zijn regels. Hij heeft in de bus nog wel een paar muilkorven liggen maar als we onze hoofden blijven schudden, zegt hij dat we ook het park te voet in kunnen wandelen. Dat pad ligt 50 meter van de kassa vandaan, dus als we 10 minuten eerder waren geweest hadden we zonder dat het iemand het merkte gewoon het park in kunnen lopen. Ook hadden we met het busje naar beneden kunnen rijden, en daar kunnen overnachten. Als het niet te druk is in het park mogen auto's er gewoon naar binnen. Zonde van die 28 euro!!
Het kiezelpad dat naar het begin van het park leidt is 875 meter lang en loopt vrij stijl naar beneden. Nu is dat niet zo heel erg maar we moeten ook straks nog terug naar boven!!
Bijna beneden horen we het geraas van de watervallen en als we eenmaal over de houten vlonders door het park lopen, weten we niet waar we moeten kijken. Overal vandaan komen kleine en grote watervallen naar beneden geraast. Kleine meertjes vormen de verbinding daartussen. In het park staan borden waarop te zien is welke planten en diersoorten er voorkomen. Van de schildpadden en de slangen schrik ik niet, maar wolven, wilde boskatten en vossen hoef ik niet te zien.
Bij de grote waterval zijn we de eersten, er zijn nog steeds niet veel mensen in het park, en dus zijn we ook de eersten die in het water liggen. De stroming is er ontzettend sterk, als ik weer op de kant klim heb ik pijn aan mijn armen en hijg als een oud trekpaard. Maar wat een ervaring om die waterval achter je te horen neer klateren.
Ook voor Beau is het hier heerlijk, hij krijgt opeens de kolder in de kop, rent heen en weer met stokken, springt in het water waar hij meteen plat gaat en hij heeft net zoveel plezier als wij.
Als we alle watervallen van boven en onder en van alle zijkanten hebben gefotografeerd, wordt het tijd om terug te gaan.
Maar nu moeten we dat hele eind nog bergop . En dat valt niet mee, het is ondertussen flink warm geworden en die 875 meter lijken wel 875 kilometer. Maar bovenaan staat een ijsboertje, en die hebben we tot nu toe nog nergens kunnen weerstaan.
Na even uitgerust te hebben ga ik in het busje wat spullen uitwassen, terwijl Geer op het terrasje een biertje drinkt. Verschil moet er tenslotte zijn:) Ik ben nog niet zo lang bezig als hij mompelend aan komt lopen: Bij de laatste slok bier voelt hij nog net hoe een wesp zijn mond inglipt! Dus al dat lekkers moet hij uitspugen, waarbij het op zijn IPAD terecht komt. Maar die kan er tegen, alleen doodzonde van dat lekker bier. En hij is gelukkig niet gestoken.

Trogir is de volgende bestemming op onze lijst. En dus rijden we langs de mooie kust richting Primosten, dit was ooit een geisoleerd eiland maar is nu met een brug verbonden met het vaste land. We besluiten om het toch even te bekijken en zetten de auto op de P dicht bij het centrum. Waar overal, zelfs in de grote stad, maar ongeveer 3 of 4 Kuna per uur wordt gevraagd, moeten we hier 10 Kuna neertellen en voor elk extra uur dat we langer blijven nog eens 10 Kuna per uur. Het plaatsje zelf valt ons een beetje tegen, Geer vindt zijn cache niet en ook zijn er geen pizzapunten te verkrijgen waar hij zo'n zin in heeft! En als we dan ook nog voor een uur en 10 minuten 20 Kuna moeten neertellen zakt het humeur van Geer helemaal. Ik probeer nog met 200 Kuna te betalen in de hoop dat het meisje bij de P niet kan wisselen, maar helaas, ze trapt er niet in!

Omdat het al vrij laat is gaan we niet meer naar Trogir maar rijden naar een, op de kaart nietszeggend plaatsje, Rogoznica. Maar het blijkt een schattig dorpje te zijn met een aantal jachthavens en nog een klein schiereilandje eraan vast. Winkeltjes, restaurants en wat nog leuker is: we hebben weer een mooie slaapplaats aan de haven. De vissersboten voor onze neus, de lichtjes van de eilanden om ons heen. Het blijft nog lang een heerlijke avond.

Gereden kilometers: 61

Route: Krka-Sibenic-Primosten-Rogoznica
Coordinaten: N 43 31.788 E 015. 58.173